Görmeyeceğini bilsem de sabahın köründe kalkıp hazırlanmaya başladım.
Onunla konuşma fikri beni öyle bir heyecanlandırıyordu ki bu yaz gününde titriyordum.
Sonunda hastaneye girdiğimde Evan göz polikniliğinde sıra bekliyordu sessizce. Sıranın gelmesini ve içeriden çıkmasını bekledim.
Çıktığında suratı asıktı. Değneğiyle yerdeki sarı kabartma yolu izleyerek çıkışa ilerledi.
Neden yanına gidip onu sevdiğimi itiraaf edemiyordum?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KÖREBE
CerpenGözlerini kapat ve öyle kal sonsuza kadar. Çünkü hiç görmemiş birine gök kuşağını anlatmaktan daha kolay. COPYRIGHT© Tüm hakları saklıdır.
