Nightmares

Hoofdstuk 6 Het notitieboekje part 1

Dit hoofdstuk is best lang dus ik doe het ik twee delen.
------------------------------------------------------

~Dit deel vind zich plaats op de dag nadat Casey uit het bos is gekomen~

Waar ben ik? Ik sta in een zwarte ruimte, nee een leegte voor zover ik zie zijn er geen muren hier. Wat doe ik hier? Ik loop een stukje naar voren, er gaat een lamp aan. In het midden van het licht staat er iemand, ik zie nog niet wie. Ik loop nu richting het licht, de persoon in het midden van het licht is.... Cynthia?! 'Cynthia.....?' Ze draait zich om. Nee, nee dit kan niet. Haar gezicht zit onder het bloed, de kettingen komen van alle kanten en binden zich om haar armen en benen. Ze hangt nu een paar meter boven de grond, maar het lijkt haar niet uit te maken. Een schaduw doemt op naast haar en pakt haar keel vast. 'Ben je nu blij Casey? Gelukkig heeft je zus minder weerstand, dan kunnen we haar pakken....' Nee, Neeeeee!
'Makkelijk zo'n prooi, die niks weet...... En zich ellendig voelt.' Ik ren naar haar toe, maar voordat ik in de buurt kom is ze al verdwenen. CYNTHIA!

Ik schiet overeind, ik ben helemaal bezweet en zit te hijgen op mijn bed. Wanneer ben ik naar bed gegaan? Ik kan het me niet meer herinneren, ik kan me niet eens herinneren dat ik heb gegeten. Ik wacht tot ik gekalmeerd ben en sta dan op. Ik loop naar de spiegel en zie dat ik lijkbleek ben. Ik doe mijn ogen dicht en wrijf erin, ik doe ze langzaam weer open. 'Aaaaaaaa!' De Cynthia uit mijn droom staat achter mij, ik draai me om. Wat?! Ze staat er niet, maar waarom in de spiegel dan wel? Mijn slaapkamer deur vliegt open. Mijn moeder staat ineens in mijn kamer. 'Casey! Wat is er? Gaat het wel? Heb je je bezeerd?' Ze kijkt me aan met een bezorgde blik. Als ik vragend terugkijk fronst ze een beetje. 'Je gilde, ik dacht dat er iets aan de hand was, voel je je wel goed liefje? Je ziet lijkbleek.' 'Ik.... ja het gaat prima.' M'n moeder gaat weer weg en laat mij alleen in mijn eigen angst. Ik moet het haar vertellen, anders zal ze sterven. Ze zal wel denken dat ik gek ben, maar ik moet het vertellen ik wil haar niet kwijtraken. Ik pak wat kleren uit de kast en kleed me aan. Als ik beneden kom is er niemand in de eetkamer, ik pak een boterham, doe er een plak kaas op en ga eten.

Het is tijd, ik sta voor Cynthia's kamer maar weet niet hoe ik het haar moet vertellen. Ik breng mijn vuist omhoog om te kloppen, maar trek 'm dan weer terug. Kom op Casey, niet zo'n watje zijn klop, doe je verhaal en ga weer weg. Ik kan niet geloven dat ik dit ga doen. Ik haal diep adem en klop snel op de deur voordat ik niet meer durf. Na een paar seconden gaat de deur open. 'Oh, jij bent wel de laatste die ik had verwacht.' Ze draait zich om en loopt naar binnen. 'Kom erin.' Uh.... Een ding is zeker ze is niet blij. 'Waarom ben je hier, Casey?' Daar gaan we. 'Ik moet je iets vertellen, alles vertellen, over het huis, waarom ik in de gang lag en waarom ik zo raar deed.' Ze kijkt me aan. 'Goed, ik luister.' Mooi ik heb der aandacht. 'Het begon allemaal......

~Nadat Casey alles vertelt heeft, behalve haar droom~

En daarom was ik gister dus zo lang weg.' Zo ik heb het verhaal vertelt, nu gaat het komen hoor. 'Ik begrijp het, daarom deed je zo raar. Maar wat we nu uit moeten zoeken is de waarheid, we moeten opzoek gaan naar de familiegeschiedenis van de vorige bewoners.' Wacht wat? Ze gelooft het? 'Bedoel je dat je gelooft wat ik allemaal tegen je heb gezegd?!' Als ik het zou horen had ik het waarschijnlijk niet geloofd. 'Natuurlijk, dit is te gedetailleerd om niet te geloven. Of heb je alles verzonnen?' Ik schud mijn hoofd, wat ben ik toch blij met zo'n zus als Cyn. 'Maar waarom zouden we de familiegeschiedenis moeten doorzoeken?' 'Om erachter te komen welke familie het was en waarom er in hun generatie een vloek is gekomen.'

En daarom staan we nu dus diezelfde middag in de bibliotheek van het dorp. We zijn al een paar uur aan het zoeken, maar hebben nog steeds niks gevonden. Het helpt nou ook niet bepaald dat de bibliothecaris ons ontloopt. 'Casey! Laten we even een pauze nemen.' Ik knik naar Cynthia. Samen lopen we naar een café in de buurt en bestellen iets te drinken. 'Die bibliotheek was de enigste in de wijde omgeving, het lijkt wel alsof ze bewust de boeken hebben verstopt. Misschien moeten we maar opgeven. We zitten op een doodlopend spoor, het is hopeloos....'

Sorry voor dit gekke einde van part 1, maar ik moet nog huiswerk maken dus dit is alles voor vandaag.