Kuferek UsUka

Hobby

(Uwagi: Krótko, AU szkolne

Data publikacji: 7 września 2016 )

    Alfred Jones miał wiele hobby.

Rugby. Fizykę. Mechanikę. Kawę – zwłaszcza tę poranną, która pobudzała umysł. Imprezy, głośne, duże, roziskrzone światłami staromodnej kuli dyskotekowej. Jedzenie, syte mięsne posiłki, które zawsze poprawiały mu humor. Studenckie życie, które nareszcie wyzwoliło go z okowów przedmiotów, za którymi nie przepadał. Deskorolkę, na której w dzieciństwie wybił sobie mlecznego zęba, a teraz śmigał po kampusowych chodnikach z wyczuciem i gracją, jakiej można mu było pozazdrościć.

A.

No i miał Arthura Kirklanda.

(Tylko Arthur Kirkland z pewnych względów nie do końca był tego świadomy.)

To hobby wymagało wiele czasu. Przypominało trochę ogrodnictwo. Trzeba było je pielęgnować i dbać o nie, by nie zwiędło. Zwłaszcza, że miało tendencję do więdnięcia, czego Alfred dopatrywał się w kwaśnym pH angielskich uśmiechów Arthura.

Miało w sobie też coś z kółka teatralnego, bowiem Alfred musiał za każdym razem przybierać stosowny uśmiech – pobłażliwy i niedbały. Odpowiednią pozę; luźną i znużoną. A także nie dawać po sobie znać, że jego serce nagle bije odrobinę mocniej i odrobinę szybciej, gdy Kirkland mówi coś z tym swoim ciężkim, brytyjskim akcentem. Gdy uśmiecha się do niego krzywo, a w zielonych oczach odbija się zwycięski blask.

Z kółka szachowego miało głównie to, że wymagało niezwykłych pokładów cierpliwości, a cała partia, jaką rozgrywali pomiędzy sobą, trwała już trzeci rok studiów.

(I Alfred nie mógł pozbyć się wrażenia, że cały czas to on pozostaje w szachu.)

Czego Alfred nie podejrzewał, to tego, że to hobby ma w sobie coś także z kółka artystycznego.

Uświadomił sobie to dopiero wtedy, gdy na walentynki dostał najgorszą i najbrzydszą kartkę, jaką widział w życiu. Czerwono-różową, lepiącą się do palców nadmiernie użytym klejem i poozdabianą krzywo wyciętymi serduszkami.

Oczywiście od anonimowego wielbiciela.

(Była idealna.)