Kazamız şimdiden mübarek olsun:D
1.Bölüm:"Ölümlerden ölüm beğen"
~~~~~~
~4 yıl önce~
Oradaydı işte...
Mete Sarp Ateşoğlu...
Nam-ı diğer sitenin meteoru...
Gözlerimi gerçek olduğuna inanmak ister gibi bir kaç kez kırpıştırdım. Bir kaç saniye kapalı tuttum ve koluma çimdik attım.
Gözlerimi açtığımda hala karşımdaki kaldırımda oturuyordu.
Allahım! Şuan resmen rekorumu kırıyordum, az sonra onun oturduğu kaldırımdan geçecektim!
Göğsümü havalandıran seri nefesler alarak yürümeye başladım. Belki bu kez hissederdi...
Başını karşıda baktığı duvardan benim yürüdüğüm tarafa çevirince kalbim avuçlarımda atmaya başladı.
Tamam! Hatırla Beril! Sinem sana ne demişti?
Kural 1: Ona ağzı açık ayran kuşu gibi bakmayı kes.
Kuralı devreye sokup gözlerimi yürüdüğüm kaldırıma indirdim.
Kural 2: Penguen gibi yürümeyi bırakıp gerçek bir hanım efendi gibi yürü.
Hımm, bu kural beni çok zorlamıştı. İki haftadır yürüyüşümü düzeltmeye çalışıyordum.
Başımdaki kitaplar ayak parmaklarıma düşüp ayak parmaklarımı kırmıştı ama sonunda başarıya ulaşmıştım. Yani kısmen. -en azından böyle düşünüp kendimi iyi hissediyordum-
Kural 3: Kendini dünya üzerindeki tek kız gibi hisset. Teorik olarak, Şuan dünyanın en havalı kızısın.
Tamam, öyle olmasa da azıcık böyle düşünebilirdim.
Nefes aldım. Gözlerim istemsizce ona kayınca göz göze geldik!
Allahım, işe yarıyordu. İşe yarıyordu. İşe yarıyordu.
Şuan evde yaptığım penguen danslarından yapmak istesem de kendime mani oldum. Hayır! Şuan havalı biri olmalıydım...Eğer penguen dansı yaparsam arkasına bakmadan kaçardı.
Ayağım taşa takılınca sendeleyip dengemi kaybettim. Yüce reflekslerim saolsun düşmeden düzeldim.
Rezilsin kızım! Rezilsin!
Dudağımı ısırdım. Ona tekrar baktığımda dudağının kenarı kıvrılmıştı. Onun gözleri neden benim üzerimdeydi?!
Ah! Aptalın tekiyim. Şuan başımı kaldırımdaki duvara vursam sorun olur mu acaba!
Gözümün kenarındaki buğudan ayağa kalkıp ellerini cebine attığını gördüm. Çocuğun buğulu hali bile başkaydı!
"Küçük kız, bir gelsene." diye konuştuğunda kalbim sanki yerinden çıkacak gibi çırpınmaya başladı.
Ses tonu o kadar yumuşak ve kadifemsiydiki bu kadar güzel olabileceğini hiç hayal etmemiştim.
Başımı ezberlediğim kaldırım desenlerinden ona kaldırdım.
Bana doğru bakıyordu ama bana neden küçük kız desindi ki? Israrla üzerime alınmadım ama gözleri hala bana odaklıydı.
Bana mı diyordu?
Kime dediğini anlamak için arkama doğru baktım. Arkamda kimseyi göremeyince kabullenircesine başımı sallayarak önüme döndüm.
