Courting LOVE [ON-GOING]

CHAPTER 2: ASO

CHAPTER 2: ASO
Date: September 7, 2017

"The strongest person you know needs someone to protect her"

[AN: Thank you pala kay Aliana na unang nakabasa ng story ko. So I dedicate this chapter for you. Thank you din sa mga nabasa, nagbabasa, at magbabasa ng Chapter 1 ko. Thank 😂 Short and lame ang Chapter 1 ko kaya I'm sorry]

~~~~~~~~~~

SITTY'S Point of View

.

.

.

.

"IKAW!" sabay naming usal...

Isang taong pinaka-ayaw kong makita. Isang taong hindi ko kailanman pinangarap na masilayan ang mukha. Isang taong mukhang tao pero hindi asal tao. Biglang sinamaan niya ako ng tingin. I glare at him too, so its a tie

I still remember that day. When I accidentally bumped into his life. A wild and a hopeless romantic girl begins to ride on roller coaster like life. He suddenly smirk at me that makes my face turn into red because he teases me and that makes me angry

Arghh! I hate him. I hate him so much. He's so arrogant. I don't like to see this fcking face of him. OA na kung OA pero nakakainis naman talaga

ANG SARAP NIYA...

ANG SARAP NIYANG SAPAKIN

ANG SARAP NIYANG BALATAN NG BUHAY

ANG SARAP NIYANG TAPAK-TAPAKAN

ANG SARAP NIYANG BUGBUGIN

ANG SARAP NIYANG PATAYIN

Kung pwede lang, 'di sana ginawa ko na dati pa. Noong araw na nagkatagpo kaming dalawa. Ang dalawang mundo'y biglang nagbungguan sa hindi malamang dahilan. Gusto niyo malaman kung bakit?...

~ FLASHBACK ~

Masaya akong naglalakad dito sa park ngayong araw. Wala lang nagustuhan ko kasi yung panahon ngayon. Mahangin at hindi masyadong mainit kaya dito ko na lang binalak na pumunta at magpalipas oras since nakakabord na ang palaging nasa bahay. I'm the loneliest person you've ever meet yet.

To: Piangot
Pia, saan ka na ba?

Text ko kay Pia. Kanina pa kasi ako naghihintay dito. Pinapapunta ko siya para may kasama naman ako. I like being alone but I hate being lonely. Anudaw?? Hehehe..

Halos napuntahan ko na yata ang bawat sulok nitong park pero hindi parin siya dumadating. Nakakainip na. Ni presensya ng anino niya, hindi ko maagilap

Sa gitna ng pag-iisip ko may narinig akong kalembang na nagsasabing may nagtitinda ng ice cream papalapit sa direksiyon ko. Waahh! Ice cream! Ice cream! Ice cream!

Agad akong pumunta kay Mamang Sorbetero at nakapagunahan sa mga bata. Napakaisip-bata ko ba? Oo, sabagay. Nakikipag-unahan ako sa bata eh. Ano bayan Sitty?, laki-laki na bobo ka pa

"Kuya, cookies & cream po" ani ko

Pagkatapos akong bigyan ni Kuya ng ice cream, umupo ako sa isang bench malapit sa kinaroroonan ko. Sarap na sarap ako sa ice cream

Simula noong bata pa ako, halata mo na kapag naglalaro~ Este, simula noong bata pa ako, hilig na talaga akong bigyan nila Mommy at Daddy ng ice cream. Ewan ko ba kung bakit ako nasasarapan sa yelong krema. Maybe, because of its natural sweetness and creativity. Tamo, napapaenglish ako buset hahaha

Dila dito. SARAP!

Dila sa kabila. SARAP!

Ang sarap dilaan ng ulo.... ng ice cream