Hançer Kalbi

♣4.Bölüm: "GÖZLÜK" ♣

Multimedia: Model-Sarı Kurdeleler

Aliaa'nın giydikleri;

Dechómaste.

Kabul ediyorum.

Kabul etmek,dünyada bana karşı yapılan bir şey değildi. Hep ben kabul etmiştim. Hep ben onaylamış,hep ben tamam demiştim. Babam,şimdiye kadar hiçbirşeyimi kabul etmemişti. Beni bile.

Çelik,söylediklerimi anlamamıştı. Ama,yüz mimiklerim herşeyi anlatıyordu. Kabul ettikten sonra,Niko gülümsemiş ve telefon numarasını vermişti. Teknik olarak zorunluluktan ben de telefon numaramı vermiştim. Şimdi ise,Çelik'in odasında,ikili koltukta oturmuş,bir eli belinde diğeri yumruk biçminde ağzına yaslı,ileri geri ilerliyordu. Çok sinirliydi ve siniri gözlerinden okunuyordu.

Önümde durdu. İşaret parmağını bana sallayarak tehtid etti. "Eğer; bana nereye,saat kaçta gideceğinizi mesaj olarak atmazsan,seni öldürürüm. Bunu cidden yaparım."

Bu neden onun umrundaydı ki?

O benim neyim oluyordu?

"Bu neden umrunda ki?"

Bir süre dondu. Sertçe yutkundu,gözlerini gözlerimden çekti ve yerine doğru ilerlemeye başladı. Ben de alamayacağım cevap dolayısıyla,ayağa kalktım.

"İzninizle,Çelik Bey."deyip,dışarı çıktım. Mesainin bitmesine, bir saat vardı.

Yerime oturduğumda,telefon çaldı. Masanın üzerindeki,iş telefonum. Göremeyeceğimi bildiğim halde,Çelik'in odasına doğru baktım. Telefonu açıp,kulağıma getirdim.

" Buyrun,Çelik Bey?"

Bir süre,nefes alışveriş sesleri geldi. Sanki bana bakıyormuş gibi hissediyordum.

"Bana,sade acı bir kahve gönder."

Adını söyleyemiyormuydu?

"Peki,ben Fisun Hanım'a söylerim o size sade Türk kahvesi hazırlar-"

"Hayır," dedi lafımı bölerek. "Kahveyi,sen yap."

Ne?

İyi ama,neden ben?

Yine de itiraz etmedim. "Peki."

Telefonu kapatıp,yerimden kalktım ve asansörü,çay ocağına,yani 40. kata tuşladım. Allah'tan 20. ve 40. katlarda kolaylık olması için çay ocağı vardı. Yoksa 26 kat birden inecektim. Gerçi şimdi de 6 kat iniyordum. Ama olsundu. Aksan Amca'nın holding'i 18 katlıydı. Ve onun mini mutfağı vardı.