Derin Mavi

Yüzleşme Vakti

Mutlimedia da Mavi var.Bakmayı unutmayın.

Bir önceki bölümde :

Mavi , Derin'i duvara sıkıştırmıştır.

"Haha !Sen sadece küçük bir kızsın.Ve bu yüzden seni uyarıyorum.Benimle uğraşmak istemezsin."dedi.Alaycı gülümsemesi bütün yüzüne yayılmıştı.

"Çok mu komik ?Senden korkmuyorum !"yalandı.O gizemli ve tehlikeli biriydi.Ve ondan deli gibi korkuyordum.Yüzündeki gülümseme dahada arttı ve  yaklaştı.Bundan zevk falan mı alıyordu ?

"Galiba sana küçük bir ders vermek gerekiyor , sorun değil " dedi sırıtarak.Nefesini dudaklarımda hissediyordum.Hayır olamaz yoksa !!

Bölüm şarkısı:Justin Timberlake-TKO

Dudaklarını dudaklarıma yaklaştırdı.Artık kalbim çıkacak gibi atıyordu.Ve birden geri çekildi .Koridordaki herkez bize bakıyordu .

Mavi , kahkahalarla ordan uzaklaştı.İnsanlar da yavaş yavaş dağılmaya başladılar.Bense orda öylece kaldım...

Eve geldiğimde yemek hazırdı.Hepimiz masaya geçtik ve yemeğe başladık.

"Derin , kızım bu günlerde biraz solgun görünüyorsun.Anlamadığın bi konu felan varsa yine okulda kalıp çalışabilirsin"diyen babama şaşırdım.Benim ders için yaşadığımı felan zannediyordu.

"Hayır baba." dedim soğukça.

"Tamam kızım , canını hiç birşey için üzme.Eğer konuşmak istersen ben burdayım birtanem." dedi annem.Bana hep hoşgörülü davranırdı.Küçükken bile hiç kızmazdı.Beni hep anlardı.

Gülümsedim "biraz yorgunum , uyursam geçicektir" deyip masadan kalktım.Annemi alnından öptüm.

"Derin, bekle canım bir saniye " dedi annem.

"Tabi anne , ne var ?"

"Yarın baban  gözümün kontrolü için beni hastaneye götürecek.Bu yüzden sen okuldan geldiğinde   evde olmayabilirim.Yani gecikmessem erken gelirim elbette.Ama en her ihtimale karşı anahtarını al.Kapıda kalma kızım"

"Tamam" diyip yattım.

Sabah sınıfa girdiğimde herzamanki yerime geçtim.Ancak arkadaşlarım Gizem,Merve ve Sinan benden çok uzakta oturuyorlardı.Şaşırmıştım.Onlar tek arkadaşlarımdı.Bir sebebi olmadan gitmezlerdi.Yanlarına gittim

"Çocuklar bir sorun mu var ?"

Uzun bir sessizliğin ardından Merve cevap verdi."Hayır hiçbir sorun yok"

"Peki o zaman neden burada oturuyorsunuz ?" dedim .O kadar hızlı söylemiştim ki ben bile şaşırdım.

"Senden çok sıkıldık" dedi bi anda Gizem.

Neye uğradığımı şaşırmıştım.Hiçbir şey demeden sinirle yerime oturdum.

Mecburen öğlen yemeğimi de tek başıma yedim.Sinirlerim bozulmuştu.Nereye gitsem bana iğrenerek bakıyorlardı.Fakat bunların arkasında kimin olduğunu bende biliyordum.MAVİ

Onu bulacaktım.Hızlıca sınıfa girdim ve yanına gittim.Sırasında oturup telefonuyla oynuyordu.Ben gelince bakmadı bile.Dürtmeme rağmen hala yüzüme bakmıyor, ses vermiyordu.Yok yerine koyulmak diye buna denir işte :P

"Hey !Mavi bana bak ! Sana diyorum !Maviiiiiii !"

Göz ucuyla baktıktan sonra konuştu sonunda

"Ne var ? Çabuk konuş , vaktimi sana harcayamam "

"Sen ne yaptığını zannediyorsun ? Arkadaşlarımı nasıl benden alırsın ? Zaten sayılacak kadar az arkadaşım var .Bu şekilde mi beni yeniceksin ? Bu şekilde mi dersimi vericeksin ? Sen kim olduğunu zannediyorsun ? Beni böyle şeyler üzemez anladın mı beni !"ben bile bunları sölediğime şaşırırken cevap verdi

"Bunu söylemek için mi geldin ?Ben hiçbir şey yapmadım .Arkadaşların zaten senden çok sıkılmışlar.Benim hçbir şey yapmama gerek yok zaten" dedi sırıtarak

Sinirden saçlarımın diken şeklini aldığını hissediyordum.Hiçbir şey diyemeden çantamı alıp sınıftan çıktım.Daha 6. dersteydik ve okul henüz bitmemişti ancak ben gidiyordu işte.Ağlamamak için resmen istinat duvarı ördüğüm gözlerim kıpkırmızı olmuştu.Hışımla eve girdiğimde ağlama seslerini duydum.Annem ağlıyordu.Ne olduğunu anlamak için yanına gittim

"Derin , kızım senin bu saatte burda ne işin var" dedi gözyaşlarını silerken.

"Asıl senin neyin var anne , neden ağlıyorsun ?"

"Kızım ben ... boşver"

"Anne lütfen anlatırmısın , korkmaya başlıyorum bak "

"Tamam ... doktor .... hastalığımın ilerlediğini .... (hıçıkrarak ağlamaya başlar)... düzelme ihtimalinin neredeyse yok olduğunu söledi ...."

Bütün dünyam yıkılmıştı.Biz annemle eskiden görmeye başladığında ne yapacığızı bile not etmiştik.Şuan ise ... doktor tam tersini söylüyordu.Küçükken korkunca yaptığım şeyi yaptım.Koşarak odama gidip kendimi yatağa attım.Kafamı da yastığa gömdüm...

Kaç saat bu şekilde ağladım bilmiyorum.Ancak gözlerimi zorlukla açtığımda hava henüz kararmamıştı.Gidip aynaya baktım.Gözlerimin altı şişmiş , mosmor olmuştu.Belki beni teseslli eder diye Merve'yi aramak için elim telefona giderken birden durdum.Bugün olanlar aklıma geldi.Hiç arkadaşım yoktu artık.

Hıçkırıklarım birbirine karışmıştı artık.Bunu bana nasıl yapardı ? Benim zaten yeterince bok gibi bir hayatım vardı.Ancak yetmezmiş gibi tüm dostlarımı , sırdaşlarımı , sahip olduğum tek yoldaşlarımı elimden almıştı.

YETER !! diye bağırırp gözyaşlarımı sildim.Saate baktım , 15.21 di.(2 saat ağlamışım :'(  )Ona bunu ödetmek için hala vaktim vardı.Koşarak okula gittim.Kapının önünde beklemeye başladım.Birazdan okul bitecekti.

Veeee zilin sesi.Herkez yavaş yavaş okuldan çıkıyordu.Ve işte o .Gördüm onu.O da beni görmüştü ancak kafasını çevirip yürümeye devam etti.Kolundan tutup kendime çevirdim(nasıl yaptığım hakkında en ufak bir fikrim bile yok ).

Psikopat bir şekilde gülme vakti  bendeydi.

"Yüzleşme vakti Mavi " dedim 

Yüzleşme vakti....

Arkadaşlar biraz uzun  oldu ya :P Umarım sıkılmadan okursunuz.Bu bölüm biraz sıkıcı oldu ama bir sonraki bölüm çok heyecanlı olucak :)Multimedia'ya bakmadıysanız şimdi bakın :)

İyi günler dileğiyle :)