Fısıltılı Karanlıklar-Değişim

Eğlence

Annem başımda dikilmiş "Bir daha gelmeyeceğim Beste, kalkarsan okula gidersin, kalkmazsan geç kalırsın, benden söylemesi" dedi ve gitti. Gözlerimi açmak için bir savaşın içindeydim sanki. Bir yanım 'yat uyu bugün de gitme okula' diyor. Bir yanım ise "Kalk teog'a 27 gün kaldı sen hala yatıyorsun' diyordu. İki yanımı da susturup aşağı inerek uykumu açmak için lavoboya gittim. Yüzümü yıkayıp aynaya baktığım da gözlerimin altının morardığını gördüm. Aynadaki kızın saçları bir oraya bir buraya dağılmış, mavi saçları kırılmış, uyku isteyen bakışları vardı. Dün geceki fısıldamalardan uyuyamamıştım yine. Yeni bir sayfa açmama rağmen hala düşünmekten uyuyamıyordum. Her zamanki gibi 'Yine yanlış kişiye güvenip yerle bir olursam' korkusu vardı gözlerimde. Tüm düşüncelerimi dağıtıp hazırlandım.

Sınıfa girdiğimde bizim kızlar başını sıraya koymuş yatıyordu. Bizimkiler ne kadar anormal olup, eğlenceli olsa da bu sabahları kalktığında uykulu bir haldeyken geçerli değildi. Beş dakika öylece durup onları izledikten sonra aklıma gelen fikirle pis pis sırıttım. Çantamı yavaşça koyup hızla 7. sınıflara doğru yürüdüm. Yedinci sınıflarda bir çocuk vardı.  Çocuk konuşurken bile bağırırdı. O kadar gür bir sesi vardı ki koridorlarda yankılanırdı. Dahi planımı çocuğa anlattığımda 'kabul edecek mi acaba' diye gözlerine bakarken, Çocuk 32 diş sırıtarak "Sınıfınız nerede" dedi. Ve oracıkta sevinç dansımı yapmamak için kendimi zor tuttum. 

Çocukla sınıfa yavaşça girdik ve işaret vermemle birlikte bağıra bağıra elindeki kağıttakileri okumaya başladı;

"Kalmış teog'a 27 gün,                                                                                                                                                           Bunlar hala yatıyor.                                                                                                                                                               Kalkın çalışın test çözün,                                                                                                                                                     Çalışmayana ekmek yok."

"Kıçını devirip yatanlar,                                                                                                                                                         Sınava hiç çalışmayanlar.                                                                                                                                                   Eli hiç kalem tutmayanlar,                                                                                                                                                 Ailesi aldığı notları duyunca napacaklar."

"Kızım kalk sana diyorum.                                                                                                                                                   Teog da kopya yok.                                                                                                                                                                Ama eğer diyorsan terlik şow'a dayanırım.                                                                                                                O zaman sana karışmam."

Çocuk bağıra bağıra bunları şiir edasıyla okurken bende sıraya pat pat vurarak ritim uyduruyordum. 

Hepsi birden sıçrayıp ayağa kalkmıştı bile. Bize uykulu ve dehşet bir ifadeyle bakan kızlardan gözümü alıp çocuğa çevirdim. "MaaşAllah sana be, bunları uyandırmayı başardın, dile benden ne dilersen" Çocuk pis pis sırıttı ve kendimi bahçede yalvarırken buldum.