Onun benim arkamdan okula yürümesi bile beni heycanlandırmıştı.Kulaklıklarımı çıkardım ve sınıfıma ilerlemeye başladım.Merdivenlerden çıkarken hala onun ayak seslerini duyuyordum.11.sınıflar katına geldiğimde arkama baktımki gizemli yakışıklımızı tekrardan gördüm.Bu sefer ona gülümsedim.Bana karşılık verdikten sonra müdürün odasına girdi.Ne konuşacaklarını deli gibi merak ettiğimden kapının önüne dinlemeye gittim(Şükürler olsunki daha erkendi ve karidorda daha kimse yoktu)Müdür ''Burslu olduğun için daha dikkatli olmalısın biliyorsun zor bir okul burası''dedi. Ne yani o da benim gibi burslu muydu? Gerçi tahmin etmem gerekirdi otobüsle geliyor çocuk...Her neyse buna sevindim cunku 3 yıl boyunca zengin züppelerinden çok çekmiştim.Allah için bizim sınıftakiler iyi çocuklardı.Benim derdim diğer insanlarlaydı.Her neyse bu düşüncelerden beni sıyıran en yakın arkadaşım Aslı olmuştu. Birden karidorun dolduğunu fark ettim ve sınıfa yöneldik.Aslı kesin beni derste karıdorda ne yaptığım konusunda sorguya çekicekti ama onunla uğraşıcak halim yoktu...Aklım o parıldayan kahverengi gözlerde kalmıştı..
Ders başladı fakat umduğum şey olmadı...Keşke bizim sınıfa gelseydi diye düşündüm.Ama yoktu işte...Ders başladı ilk ders Kimyaydı.Hiç dinlemek istemesem de iyi notlarımı düzeyde tutmak için dinlemek zorundaydım.Sonuçta fen okuyorum boru mu?O ders çok sıkıcı geçti.Tenefüs zili çalınca Aslıya dolaba gitmem gerektiğini söyledim.Tabiki yalandı,tek amacım çocuğu görmekti.Dolabima vardığımda çaktırmadan etrafı kolaçan ettim fakat onu göremedim.Moralim bozulmuştu.Ama onu karşımdaki 11-C sınıfından çıkarken görünce işler değişti.Benim ona baktığımı görmesin diye dolabıma kafamı gömdüm.Lanet olsun sanırım beni görmüştü.Birden panikledim ve tüm dolabımdaki eşyalar yere döküldü.Şimdi onun dışında herkes bana bakıyordu.Utancımdan o an yerin dibine girmek istedim.Ne şanslıyımki kimse yanıma gelip benimle dalga geçmedi.Bu durumu kurtarmak için hemen kitaplarımı toplamaya başladım.İnşallah ''mavi'' görmemiştir.Bu arada çocuğa mavi demeye karar verdim çünkü mavi ona çok yakışıyor.(nerden biliyosun diyorsan gömleği mavi)Ben bu düşüncelere dalmışken yanımda bir el belirdi kafamı kaldırdım ve ne göriyim.Mavi kitaplarımı toplamamda bana yardım ediyor.O an fark ettim ki zil çalmış herkes sınıfa girmişti.Son kitabi yerine koyduktan sonra bana gülümseyerek ''Merhaba ben Umut''dedi.O an donup kaldım.Salak salak cocugun yüzüne bakıyodum.Sadece ağzım acık tebessüm etmeye çalışırken deli kadın Nefiye'nin sesini duydum.kendisi müdürümüz olur.Bu yüzden ikimizde koşarak sınıflarımıza girmek zorunda kaldık.
