Nightmares

Hoofdstuk 10 Het wachtwoord

Pov Cynthia

Na een tijdje verbreken we de knuffel, Delilah is weer gekalmeerd en veegt haar tranen weg. We kijken om ons heen, maar zien niet veel meer dan een lege ruimte. Zelfs de deur waardoor we binnen zijn gekomen is verdwenen. 'Wat moeten we nu?' Delilah lijkt na te denken. 'Misschien als we verder gaan lopen komen we ergens?' Wat ze voorstelt klinkt niet zo heel raar, een andere keus hebben we ook niet echt. We besluiten om de "ruimte" te verkennen. Hoewel niet veel nieuws zagen bleven we doorgaan. 'Ik wou dat er een bankje was zodat ik kon gaan zitten.' 'Dat zou ik nu ook wel willen, helaas gaat dat niet zo makkel.....?' Er verschijnt een bankje iets verderop. 'Begin ik te hallucineren of zie jij dat bankje ook?' Ze schud haar hoofd. 'Nee, ik zie het ook....' We rennen naar het bankje toe, maar nog voordat we er zijn is het alweer verdwenen. 'Fuck, wat gebeurt er toch?' *Evil laugh* Wat was dat? Ik kijk om me heen om de bron van het geluid te vinden. 'Delilah, enig idee....?' Ik draai me terug naar Delilah, maar ze is verdwenen. 'AAAAAAAAAAAH!' 'DELILAH?!'

Pov Cody😜

Ik ben zo laat. Mijn oom en tante waren uitgenodigd voor een diner, maar ik moest eerst nog werken. Daar waren ze al helemaal niet blij mee. Ik woon al 10 jaar bij mijn oom en tante, sinds mijn ouders zijn overleden. Toen ze stierven lieten ze mij en veel schulden achter, mijn oom en tante moesten me in huis nemen van mijn opa en oma. Ze hadden de schulden afbetaald, ze zijn zeg maar rijk enz. Ze voeden me op alsof ik hun zoon ben, maar ik wil het niet. Ik werk om ze terug te betalen, voor de schulden. Zelf vinden ze het niet nodig als ik maar doe wat ze van me verlangen, maar ik wil mezelf kunnen zijn, onafhankelijk.

Zuchtend stap ik uit mijn auto en loop naar de voordeur van de villa. Zodra ik aanbel wordt de deur opengedaan. 'Komt u binnen, meneer.' Ik knik de butler vriendelijk toe en volg hem naar mijn oom en tante. Volgens mij hebben ze het naar hun zin, je kan het gelach op meters afstand horen. De butler opent de deur en laat me naar binnen, om vervolgens de deur weer te sluiten. 'Ah Cody je bent er. Dit is ons neefje waar ik je over vertelde. Cody dit zijn Dean en Jenna.' Ik geef ze beide een hand en kijk om me heen. 'Waar zijn Delilah en Jay?' 'Ze zijn met mijn dochters in de bibliotheek, je mag wel bij ze gaan zitten als je wilt.' Jenna glimlacht vriendelijk. Ik knik en excuseer me. Ik zie een werkster en vraag hoe ik bij de bibliotheek moet komen.

Jeez, dit huis is groot zeg! Na 10 minuten ben ik eindelijk bij de bibliotheek, althans ik hoop dat dit de juiste kamer is. Ik open de deur en zie dat ik de juiste kamer heb. 'Wtf...?!'

Pov Delilah

Waarom voelen mijn kleren zo klam? Zodra mijn hand de grond raakt voel ik water. Ik pak mijn mini-zaklamp en schijn rond. Wat is dit? Ik zit in een glazen kubus. Oh nee, het water stijgt wel heel erg snel. 'Fuck my life!' Voor ik het weet moet ik drijven en stijg ik met het water omhoog. Als het zo doorgaat verdrink ik nog! Ik moet mijn gezicht naar boven draaien, met mijn handen sla ik op het plafond van de kubus. Fuck, geen beweging in te krijgen. Hoe moet ik hieruit komen?! Ik kan zo toch niet sterven, het zal niet lang meer duren of de kubus zit vol met water. Van alle manieren waarop ik had kunnen sterven, zal ik doodgaan door water. Water! Dat is het! Het water moet op de een of andere manier de kubus in komen, misschien kan ik door de toevoer van het water naar buiten komen. Ik neem een laatste grote hap lucht en duik naar beneden. Waar is de stroming het sterkst? Ik duik dieper en dieper tot ik de juiste plek heb gevonden. De doorgang is smal, maar als het goed is moet ik er doorheen kunnen. Ik zwem zo snel als ik kan en houd me vast aan de buis van het watertoevoer. M'n zuurstof, het einde... Kom op ik moet het halen. Mijn keel, de pijn, het brandt. Kom op Delilah je kan het. Mijn hoofd begint te tollen nog 5 meter, het moet me lukken. Ik ga het....

Pov Cody

'Wtf....?!' Ze schieten allemaal op uit hun slaap. 'Was het zo saai dat jullie in slaap zijn gevallen?' Ze kijken elkaar aan, heb ik iets verkeerd gezegd? Dan begint Delilah te huilen. 'Cody? Wat doe jij hier?' Cynthia kijkt me verbaast aan, ze weet natuurlijk nog niet dat Jay en Delilah familie van me zijn. 'Jongens komen jullie? We gaan naar huis.' Jay ondersteunt Delilah en loopt naar de deur. Cynthia en het andere meisje lopen ook naar de deur. 'Ik zie je dan wel weer.' Zegt ze. Als ze door de deur loopt zie ik een briefje liggen. Ik raap het op. 'Cyn, is dit van jou?' Ze hoort me niet, maar het andere meisje staat er nog wel. 'Geef maar, dan geef ik het wel aan Cynthia.' Ik knik en geef haar het briefje. 'Cody! We gaan nu!' Ik draai me om en loop naar het eind van de gang, maar kijk weer terug naar het meisje dat achter Cyn aanrent. Dat briefje, waarom voelde ik me zo raar toen ik het vast had? Het voelde krachtig, maar toch ook duister....

Pov ???

Mijn geheimen zullen niet lang meer geheim blijven. Het wachtwoord is gevonden, het ritueel moet snel uitgevoerd worden, anders is al die moeite voor niets geweest. Nog even en ik zal weer gelukkig kunnen zijn....

-----------------------------------------------------
980 woorden, eigenlijk niet heel veel. Ik dacht eff een hoofdstukje als cadeautje. Het kost me nog steeds veel moeite om het verder te schrijven, maar ik doe m'n best.

Fijne kerst lezertjes.

Xxx
L