It All Started In M.U

Chapter 6-Frarah's Secret Plan

*Frarah*

Tapos na kaming maghapunan,,

habang paakyat ako papunta sa kwarto napansin kong naka-bukas ang pinto ni Fri..

ehh ako naman tong Chismosa,edi maki-osyoso na rin..mapasok nga at nang-malaman

Pagpasok ko nakita ko siyang nakahiga patalikod sa pintuan kaya di mo

mapapansin Kong anong ginagawa niya.

*huk,huk*

(Note:Umiiyak po yan,,wala kasi akong maisip baka akalain nyo aswang :D)

Ba't umiiyak to? ano kayang pinagdadaan ng kambal ko?

"Fri?"

"Ohh frah,ba't andito ka pa? gabi na sige na pumasok kana sa kwarto mo,

at matulog kana rin" habang nagpupunas siya ng luha niya

"dipa ako inaantok kaya tatambay muna ako sa kwarto mo,

okay Lang naman sayo di ba?" sabay upo sa kama niya..

yung silid niya kadalasan kulay pink,,Ewan ko ba rito ang hilig sa Pink.

Pagpasok mo makikita mo agad ang kama niya paharap sa Flat screen TV and set of component.

Katabi ng kama niya ang bed side table,katabi naman ng pinto ang Wardrobe niyang Pink rin at ang pinto papuntang CR. sa ibabang parte naman ang Computer at Bookshelf.. hilig kasi nitong magbasa ng mga libro at novels ..Malapit naman sa terrace ang Mini refrigerator niya.

Actually medyo pareha nga kami ng room,sa akin lang Orange yung kulay,,

Mag kasing laki Lang kami Pero may pinagkaiba naman yung rooms namin.

"Sooo can you share to me your problem?"

"Huh!anong pinagsasabi mo jan? haha ako-ako may prob.lema?"

Asus ang sarap ibalik sa Uterus ni mommy,,

kahit kailan talaga hilig nitong maglihim at salirinin ang problema.

"Ako bang pinagloloko mo? hoy Fri ha! kahit matanda ka sa akin ng 2 minuto,kambal tayo at dapat Alam natin kung ano ang mga problema natin. bakit ka umiyak?anong dahilan?"

"Wala.Wala to fra nako wag mo nang pansinin to nag eemo Lang ako..

ano pasok na ba ako sa pagka Artista? he he ang galing kung umiyak di ba.?

"Di na tanggap sa pagka-artista siguro pagiging demonyita pwede ka,

Ang hilig mo kasing magsinungaling"

Di na sya naka-pagsalita..

hayy ano bang nangyari rito at basta-basta nalang iiyak..

"Jusko Fri,siya na naman ba?"

"Fra mahal ko kasi siya, First love fra,First boyfriend ko siya,..

Tama ng a sila "First love never dies"kasi hanggang ngayon mahal ko pa rin siya fra" sabay agos ng traydor niyang luha.

Ayaw ko talagang Nakikitang umiiyak ang sang to..

Kasi baka umatake nanaman sakit niya

"ehh kung patayin ko yang First love mo at nang maniwala kang "First love also dies"

naku Fri tumigil ka nga sa kakaiyak,wala namang magbabago di ba? di ka pa rin babalikan ng Steven na yun"

"Sana fra ganoon Lang kadali yun,sana pwede ko nalang kalimutan lahat ng mga alaala namin,

Sana kasindali Lang ng ABC at 123 Ang paglimot sa araw na nakilala ko siya,Pero Hindi ehh andito pa rin (sabay turo sa puso ni) ,lalo na yung sakit*huk*yung araw na iniwan niya ako at ang araw * huk * na nalaman ko ang lahat.

Ansakit fra, Ansakit sakit" sabay yakap sa akin habang dumadaloy sa mata niya ang kanyang mga luha

"Shh tama na,,tapos na ang kailanggang matapos...sabi nga ni Toni PSP "Past S Past"

kaya tahan na"

"Salamat kambal ha?salamat sa pagpapalakas ng loob ko"

"wala yun,sige tulog na ako"

Pabalik na sana ako sa kwarto ko Pero pagbukas ko ng pinto saka naman inatake si Fri.

"Fr-Fra..,In.Inha-ler"

Mabilis kung kinuha sa drawer niya ang inhaler at inabot sa kanya.

Pati tubig at gamot kinuha ko na rin

"ano okay kana?"

"Oo okay na ako fra,salamat ha?sige na tulog kana"

"Hindi hihintayin muna kitang matulog bago ako bumalik sa kwarto ko"

"Sure ka? sige Goodnight Fra..tulog kana rin may pasok pa tayo bukas"

"okay,goodnight din"

Minamasdan ko siyang matulog,para siyang anghel na walang problema at dinaramdam na karamdaman Pero ang totoo pilit niyang magpalakas at magpaka-tatag..

May Asthma si Fri kaya gayun nalang ang pagprotekta namin sa kanya,

Ayaw namin siyang Umiiyak dahil nahihirapan siyang guminhawa..

Wala si Mommy pati si daddy siguro busy nanaman sila sa Negosyo..

Si kuya naman, siya na nagpapatakbo ng kompanya namin sa Netherlands.

Si Steven Emerold Cruz, ang lalaking di niya makalimutan..

First boyfriend niya noong 2nd year pa kami.Hindi alam ni mom at dad tanging ako,kuya at ang SAMMER lamang ang nakakaalam dahil lagot kami pagnalaman nila.Ang akala ng mga kaibigan namin nakalimutan na niya si Steven Pero Hindi pagdumating ang 13 ng buwan iiyak at iiyak yan dahil maalala na naman niya ang araw na nalaman niyang pinag pustahan Lang pala siya ng ka-tropa ni steven at ayun tuluyan na siyang iniwan..

yung araw ring yun inatake siya at naka-confine ng 1week sa ospital.

ayaw nga niyang kumain Pero di kami tumigil hanggang sa tuluyan na siyang gumaling.

Wala si mommy at daddy sa mga panahon na iyon,ang akala nila walang dahilan Lang iyon.

"Fri tutulungan ka naming kalimutan siya,tutulungan ka namin

hanggang sa mag hilum ang sugat dyan sa puso mo"

*would he say he's in L.O.V.E? when if it was me then I would, I would*

*Kuya France Calling*

"Hello kuya?"

"Hello Fra, musta?kamusta kayo ni Fri jan?"

"Ako okay, si Fri Hindi"

"Hayy Hindi pa rin pala niya malilimutAn"

"Kuya payag na ako sa plano mo"

alam kung nagulat siya Pero kung ito Lang ang tanging paraan para matulungan ko ang kakambal ko,

gagawin ko,Papayag na ako sa matagal na niyang plano

"Fra?Seryoso?"

"Kung makatutulong to kuya,payag na ako sa plano mo"

"Ang Kapatid ng pinsan ng Bestfriend ko fra,wag kanang mag-alala ako ng bahala"

"Okay kuya,ingat ka jan..Goodnight Love you"

"Love you too Fra,Kayong dalawa ni Fri..Bye"

Fri sorry, Pero kung ito ang makakatulong sa iyo,

Gagawin namin ni kuya ang lahat para sa iyo dahil mahal ka namin Fri.

Lumabas na ako ng kwarto niya..

kakayanin mo ito Fri,

,Lord sana Okay ang naisip namin ni kuya