Bugün...
O günden bugüne 2 yıl geçti. Arkadaştan öte kardeşlerimi, arkadaş grubumuzu, annemi, babamı, evimi; özledim. Oğuz u özledim. Ben buraya ne için mi gelmiştim?
İçimdeki nefreti soğutmak için. Burdaki okulum yeni hayatım için çok şey katıcaktı bana. Bir ay önceden planlanmıştım bugünü, kimseye söylemedim. Süpriz olsun diye.
Yatağımdan kalktım. Odamı toparlayıp kendime kahvaltı hazırladım. Uçuş saatime doğru anahtarları teslim edip evden çıktım.
Uçağa bindiğimde, heyecandan ellerim titredi. Akşam yemeği yendiğimiz saatte doğru eve vardığımda hala bende olan anahtarı çantamdan çıkarıp kapıyı açtım. Sessizce bavulumu vestiyerin önüne bırakıp mutfağa doğru yürüdüm. Yarenimin Arkası dönüktü bana, Meliste kafasını yemeğine dikmişti. Yarenin gözlerini ellerimle kapattım, sıçradı. Benim geleceğimi tahmin etmemiştir tabi. Melis koştu yanıma, yarenin gözlerini açtım. Bende
Öykü: kızlarım, ben geldim.
Diye bağırdım.
Yaren: öykü, sen gerçek misin?
Dedi gözleri dolan yaren. Melis bana sarılmaktan konuşamıyordu.
Melis: Allahım, şükürler olsun. Bir daha senin gitmene izin verirsem 2 olsun.
Deyip ayrıldı benden sonra yaren sarıldı. Kokladı salak :) gözlerim doldu, mutluluktan.
Yaren: niye haber vermedin sen bakim?
Dedi sitemkar bir şekilde
Öykü: süpriz olsun istedim bebeğim.
Melis: Geldin ya! Dedi yanaklarımı öperken
Yaren: Gel otur, yemek yiyelim. Özlemişsindir yemeklerimizi.
Öykü: özledim tabi. Yalnız yaşamak çok zormuş.
Melis: Anladın mı değerimizi?
Öykü: Bir daha sizi bırakmam haberiniz olsun!
Dedim gülerek
Yaren: Sen istesen de biz izin vermeyiz zaten.
Dedi yaren. En az iki saat konuştuk yaptıklarımı falan anlattım, onlar anlattı. O gece melisin büyük yatağında üçümüz sarılarak beraber yattık. Dünyanın en güzel uykusuydu.
Sabah güzel güzel birbirimizi uyandırıp, kahvaltı hazırladık. Masaya oturduk.
Öykü: ben, hemen çalışmaya başlıyım diyorum. Dedim fikrimi onlara sunarak.
Melis: olur kuzum. Sen Nasıl istersen. Dedi Melis aynı samimi sesiyle.
Yaren: katılıyorum. Dedi yaren ağzı doluyken. Biz yarenin o haline gülerken kapı çaldı. Ben bir panik oldum tabi. Kimin geldiğini biliyordum. Melis tam ayağa kalkacakken
Öykü: ben açarım.
Deyip kapıya yöneldim. Derin bir nefes aldım ve kapıyı açtım. Evet işte kalbimin yeniden attığı o an . Oğuz un yüzü bana döndü hemen gözlerini kapayıp açtı. Gerçek olduğuna inanmıyormuş gibi. Olduğu yerde öylece kaldı.
Enes: öykü, dönmüşsün. Deyip sarıldı hemen Enes. Oğuz hala öylece yüzüme bakıyordu.
Öykü: döndüm, bu sefer gidiş yok! Deyip Oğuz'a baktım. Sırayla hepsine sarıldıktan sonra Oğuz'la beni yalnız bırakmak için içeri gittiklerinde Oğuz içeri girdi. Bana baktı ve beni kendine çekip sarıldı. Saçımı öptü. O kadar özlemiştim ki onu
