Adam soğuktu,
Kadın sıcak.
Adam acımasızdı,
Kadın merhametli.
Adam karanlıktı,
Kadın aydınlık.
Adam ölendi,
Kadın ölüm sebebi.
Adam siyahtı,
Kadın beyaz.
Adam ateşti,
Kadın su.
Adam gitti,kadın öldü.
Adam döndü,kadın küstü.
"Mavrí Margaríta..."
"Azr...
Bölüm Şarkısı: TwentyOnePilots-Heathens(Multimedia)
Ren Ateş;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2.Bölüm:"ACI"
"Nerdeydin lan,sen?"
Babamın,kartlaşmış,soğuk ve sert sesi,kulaklarımı doldurmuş,beynime işkence etmeye başlamıştı. Yine dayanılabilir,ama acılı bir dayak geliyordu.
"Okuldaydım. Biliyorsun. Lise,tüm gün."
Daha açıklamam bitmeden,sol yanağımdaki sızı baş göstermişti. Evet,tokat atmıştı. Hayır,çocukluğumu parçalamıştı. Yanağımı değil.
"Baba-"
"Kes lan çeneni," dedi,biyolojik gereksiz. Saçıma yapışıp,hızla aşağıya doğru çekerken,var gücümle çığlık atıyordum. "Kes! Sen desene ona,orda burda sürtüyordum diye! "
Elini saçlarımdan kurtarıp,güçsüz bedenimi yere itekledi. Acıyla inlerken,hızla bana geldi ve sivri burunlu pis ayakkabısıyla karın boşluğuma ardı ardına tekmeler savurdu. Acıyordu. Hayır,acımıyordu. Sonuçta çocukluğumu almıştı,nasıl acırdı ki?
Benden uzaklaştı,bir şeyler söylüyordu ya da bağırıyordu. Elindeki şişeyi kafasına dikti ve iğrenç bir kahkaha attı. Daha sonra ise ne olduğunu anlamadan,ellerini bileklerime geçirdi. Yarın moraracaklarına adım kadar emindim. Ağlamıyordum. Ağlayamıyordum. Beni sarstı ve duvara fırlattı. İşte bu cidden acıtmıştı.
Acı bir çığlık attı,çocukluğum.
Duvarda kayıp yere çöktüm. Karnım ağrıyordu. Hem de çok. En son babamın koltuğa sızışınıhatırlıyordum. Dayanamadım bu sefer. Kendimi sıkmaktanvaz geçip serbest bıraktım.
Karanlık,beni beyaz kanatlarının altına aldı. Ve sonra da siyahlaşıp yok oldu,kanatlar.
♣♣♣
Güneşin gece doğduğu,ayın gündüze doğduğu gün biterdi benim çilem. Kaderin oynadığı acımasız oyun,beni eziyordu,parçalıyordu,mahfediyordu. Yavaş yavaş yok oluyordum.
