4#Προς τον φίλο μου, το mochi...

148 28 0

by kpopislifeu7

by kpopislifeu7

Ήμουν από τους τελευταίους που έφυγαν από το νεκροταφείο. Ήθελα να μείνω μαζί του λίγο ακόμα. Και παράλληλα, έκανα συντροφιά και στον Jungkook ,ο οποίος δεν είχε σταματήσει να κλαίει. Είχε ακουμπήσει το κεφάλι του στον ώμο μου και έκλαιγε ασταμάτητα. Και εγώ έκλαιγα, αλλά όχι όσο ο Kookie. Και όχι μόνο για τον λόγο που έκλαιγε ο Kookie. Πριν από μισή ώρα μιλούσα με τον Yoongi...

Y- Jimin, πρέπει να σου πω κάτι.

Jm- Τι συμβαίνει hyung ;

Υ- Φεύγω, πάω Αμερική και δεν ξέρω πότε και αν θα γυρίσω.

Jm- Τι;

Υ- Λυπάμαι Jimin. Πραγματικά λυπάμαι, αλλά πρέπει.

Jm- Ποτέ φεύγεις; είπα προσπαθώντας να συγκρατήσω τα δάκρυα μου.

Υ- Αύριο το πρωί.

Jm- Δηλαδή, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πούμε αντίο, έτσι;

Υ- Ναι. είπε και με αγκάλιασε.

Υ- Αντίο Jimin. Θα μου λείψετε όλοι σας.

Είπε και έφυγε.

Jm- Και εμένα θα μου λείψεις hyung.

Τα λόγια του δεν έλεγαν να φύγουν από το μυαλό μου. Πρώτα ο Taehyung ,μετά αυτός. Δεν μπορούσα να το πιστέψω.

Αφού φύγαμε από το νεκροταφείο, πήγα τον Jungkook σπίτι του.

Jm- Σίγουρα δεν θες να μείνω μαζί σου;

Jk- Οχι hyung, δεν χρειάζεται.

Jm- Ότι χρειαστείς, πάρε με τηλέφωνο. Εντάξει;

Jk- Ναι, μην ανησυχείς. Καλά θα είμαι.

Και πήγα σπίτι μου.

Μόλις μπήκα μέσα το πρώτο που είδα μπροστά μου ήταν η αλληλογραφία μου πεσμένη στο πάτωμα. Παρόλο που δεν είχα όρεξη τα σήκωσα και άρχισα να διαβάζω από ποιόν ήταν το καθένα. Το τελευταίο όμως δεν έγραφε όνομα. Μόνο διεύθυνση. Χωρίς δεύτερη σκέψη, το άνοιξα και άρχισα να διαβάζω...

"Προς τον φίλο μου, το mochi... " έγραφε πάνω πάνω.

"Ta-, Taehyung ;" είπα και συνέχισα.

" Φιλαράκο, ξέρω ότι τώρα κλαις. Για την ακρίβεια είμαι σίγουρος για αυτό. Και ξέρω και τον λόγο. Δεν θέλω να λυπάσαι για μένα mochi. Είχα πάρει την απόφαση μου από καιρό.

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που θα ήθελα να σου πω. Πιστεύω ότι ο Yoongi σου είπε ότι φεύγει. Jimin, μην τον αφήσεις να φύγει. Αν τον αγαπάς πραγματικά, μην το κάνεις. Και είμαι σίγουρος ότι θα τον σταματήσεις.

Τέλος θα ήθελα να σου ζητήσω μία χάρη: να προσέχεις τον Jungkook, Jimin. Μην τον κάνεις στην άκρη ποτέ. Είναι ο μόνος λόγος που έζησα όσο έζησα.

Αντίο mochi! Να με θυμάσαι!...
Gucci "

Τα δάκρυα άρχισαν να τρέχουν ποτάμι από τα μάτια μου. Κράταγα τόσο σφιχτά το χαρτί λες και θα μου το έκλεβε κάποιος.

"Πάντα θα σε θυμάμαι, Gucci! Πάντα!" είπα μέσα μου και σκούπισα τα δάκρυα μου προσπαθώντας να ηρεμήσω.

"Πρέπει να τον βρω! Πρέπει να βρω τον Yoongi!" είπα και άρχισα να τρέχω προς την πόρτα. Αφού βγήκα έξω και κλείδωσα ξεκίνησα τρέχοντας τον δρόμο μου για το σπίτι του Yoongi...

Λοιπόν, εγώ έκλαψα σε αυτό το κεφάλαιο.
Φαντάζομαι πως όλοι όσοι διαβάζετε το βιβλίο έχετε πολλά ερωτηματικά σχετικά με τον θάνατο του Taehyung.
Μην ανησυχείτε, θα τα μάθετε όλα στο τέλος του βιβλίου.
Το επόμενο θα ανέβει σε μίση ώρα περίπου. Δεν ξέρω. Ίσως και λιγότερο. Θα δείξει!

Τα λέμε!!!