Derin Mavi

Arena

YN:ARKADAŞLAR BÖLÜMÜ BAŞTAN YAZDIM TEKRAR OKUMANIZDA FAYDA VAR ÇÜNKÜ HİKAYE DEĞİŞTİ.

Bölüm Şarkısı:Sia-Chandelier

Dizlerimi karnıma doğru çekip alnımı pencereye dayadım.Pencerenin önünde küçük de olsa duvara gömme bir otruma alanı vardı.Kraliçe ile görüşmeye başlayalı tam bir ay olmuştu.Mavi ve Sinan'ı çok özlemiştim.Onları göremiyordum.Ne zaman görmeye gitsem antrenmanda olduklarını söyleyip beni geri yolluyorlardı.Kendimi yanlız ve aynı zamanda yağan yağmur yüzünden üşümüş hissediyordum.Akan soğuk sular pencereden bir santim uzaklaşmama sebep olmuştu.Elimdeki kahvemin soğudunu farkettim.Fakat kalkıp yenisini almak zor geliyordu.

Çok basitti.Bunu yapabilirdim.Elimi kahvenin üzerinde daire çizerek büyülü sözcükleri söyledim.Gözlerimi açtım ve hiçbir şey olmadı.Hayal kırıklığına uğramıştım.Bir kahveyi bile ısıtamayacak kadar beceriksizdim.Sinirle kahveyi kapıya fırlattım.Üstümdekileri çıkarıp kendimi yatağa attım.Yorganımı çekip gözlerimi kapatım.Bu kasvetli taş kaleden uzaklaşmak benim için en iyisi olacaktı.Kendimi rüyalar alemine bıraktım.

****

"Mencus salavuria sentromia, şimdi tekrar et Derin"dedi kraliçe Desire

"Derin beni dinlemiyor musun ?"

"E..efendim"afallamıştım

"Derin kendini ver."dedi otoriter bir sesle.

Kraliçe'nin bahçesinde çalışıyorduk yine.Ama ben umudumu kaybetmeye başlamıştım.Hala dinlemdiğimi farkedince susup bana baktı

"Ben özür dilerim hocam"ona böyle diyordum.Bir sakıncası olmadığını söylemişti

"Derin beni dinlemezsen sana nasıl öğretebilirim ki "

Bir şey dememiştim.Keşke 'Öğrenmek için bir sebebim yok çünkü işe yaramıyor ' diyebilseydim.Fakat zaten düşüncelerimi anlayabildiği için beni duymuştu

"Nasıl işe yaramıyor ?"dedi şaşkınlıkla

"Dün gece kahvemi ısıtmak için bir büyü yapmayı denedim fakat olmadı.Bu kadar basit bir büyüyü yapamıyorken siz bana bir insanın içindeki kanı kontrol etmeyi öğretmeye çalışıyorsunuz.Tam olarak 1 aydır çalışıyoruz fakat hiçbir ilerleme kaydedemedim.Ne arkadaşlarımı görebiliyorum nede bir başkasını.Hayatım 4 duvar içinde geçiyor ve ben bundan sıkıldım artık !" 

"Peki o zaman git , akşama kadar izinlisin istediğini yapabilirsin."Bütün dediklerimden sonra sadece bu muydu yani ?Fakat ne önemi vardı ki.O kraliçeydi.Dediğini yapmak zorundaydınız.

Tam arkamı dönmüş giderken durdum.

"Bu sefer değil.Bu sefer kaderime kendim karar vericem"dediklerime ben bile inanamıyordum

"Anlamadım ?"

"Bu güne kadar zorunda olduğum şeyleri yaptım.Fakat.. buna daha fazla devam etmiycem !"

"Ne saçmalıyorsun sen !"resmen kükremişti bana, onu ilk kez böyle görüyordum

"Burda kalmam için daha fazla sebep kalmadı.Arkadaşlarımı da alıp gidiyorum"

"Hiçbir yere gidemezsin !Sen kim olduğunu sanıyorsun böyle , bu ne cürret !"

"Eğer dediğiniz kadar güçlüysem size meydan okuyorum.Tüm gücünüzle benimle dövüşün ! Eğer siz kazanırsanız bu sizi yalancı çıkarır ve burda kalmam için başka bir sebebim kalmaz.Ancak ben kazanırsam - ki bunun olucağını hiç sanmıyorum- burda kalıp eğitimime devam edicem"