Sekizinci bölüm final ha
***
Üçüncü Kişiden
Heather boş vakitlerinde yaptığı gibi yine herhangi bir mezarın etrafına çevrilmiş olan mermerin üzerinde oturuyor ve gelen geçeni seyrediyordu.
"Heather!"
Arkasından gelen bu ses Gerard'a aitti. Ama nasıl olsa bir şey söyleme niyetindeyse onun karşısına geçerdi; arkasına dönüp Gerard'a bakmadı.
"...Sanırım Frank'in aklını biraz olsun çeldim. Teşekkür ederim," dedi Gerard, Heather'ın yanına otururken. "Bu mezarlıkta tek başımayım sanıyordum ama bana hep yardım ettin."
Heather gözlerini bir an olsun Gerard'a çevirmedi ama gülümsedi. "Arkadaşlar ne içindir."
Gerard hiçbir zaman Heather kadar sakin olamamıştı. Büyük bir heyecanla konuşmaya devam etti:
"Frank'le bir anlaşma yaptık," dedi. "Eğer ölmeyi kabul etmezse onun karşısına bir daha çıkmayacağım. Düşünmesi için zaman verdim."
Heather hızla kafasını Gerard'a çevirdi ve kendinden emin, keskin ses tonuyla konuşmaya başladı:
"Kabul edecek," dedi. "Etmek zorunda. Yoksa dediğim gibi, onun karşına çıkıp çıkmaman önemli değil. Psikolojisi bir daha aynı olmaz. Artık çok geç ve iyiliği için ölmesi gerekiyor."
Gerard'ın heyecanlı yüz ifadesi hüzne dönüşmüştü. "Ama ona söz verdim," dedi. "Eğer onu zorla öldürürsem benden nefret etmez mi?"
Heather, o saniyede cevap verdi:
"Elbette etmez! Gerard, hayaletlerle insanlar farklılardır. Ben canlıyken böyle miydim sanıyorsun? Bu gerçek ben değil ve sen, gerçek sen de değilsin. Frank de gerçek Frank olmayacak."
Gerard bunu duyunca üzülmüştü. Kendini kaybetmiş olduğunun farkındaydı ama bunu başka birinden duymak onu rahatsız etmişti.
Gerard sıkıntıyla mırıldandı:
"Sen öyle diyorsan öyledir."
***
Frank'ten
Geçen geceden sonra korkum yok olmuş, yerini kafa karışıklığına bırakmıştı. Gerard bana ölürsem bunu kimsenin bilmeyeceğini ve sanki yaşıyormuş gibi olabileceğimi söylemişti. Bu doğru olabilir miydi?
Ama Gerard beni yanıltmazdı ki. Hiçbir zaman yapmamıştı. Hep dürüsttü.
Geçen geceki gibi eski evimin ağaç evinde oturuyordum. Burası düşünmek için güzel bir yerdi.
Jamia ile yaşadığımız eve "eski evim" deme sebebim, artık orada yaşamayacak olmamdı. Ray ile anlaşmıştık ve tekrar onun evine taşınacaktım. Aslında, eğer ölürsem buna gerek kalmayacaktı. Her neyse.
"Hey. Nasılsın?"
Gerard'ın aniden ortaya çıkması artık beni eskisi kadar korkutmuyordu. Aslında bu beni sevindirmeye başlamıştı. Belki de ağaç evinde oturuyor olma sebebim bile onu bekliyor olmamdı. Bunu kendime oldukça geç itiraf etmiştim.
