Nightmares

Hoofdstuk 1 Verhuizen

'Mam dit meen je toch niet hoop ik?' Mijn moeder heeft me zojuist vertelt dat we gaan verhuizen naar een ander land. 'Maar ik meen dit zeker wel, we gaan verhuizen naar een huis in een bos, een paar kilometer van een stad vandaan.' Dit is niet te geloven ze wil in een bos gaan wonen?! Ik durf te wedden dat haar nieuwe man met het idee is gekomen. En ja hoor ik heb gelijk, tijdens het avondeten vertelt hij dat we naar zijn oude huis gaan, waar hij heeft gewoond toen hij nog jong was. De laatste 10 jaar werd het bewoond door zijn zus, tot ze onverwachts stierf.

De rest van de week probeerde ik ze over te halen om niet te gaan, maar iedere poging negeerden ze gewoon. Nadat ik het aan mijn vrienden had verteld wensten ze me veel succes en dat was het laatste wat ik van ze heb gehoord, zelfs mijn oudere zus Cynthia wil er niet over praten iedere keer dat ik het probeer zegt ze: 'Casey, ik ben druk bezig.' Op zulk soort momenten wens ik dat ik na de scheiding met m'n vader mee was gegaan, maar dat heb ik niet gedaan. Ik had nooit verwacht dat mama zou hertrouwen met zo'n idioot.

Vandaag is de laatste schooldag en de dag dat we gaan verhuizen. Kijk ze lachen alsof ik niet besta, mijn "vrienden" hebben niet eens geprobeerd gedag te zeggen. Dit is officieel de ergste dag ooit, ik hoop dat ik snel mijn diploma krijg en weg kan gaan. Toen ik voor het eerst dacht aan de uitreiking kwam dit niet bij me op.

'We zijn er bijna.' Echt waar mam, we zijn in de middle of nowhere, hoe kan er hier een huis zijn. Cynthia komt dichterbij en fluistert in mijn oor. 'Ik durf te wedden dat het een hut is.' 'Nou ik hoop van niet.' Ik begin nerveus te worden wat als het wel een hut is. Misschien is het zo klein dat ik een kamer moet delen met Cynthia of misschien is er maar één slaapkamer! Nu begin ik echt door te draaien, kalm aan Casey mam zal nooit in een hut gaan wonen, toch? Ik heb wel eens gehoord dat liefde blind maakt maar zo blind zal ze toch niet zijn. Voorde rest van de tijd hoop ik dat het geen hut is tot ik slaperig begin te worden.

'Casey, Cynthia wakker worden. We zijn aangekomen bij ons nieuwe huis.' Langzaam open ik mijn ogen en stap uit de auto, maar rot mijn verbazing sta ik niet voor een hut maar een gigantische villa. 'Mam ik denk dat we ergens een verkeerde afslag hebben genomen.' Mijn moeder lacht en zegt dat dit echt ons huis is. De deuren vliegen open, meerdere mannen in pak komen naar buiten gelopen. Nadat ze met mijn stiefvader hebben gepraat pakken ze onze bagage en lopen ermee naar binnen, we hebben gewoon eigen personeel.

~Later die avond~

Ik zit op mijn nieuwe kamer, het is gigantisch groot en prachtig ingericht. Misschien is dit allemaal niet zo erg als ik dacht, een nieuw huis, personeel en een grote kamer. Zo erg kan dit niet zijn, toch?

~Ergens vanuit het bos~

'Dit gaat leuk worden.........'