Hançer Kalbi

♣5.Bölüm: "KABRİSTAN" ♣

Multimedia: Model-Antidepresan Gülümsemesi...

Aliaa'nın giydikleri;

5.Bölüm: "Kabristan"

"Siktir," dedi fısıldayarak. "Bu da neyin,nesi?!"

Bazen,darbeleri siz değilde,hayatınız yer. Ya da kader acımasızca size attığı tekmeleri sevdiklerinize atmaya kalkışır ya,o zaman kadere okuduğunuz meydan hayatınızı ya daha iyiye ya da daha da uçuruma sürükleyecektir.

Mantığımın tepkisine aykırı sesler,kulağımda çınlıyordu. Kafamın içindeki vazo,bininci kez titreyerek parçalara ayrıldı. Parçalar,beynime işkence etmeyip acıdı. Ama bu sefer de kalbime yöneldi ve orayı paramparça ederken,beni de boğdu acılarımda. Vazo kırıldıktan sonra çöken karanlık,bir su misali üzerimi kapladı.

Karanlık,gebe kaldı tüm acılarıma...

Kendimi bir süreliğine kapattığım dış dünyaya,Çelik'in kollarımdan tutup sarsmasıyla geri dönmüştüm. Ellerini kollarıma geçirmiş,öfkeli gözlerle bana bakıyordu.

Dudaklarını araladı."Sana bir soru sordum!"

Hiddetle bağırdığı cümleye karşın,sadece dolu gözlerimi ondan kaçırarak,kafamı yere eğdim. Sol kolumdaki,sağ elini çeneme koydu ve hiçte nazik olmayacak bir şekilde kafamı kaldırdı.

"O adam yaptı," dedi,dişlerinin arasından. Öfkesi elle tutulur cinstendi. "Dimi?"

Evet,babam beni dövdü,mü deseydim şimdi?

Cevap vermeden dolu dolu gözlerle,gece olan gözlerine bakmaya devam ettim. Çenemdeki elini sıkılaştırdı.

"Sırf benim yüzümden," dedi,kendini suçlayarak. "Eğer,sevgilin olduğumu söylemeseydim böyle olmayacaktı. Benim şirketim için yemeğe gitmende yanlıştı."

Kendini suçlamamalıydı.

Kafamı olumsuzca salladım.

"Hayır," dedim ağlamaklı bir sesle. "O, zaten bahane arıyordu. Gitmeseydim ya da demeseydin yine aynı şey olacaktı. En azından boşuna daya-"

Kükredi. "Sus!"

Ne olmuştu şimdi?

Dudaklarımı birbirine bastırarak,gözlerimi kaçırdım. Gözlerindeki nefret,kin,öfke bana mıydı,yoksa babama mı?