Ertesi güne kadar delirmenin eşiğine gelmiştim. Draco hiçbir yerde yoktu. Derslere de girmemişti. Sabah ilk dersimiz ortaktı. o derse de gelmezse Slytherin ortak salonunun önünde nöbet tutacaktım. Kapıyı izlemeye başladım. Tüm Slytherin öğrencilerine gözümü dikip bakıyordum. En son içeri Draco girdi. saçları her zamanki taranmış değildi. Cüppesi kırış kırıştı. Çökmüş görünüyordu. Yanımdaki sıraya oturdu. Bir kağıt parçasına hızlı hızlı şunları yazdım:
Neredesin sen? Ve bu halin ne?
Kağıdı kafasına atıp ayağımı sallamaya başladım. Biraz sonra o da kağıdı bana fırlattı.
Son zamanlarda duyduğum bir şeyi sindirmeye çalışıyorum. Henüz başaramadım.
Neyden bahsettiğini tabiki de anlamıştım. O cümleyi nasıl kurduğumu ben de hala anlamış değildim. Cevabımı düşünüp yazdıktan sonra kağıdı geri gönderdim.
O zaman cevabını da sindirince verirsin herhalde.
Çok geçmeden kaģıt geri geldi.
Aynen öyle. Hatta bu gece sindirmiş olurum. Baykuşhanede. Gece yarısı.
♢♢♢♢♢♢
Bu defa buluşma yerine ilk ben gelmiştim. Ve sıkıntılı sıkıntılı bekliyordum. Draco buraya da geç kalmıştı. Onun durumu için endişeleniyordum. Gerçekten iyi değildi. Bu gün Ron'a laf bile atmamıştı.
Yavaş yavaş Baykuşhanenin kapısı aralandı ve kapı aralığından Draco göründü. Beni görünce adımlarını hızlandırıp yanıma geldi. Bir süre öylece durduk. Sanki konuşamıyor gibiydik. Bu sessizliği bozan o oldu.
"Nasılsın?"
"Endişeli."
"Neden ki?"
"Draco, gerçekten çok kötü görünüyorsun."
Hafifçe gülümsedi..
"Çok uzun sürmez. Şu aralar kafamı meşgul eden bir şey var."
Sonra göz kırptı.
Şuan iki seçeneğimiz vardı;
Ya beni kırmadan benden hoşlanmadığını söyleyecekti,
Ya da o da benden hoşlandığını itiraf edecekti.
Bunları onun yüzüne bakarken düşünmemeliydim.
"Hermione, niye boş boş bakıyorsun?"
"Boş boş bakmıyorum ki!"
"O zaman ben az önce ne dedim?"
"Ne dedin? Kaçırdım mı? Ne zaman söyledin? Lanet olsun!"
"İşte bu hallerini çok seviyorum,
Zekanı çok seviyorum,
Bana büyüklük taslamanı çok seviyorum,
Seni seviyorum Hermione Granger."
Gülümsedim. Sadece gülümsedim.
