THE LOST UNIDENTIFIED HEIRESS [complete]

chapter 9

gabi na ng makarating ako dito sa sinasabing night market, ako lang mag-isa dahil ang grupo umanoy nauna na, kanina ay balak pa akong pigilan ni saver at ng head dahil baka daw mapano ako pero pinatunayan ko sa kanilang kaya ko na kaya nandito ako ngayon.

habang naglalakad sa gitna ng kalsada ay di ko maiwasan takpan ang ilong ko dahil sa amoy na pumapalibot dito at ingay.

iginaya ko ang ulo ko para magtingin-tingin sa paligid baka makita ko sila at mahanap narin ang sinasabing kwentas.

habang naglalakad ako ay di ko maiwasang tumungo sa gilid upang magtingin-tingin ng iba't-ibang benta. maraming mga bagay dito na magandang ipansalubong, pero ng maalala kong wala nga pala akong ka close sa ka-guold ko ay napangiti nalang ako ng mapait.

tinignan ko ang isang manghuhula sa gilid na nagbabasa ng diyaryo, at tiyempong napangin rin siya sakin, matanda na ito at halatang pagod ito, puno ang kamay nito ng maring ginto at alahas. ngunit ang naka-agaw pansin sakin ay ang pagsara nito ng kanyang makapal na diyaryo pero hindi nakaligtas ang pagtaklob nito ang liwanag na nanggagaling sa loob. tumayo ito ag dali-daling umalis habang patingin-tingim sa paligid kaya naman sinundan ko siya.

"manang!" tawag ko sa kanya ngunit di niya ako pinansin.

sinundan ko siya hanggang sa mapansin kong malayo na kami sa market.

madilim at tunog ng palaka at tuliplip ang naririnig ko, wala akong makita sa paligid dahil sobrang dilim pero rdam ko ang presensya ng matanda sa isng bahay na pinasukan nito.

nakarinig ako ng tunog ng sandata mula sa bahay kaya kinabahan ako.

dali-dali akong naglabas ng ilaw sa kamay ko pero dahil sa sobrang taranta ay nakapagpalabas ako ng apoy.

kinabahan ako kaya dali-dali akong lumingon sa likod ko dahil parang may tao.
pero pagtingin ko ay wala kaya humarap ako at laking gulat ko ay nasa harap ko na ang matanda at may hawak na isang sandata.

malaking sandata at hindi ito normal.

"ma-manang" hindi ako makagalaw dahil nakatutok sa leeg ko ang sandat niyamg matalim.

"sino ka?!" mapanganib niyang tanong.

"may itatanong lang po ako"

"sagutin mo ang tanong ko.!" nanlilisik ang mata niyang sumigaw.

kinabahan ako, first time kong maramdaman ang lamig ng sandata sa may leeg ko, at hindi ito biro kundi sobrang lakas ng tibok ng puso ko, wala ng lalamig pa sa edge ng sandata niya promise.

"el-elle" nangingig na sagot ko, ramdam ko na nag emitate ang lamig ng sandata niya sa buo kong katawan.

"anong kailangan mo?" tanong niya, ngayon ay inilayo niya na ng kunti ang sandata ng mapansin niyang hindi ako komportable sa nakatutok sakin.

"may itatanong lang po sana ako"

nakita ko namang umilaw ang mga mata niya na parang sinusuri ako ng mabuti.

"bakit mo to kailangan" hindi ko naintindihan ang nagingsagot niya pero ng ipakita niya ang kwentas na hinahanap namin ay nasagot rin ang sarili kong tanong.

"u-utos lang po samin ng head" pag-aamin ko, hindi ko rin alam kong bakit namin ito kailangan makuha, at kung bakit kami pa ang nautusan.

"matalino ang head niyo, isang matalinong plano na nauwi sa kapal-pakan..." tualikod siya at nagpatuloy sa paglalakad.

"sandali" tawag ko sa kanya, huminto ito ngunit nakatalikod siya.

"wag mo na tong hahanapin, dahil maguuwi lamang ng kapahamakan ang bagay na ito..." humarap siya sakin at muling ngumiti, " hindi ko ito maiibibigay, isa ito sa pinakamahalagang bagay para sa mga nakatira ngayon sa suprean"

"anong ibig mong sabihin?" hindi koaiwasamagtaas ng boses, puro bugtong sa isip ko ang mga sinasabi niya wala akong maintindihan.

"ito ang susi ng anchor" mapait siyang ngumiti at may lungkot. " at dahil sa paghabol niyo sakin ay aksidente ko itong nahawakan," dumungo siya at isinuot ang kwentas. " ako si belinda, elle, ang bagong anchor... magkikita tayong muli..." at bigla siyang naglaho,

napatanga nalang ako habang nakatingin sa kinaruruunan nito kanina bago maglaho.

marahas akong tumingin sa likod ko at sumigaw.

"lumabas kayo!" hindi ko alam pero ngayon ko lang naramdaman ang presensya nila.

bigla namang may nagpakitang dalawang lalaki at isang babae, parehosilang nakasuot ng itim na cloak.

"matapang"

"malakas"

"matalino"

sabay nilang sabi habang nakangiting nakaharap sakin.

"anong kailangan niyo!"

"hindi ba dapat ang tanong ay 'sino kayo?" sabat ng babae. halatang babae ito dahil sa ilaw na dala niya ay nakikita ang buhok nito at magandang ngiti.

nagipon ako ng lakas upang hindi ako mawalan ng balamse dahil sa nakakatakot nitong boses.

"hindi ko kayo kilala" natatakot kong wala sa sariling sagot.

tumawa ang lalaking oinakamatangkad sa kanila.

"hahaha malamang, hindi mo kami makikilala dahil nakakala kami..." hindi niya natapos ang sasabihin niya ng tinakpan ng babae ang kanyang bibig.

"hindi kami ang kalaban dito, elle, hindi kami, sanay mag-ingat ka at magpalakas" tumalikod silang tatlo at naglaho, hindi ko na napigilan ang hininga ko kaya naman ay dali-dali akong umalis don at naglakad pabalik.

ngunit nagulat ako ng may makita akong kumukutikutitap na liwanag sa may kimatatayuan ng tatlo kanina,

nakita ko ang isang maliit na silver na earings, kaya naman napangiti ako.

"kung sinuswerte ka nga naman, oo."

--

hey guys , another update for today...

vote and comment naman kayo, comment layo ng mga scenaryo para may makuha akong twist.

sino kaya ang may ari ng earings? hulaan niyo.