Kal Ölene Kadar

7.Bölüm : Bir Umut

' Gördüğüm yüzünse, sevmek bana emirdir. '
' Mirda'dan devam; '
Kendime bir şans verebilirim. Başkasını sevebilirim. Zor olacağını biliyorum. Kabullendim. Onun artık olmadığını Kabullendim. Umudum bile yok. Çünkü o gitti, gelmeyecek..
Selim.. Değişik bir şekilde beni etkiliyor. Kalbimin bir yerlerinde onun da olduğunu hissediyorum. Onunla gülebiliyorum, eğleniyorum. Ve daha doğrusu bir anlağına bile Emir'i bana unutturuyor. Belkide bu yüzden ondan etkileniyorumdur. Bilmiyorum.. Belkide tekrardan sevmeyi öğretecektir..
Uçurumun önüne geldiğimde onu gördüm. Yine aynı şekilde oturuyordu uçurumun ucunda. Evini bilmediğim için buraya gelmiştim. Onunla konuşacaktım. Yanına gidip oturduğumda, önce kafasını çevirip bana baktı sonra tekrar önüne döndü. Biraz bekledim. Ne diyeceğimi toparlamam gerekiyordu. O da konuşmuyordu zaten. Kendimi toparladıktan sonra ona dönüp, başımı omzuna yasladım. Kokusu burnuma dolduğunda gülümsedim.
' Yazar'ın ağzından '
Selim, beklemediği bir şekilde yine karşına çıkmıştı Mirda. Anlamıyordu. Onun ne yaptığını anlamıyordu. Mirda kafasını Selim'in omzuna yasladığında, Selim içten içe mutlu oluyordu. Sevilmeyi ihtiyacı vardı. Ve bunu Mirda'dan bekliyordu. Mirda; "Bana yardım edecek misin Selim? Yaralarımı sarabilecek misin? Beni sevebilecek misin? " Selim alnını Mirda'nın alnına dayayıp; " Ben seni hep sevdim güzel gözlüm. İlk gördüğümden andan beri. Kaç senedir kalbim bir tek senin için atıyor güzel gözlüm." Selim, Mirda'nın elini tutup, kalbinin üstüne koydu. "Herşeyimle senin için yaşıyorum Mirda. Ben kaç senedir senin kokunu içime çekmek istedim. Gözlerine bakmak istedim. Saçlarını okşayıp, koklamak istedim. Ellerini tutup, alnını öpüp seni sahiplenmek istedim. İstanbula bağırmak istedim. İçindeki insanlara bağırmak istedim. ' Sen Benimsin ' Diye bağırmak istedim. Ben her gece odamdaki duvarlara bakıp bunların hayalini kurdum güzel gözlüm. Ben hayal kurmazdım Mirda. Gerçekleşmeyeceğini bildiğim için hayal kurmazdım. Sonra bir bakmışım geceleri yatağımda yatarken senin hayalini kurmaya başladım. Bu sefer gerçekleşmeyeceğini bildiğim halde senin hayalini kurdum. " Selim, Mirda'nın yüzüne baktığında gözyaşlarının aktığını gördü. Eliyle sildi yavaşça Selim. " Sen, sen çok güzel sevmişsin Selim. Peki benden hiç vazgeçmeye çalıştın mı? " Mirda bu sorusunun cevabını merakla bekliyordu. Bir yandan da şaşkındı. Bilmediği bir şekilde birisi onu seviyordu. Kendisi mutlu olurken bir başkası onun için acı çekiyordu. Üzüldü Mirda. Ne olursa olsun bir başkasının üzülmesini istemiyordu.
Selim; " Ben sadece ölmek istedim Mirda. Çarenin bu olacağına inanıyordum çünkü. Acılarımın son bulacağına inanıyordum. Ama yapamadım. Ölmeyi bile beceremedim ben Mirda. " Bu sefer Selim de ağlıyordu. İkisi de birbirine sıkıca sarılmış ağlıyorlardı. Selim, ölmediği için şükretti Allah'a. Mirda, karşısına Selim'i çıkarttığı için..
Selim kumların üstüne oturduğunda, Mirda'da başını Selim'in bacaklarına koydu. " Selim beni nasıl tanıdın? " Selim; " Ben seni ilk lisede gördüm güzel gözlüm. Aynı okuldaydık seninle. Sen sınıftan çıkarken ben ellerimde kitaplarla yürümeye çalışıyordum. Sen beni görüp gelip elimdeki kitapların yarısını alıp sınıfa götürdün. Sınıftan çıktığında ben hala aynı yerde durmuş seni izliyordum. Bana gülümseyip yanımdan çekip gittin. Ağır çekim yaşıyorduk sanki. İşte o an bir daha seni kendimden alamaz olmuştum. Heryer de bana bakıp güldüğün an geliyordu aklıma. Sonra senin karşına birisi çıktı. O seni herşeyden çok sevdi. Sen onu herşeyden çok sevdin. Bana da aranızdan çekilmek düştü. Mutluluğunu gördüğüm halde mutluluğunu bozamazdım. Senin yanağından düşen tek bir damla gözyaşı, benim bütün dünyamın yıkılmasına sebepti. Çekip gittim buralardan. Vazgeçmek için gittim. Her ne olursa olsun seni unutamayacağımı biliyordum çünkü. 2 sene geçti aradan. Tekrar geldim bu şehre. Vazgeçtiğimi sanarak geldim. Sonra seni bir kanalda gördüm. Kalbim ilk gün ki gibi çarptı. Hızlı ve aşkla. Vazgeçememiştim işte. Sen orada başkası için acı çektiğini söylerken, ben burada senin için acı çekiyordum. Ben senden kaçtıkça, sen bana doğru yöneldin. Yapamadım bende. Uzak duramadım. Seni sevmekten vazgeçemedim güzel gözlüm. " Mirda kafasını kaldırıp Selim'e baktı. Gözlerini kapatmıştı. "Özür dilerim Selim. Benim yüzümden acı çektiğin için, seni sevmediğim için özür dilerim. " Mirda yine ağlıyordu işte. İstemeden akıyordu gözyaşları. " Hayır Mirda. Bu senin suçun değil Özür dileme güzel gözlüm." Mirda kafasını kaldırıp Selim'in gözlerinin içine baktığında; "Seni seveceğim Selim. Bunu hakediyorsun. Seni seveceğim. " Ve sonra Selim içinden tekrar tekrar teşekkür etti sevdiği kadına. 'Kendisine kalbini açtığı için. '