Why am I different?

Hoofdstuk 3

~Quin King op de foto hierboven.~

Het is nogal moeilijk om in het bos te komen. Voornamelijk omdat het helemaal onberijdbaar is door planten. En nu ben ik meer volwassen dan een kind. Die tussenfase tussen kind en volwassen zijn, genaamd puberteit, is nogal vermoeiend.

Na een halfuur van vechten met planten en iets van vijf keer verloren hebben van een plant ben ik er eindelijk. De tak sloeg terug, dat had ik toch ook niet kunnen verwachten! Wat nou planten kunnen niet denken, deze kon het sowieso wel! Ik kijk rond over het weiland. Het gras is begroeit ik die vijfjaar. Oké ja dat is logisch, maar het is nu zo hoog dat het boven mij uitsteekt. Ik spring uiteindelijk maar in de hoop dat ik boven het gras iets of iemand zie uitsteken. Nope, niemand. Even voel ik me verraden, maar dan hoor ik een stem achter me.

"Het is wel echt begroeid sinds dat we hier voor het laatst waren hè?" Ik draai me om en kijk naar het grijnzende gezicht van Jamie. Ik haal opgelucht adem en zonder erbij na te denken vlieg ik hem in zijn armen. Heel even verstijfd hij en dan knuffelt hij me terug. En daar staan we dan. Twee mensen die elkaar knuffelen, een jongen en meisje nog wel, in hoog gras, dat zelfs langer is dan Jamie.

"Heb je me gemist?" Ik lig samen met Jamie in het hoge gras, wat ervoor zorgt dat we eigenlijk onzichtbaar zijn. Ik rol me om zodat ik boven hem kom te hangen. "Tuurlijk heb ik je gemist, Jam. Wat denk jij dan?", vraag ik hem lachend. Mijn haar hangt een beetje op zijn gezicht. Hij pakt de plukjes en duwt ze achter mij oor. "Ik heb jou ook gemist." Ik glimlach en hij blijft me aan staren, met zijn hand nog tegen mijn gezicht.

Hij begint te grijnzen en dan duwt hij me omver zodat hij op me komt liggen. Ik gil verschrikt, maar dan begin ik mee te doen. We rollen samen door het gras, lachend, net als vroeger. Na een tijdje liggen we naast elkaar nog na lachend van toenet. "Waarom kon je niet gewoon met me praten op school? Waarom moest ik hier naartoe komen? Oh, en waarom ben je hier weer naartoe verhuist?" "Niet zoveel vragen tegelijk, kleintje." Ik voel dat zijn hand met mijn haar speelt, het geeft me een prettig gevoel. "Heb je een vriendin?", vraagt Jamie nieuwsgierig, hij lijkt een beetje zenuwachtig. Ik blijf stil, kaar dan schud ik mijn hoofd. "Nope, geen vriendin. Ik zie dat een soort last van zijn schouders afglijdt. "Ik wil wachten tot ik de ware heb gevonden, begrijp je wat ik bedoel?" Hij blijft heel even stil en dan knikt hij. "Weetje kleintje, soms staat de ware recht voor je neus, maar heb je het gewoon niet door." In plaats daarop te reageren vraag ik hem iets anders: "Dus mijn nieuwe bijnaam is nu kleintje, he?" Hij knikt grijnzend, geërgerd rol ik met mijn ogen.

"Dus vertel, hoe gaat het met je moeder en zusje?", vraag ik hem uiteindelijk.

"Pap je raadt nooit wie nieuw bij ons op school is", zegt Quin tijdens het avond eten tegen William. Hij doet net alsof hij nadenkt, maar dan schudt hij zijn hoofd. "Nee ik zou het niet weten, vertel." "Ken je nog die jongen waar Isaac vroeger mee bevriend was en daarna werd Willow heel close met hem?" William knikt. "Nou hij en zijn zusje zijn terug van waar ze ook geweest zijn", roept Quin uit alsof ze 7 miljoen heeft gewonnen. Papa, Ivar begint nu te glimlachen. "Is hij wat voor jou Ies?", vragend kijkt Ivar naar Isaac. "Huh, wat?" Verbaast kijkt Isaac op van zijn mobiel. Hij is nogal verslaafd. "Of Jamie wat voor je is?" Isaac trekt een vies gezicht. "Dacht het niet. Hij is meer wat voor Boom of niet soms?", vraagt Isaac me met zijn valse grijns. William verslikt zich. "Isaac King Tree, waag het nooit meer om te zeggen dat je zusje hetero is", sist hij, alsof hij bang is dat iemand anders dan ons gezin het zal horen. Vlug doe ik net alsof ik iets op de grond heb gegooid, zodat ze niet mijn rode gezicht zien. Stel je voor, ik Willow Tree hetero! En iets met Jamie, de gedachten alleen al.