The Walking Dead (re-write)

'Run'

Ik werd wakker. Ik keek om me heen. Ik lag in mij bed, alleen het laatste wat ik.... Alexander.. was het echt? Of... nee natuurlijk niet! Waarom zou hij dat gaan doen?? Ik ging me omkleden want ik had heel veel viezigheid over me heen. Dode bloed... Ik bracht mijn kleren naar beneden om gewassen te worden. Bijna iedereen lag nog te slapen op een paar na. Daryl en Glenn waren de enige. Ik liep naar hun toe. Ze waren de brug dinges aan het checken of dat hij al goed genoeg is.
'En? Hoe is hij?' Vroeg ik. 'Tja.. Voor mij is hij goed maar als Daryl overgaat dan is er een kans dat hij naar beneden gaat' zegt Glenn. "Hij is ook zoo dik' zegt glenn plagend. Daryl geeft een boze blik en Glenn stopt met lachen. 'Wat is er dan te zwak?' Vroeg ik. 'Wat planken zijn te dun, ze moeten dikker maar als we die weg halen dan stoort dat ding in. "Zegt Daryl. Ik dacht na voor een optie. "GLENN! jij bent to ZO licht? Ga hem van binnen sterker maken met meer lijm" zeg ik met een plagerige toon. "Ohh Uhm.. jij kan dat ook doen? Toch?" Zegt hij zenuwachtig. "Maar ik ben een meisje, straks breeek ik een nagel" zeg ik tuttig. Daryl schiet in de lach. "Glenn laat je mannelijke kant eens zien, kuiken" zegt Daryl.  "Ohh Uhmm.. Oke ik doe het"zegt hij zenuwachtig. Ik en Daryl kijken elkaar lachend aan.

Na de middag was iedereen weer bezig. Daryl was glenn aan het helpen. Rick  was met Shane op jacht en voor de rest deed iedereen wat ie normaal deed. Melissa was met Sophie met de nieuwe kat aan het spelen. Opeens bedenk ik me, waar is de broer van Alexander. Ik heb hem al heel lang niet meer echt bewust gezien. Ik ging zoeken. Hij was niet op de zolder. Ik liep door naar de andere kamers. Jim was altijd heel.... apart... als ik bij Alexander was, kwam hij wel eens. Meestal als Alexander weg is. Ik loop naar de andere lege slaap kamer. Ik zie daar iemand liggen in zijn bed. Het is al bijna 3 uur gok ik en hij ligt nog steeds te slapen? Ik loop naar hem toe.
'He slaap kop. Moet je niet eens wakker worden?  Ik zie hem omdraaien. "Ohh hallo prinses, was je gister inslaap gevallen bij mijn broertje? Dat is niet zo goed idee he"zij hij slaperig. Wat...was gister dan wel echt? " ik heb gister je op bed gelegd, bedank me maar. Ik heb je zelfs een slaap kus gegeven toen ik je instopte. " zegt hij lachend. WAT?!? Ik draaide me om. Gadver. Ik wou naar beneden lopen. Maar opeens voel ik een hand op mijn schouder. Ik draaide me om en sla hem vol op zijn smoel. Hoe durft hij, viezerik. 'Is dat je bedankje voor iemand die je gister naar boven heeft getild? Lekker meid ben jij zeg" zegt hij gestrest. Ik draaide me om en liep weg. Ik rende naar beneden om wat drinken te pakken. Sjonge wat had ik een dorst.  Hoe ga ik dit aan Alexander vertellen. Net toen ik dat bedacht, hoor ik Alexander naar me toe lopen. Had hij ofzo drank op? "Hey Ils! Hoe gaat het?" Vraagt Alexander. Ik mompel dat het goed gaat en loop hem straal voor bij. Ik merk niet zijn blik. Hoe kan ik het vertellen, Alexander zal me niet geloven. Het is zijn broer dus... Als ik Carl zie schiet ik uit mn gedachten. "Heya Carl. Kan ik je even spreken?" Vraag ik. Ik zie Carl even achter me kijken, maar loopt daarna gelijk met me mee. Hij ziet eruit of dat hij bijna vermoord is. Zijn kleren zijn helemaal onder bloed. Dode bloed. "Carl, is er wat?" Vraag ik. Ik was niet van plan om dat te zeggen. Ik schok van mezelf. En ik kneep in me arm. "Euh.. wat zou er moeten zijn?"zegt hij zenuwachtig. "Ohh sorry ik wou je nie nerveus maken... Ik wou vragen of dat je me kon beschermen als ik slaap. Dat je me helpt enzo. Want ik was vandaag op de bank inslaap gevallen en.. opeens lag ik in mn bed. Kun je een beetje de waak over me houden? Als ik meer ga slaap lopen dan kan dat heel gevaarlijk zijn." Zeg ik. Ik moest wel het verhaal anders vertellen. "Ja hoor is goed!" Ik zie hem een beetje verlegen zijn maar tegelijkertijd tijd ook heel vrolijk. Hij is echt aardig. Ik geef hem een knuffel, en geef hem een zoen op zijn wang. "Bedankt" fluister ik in zn oor. En we laten elkaar los. Ik draai me om en loop weg.

Het als al bijna avond als ik van plan ben om te gaan trainen. Ik ga stiekem naar buiten. Al na niet lang lopen zie ik de eerste Dode. Ik loop er zachtjes maar wel snel op Af. Dit ging geel soepel. Beter dan de vorige keer. Bij sommige Dode kun de er goed door het hooft door steken, want ze hebben al een zachter schedel. Bij somige (vooral nieuwe) is het heel hard. Maar het is eenmaal de kracht krijgen om ze goed te doden. Als ik kijk naar de Dode op de grond hoor ik achter me de bosjes ritselen. Ik loop er langzaam op af. Als ik de take weg trek en bijna van plan ben om het te vermoorden. Zie ik dat het Alexander is. "Oh Uhm ik wou je niet laten schikken" zegt hij snel. "Ik euughh kwam hier alleen om te... Wat doe jij hier eigenlijk!" Zegt hij. "Ik ben een beetje aan het trainen."zeg ik zachtjes. "Dat is goed! Hoe meer we allemaal trainen hoe makkelijker het word" zegt hij. "Ja daarom ben ik dat ook aan het doen, sukkel" ik lach en geef hem een klap op zn schouder. "Zullen we samen gaan trainen? Dan kunnen we de buurt ook gaan verkennen" zegt hij. "Ja! Das goed" zeg ik. Ik ben blij dat ik met hem hier kan.

Na een tijdje lopen komen we op een openvlakte. We hebben wat avond eten gevangen. En besluiten het om te eten.
"Dus.." zeg ik. Hij komt tegen me aan zitten als het vuur aan is. Ik leg het vlees op het vuur. Hij slaat zijn arm om me heen. Ik leg me hooft op zijn schouder. Ik voel hem op me hooft strelen. Het voelt best prettig. Daarna drukt hij zn lippen op mijn hooft. "Ik hou van jou" fluistert hij. "Ik ook van jou" ik schok van wat ik zei. Maar het voelde oké.
Toen we klaar waren met eten. Stond ik op, Hij ook. We stonde nu tegen over elkaar. Ik deed zijn hand bij me kin en veegde wat restjes weg. Hij lachte. Ik voelde me rood worden. En ik keek naar beneden, alleen hij draaide me hooft terug naar zijn richting. Nu keken we elkaar recht in de ogen aan. Ik zag dat hij zenuwachtig was. Maar daarna kuste hij me wang. Daarna mijn lippen. Ik voelde dat hij wat etens restjes die in de hoekjes van me lippen wat, weg aan het likken was. Toen hij klaar was knuffelde hij me. Ik hem ook. Ik voelde me veilig bij hem.

We liepen hand in hand naar huis. Allebei heel vrolijk. Hij is de gene waarvan ik hou. Hij maakt me gelukkig. Waarom had ik nooit eerder gemerkt dat ik gevoelens voor hem had. Opeens denk ik terug aan zijn broer. Ik probeer niet te lang erover te denken. Als we dichter bij ons huis zijn, zie ik dat er iets niet klopte. Ik hoorde iets vallen. En ik hoorde mensen schreeuwen. Ik rende naar het hek en ging naar binnen. Ik zag heel veel Dode. Ik rende naar binnen alleen ze waren ook binnen. Ik keek naar de tuin en een heel stuk hek was omgevallen. Het was een hele horde. Ik voel dat ik mee getrokken word. En ik besef pas na een tijdje dat het Glenn was. "KOM ILS WE MOETEN GAAN! HOE LANGER WE BLIJVEN, HOE MEER GEWONDE ER KOMEN!" Ik ren achter hem aan. Ik stap in de kamper. Ik zie dat Alexander in de andere auto zit. Ik zit in de kamper met: Daryl, Glenn,Rick,Dale en Shane. Als ik eenmaal binnen ben rijd Dale weg en de rest van de auto's volgde ons. "WAT THE HECK IS ER GEBEURD!" Scheeuw ik. "Er kwam een groep Dode aan en Jim was bij het hek. Ze roken hem en gingen er op af..."ik schok van het nieuws, maar diep vanbinnen was ik gelukkig. Waarschijnlijk dat ik niet meer met hem opgescheept zit. "En waar gaan we nu heen?" Vraag ik zachtjes. "Er is in de buurt een lucht basis. We kunnen daar heen. De hekken zijn gemaakt voor de grootste aanvallen. Dus het moet er nog zijn. Alleen het is wel 274 km verder op." Zegt Rick. "Maar we kunnen beter naar het nationale leger! Dat is veel veiliger!" Zegt Shane. "Nee dat is helemaal verder weg! Dat is wel ongeveer 400 km!" Zegt Rick geïrriteerd. "Maar daar werken ze vast aan een genees middel!"zegt Shane. "Op de luchtbasis ook!"zegt Rick nog geïrriteerder. " HO! We kunnen kijken of de luchtbasis iets is! Zo niet dan gaan we door!" Zeg ik hard. Rick en Shane kijken mij aan. " luister naar deze prinses. Dat is het beste wat we kunnen doen!"zegt Daryl. "Shane de kans is er dat het beter is daar. En we hebben ook rekening te houden met de beziene!" Zegt Glenn. "Dus word het de luchtbasis?"vraagt Dale. "Ja" zegge ik en Glenn tegelijkertijd. We kijken elkaar lachend aan.