Don't give up

Η ζήλεια χτυπά κόκκινο

Όλα τα μαθήματα πήγαν καλά. Μέσα σε μερικές μέρες εγώ και ο Μάνου ήμασταν σχεδόν αχώριστοι. Μιλούσαμε πολύ. Τον είχα γνωρίσει & στην Κέιτι, η οποία τον κοίταζε περίεργα πολύ συχνά.
-Ναι ρε συ Σκάρλετ. Δεν θυμάσαι που ο γιατρός μας είπε για έναν δότη;
-Πότε;
-Τότε στο νοσοκομείο. Και αν αυτός είναι ο Μάνου; Αν ο Μάνου είναι αυτός που της έφερνε τα λουλούδια;
-Αυτό το τελευταίο ισχύει..
-Δεν το ξέρουμε αυτό.. Μπορεί απλά να της μιλούσε για να της δώσει δύναμη. Όχι ότι της άφηνε & λουλούδια. Αφού δεν άκουγε ποτέ τίποτα από κάποιο θόρυβο.
-Αχ, καταντά παρανοϊκό όλο αυτό Κέιτι.. Κατάλαβέ το! Ο δότης που έσωσε την Αμάντα ήταν απλά κάποιος ξένος. Δεν αξίζει να το σκαλίζουμε άλλο..
Άκουγα την Σκάρλετ να μιλά στο τηλέφωνο & μπήκα σε σκέψεις. Ο ψηλός πρασινομάτης μου, ο δότης μου; Ο κρυφός θαυμαστής μου; Μπα όχι.. Αηδίες της Κέιτι..

…
Την επόμενη μέρα ήμουν κάπως πιο απόμακρη από τον Μάνου.. Δεν ξέρω γιατί, μάλλον είχα επηρεαστεί από την χθεσινή συνομιλία στο βίντεο που άκουσα. Ξεφυσούσα όλη μέρα..Πάλι φυσική με τον «σέξι» καθηγητή όπως τον αποκαλούσε η Κέιτι.
-Αμάντα.. Δεν σηκώνεσαι να λύσεις την άσκηση;
-Είστε σίγουρος κύριε Κούπερ;
-Άντε Αμάντα.. Αφού θα την λύσεις σωστά..
Σηκώθηκα & όντως την έλυσα σωστά..
-Ήταν που θα την έλυνε λάθος..Κάθισε Αμάντα..
Εκείνη την στιγμή ο Μάνου πετάχτηκε και όλος περηφάνια είπε
-Είχε καλό δάσκαλο στα ιδιαίτερα κύριε Κούπερ..
-Και αυτό..
Γέλασα ελαφρώς και τον τσίμπησα στην μέση προτού καθίσω.
-Λοιπόν για να δούμε πως θα πάτε σαν ζευγάρια για την εργασία..
-Κέιτι με Άνν, Άλισον με Τζέικομπ,ο οποίος λείπει & Ρόμπ με..
Κοντοστάθηκε λίγο & κοίταζε μια εμένα & μια τον Μάρκο
-Με τον Μάρκο.. Αμάντα εσένα λέω να σε βάλω με τον τέλειο καθηγητή σου..
Να τα μας να τα μας.. Θα τον έχω και στην εργασία τώρα.. Να μην μπορώ να συγκεντρωθώ δηλαδή..
-Την θέλω σε τρεις μέρες.. Την επόμενη φορά που έχουμε μάθημα..
-Μας δουλεύετε έτσι;
Πετάχτηκε ο Ρόμπ.
-Είπα και εγώ ώρα έχω να ακούσω την φωνούλα σου.
Του απάντησε ο Κύριος Κούπερ.
-Όχι Ρομπ, έχετε μέχρι την Παρασκευή. Όποιο ζευγάρι δεν την έχει θα πέσει η βαθμολογία μου!

Έμεινα να κοιτώ τον κύριο Κούπερ με το στόμα μισάνοιχτο μέχρι που το κουδούνι χτύπησε & ο Μάνου με πλησίασε. Αλίμονο.. Γιατί κάθε φορά που μυρίζω αυτό το άρωμα θέλω να τον βάλω κάτω και..
-Σχεδόν ακούω την σκέψη σου..
-Α ναι;
Τον κοίταξα. Ήμασταν μόνοι μας στην αίθουσα.
-Ναι.. Σκέφτεσαι..
Έκανε μια παύση με κοίταξε λάγνα..
-Τι θέμα θα βάλουμε στην εργασία μας..
-Μέσα έπεσες.. Λοιπόν, σήμερα σε περιμένω σπίτι.. Θα είμαστε μόνοι..
-Να το πάρω σαν απειλή;
Θα τον βαρούσα εκείνη την στιγμή. Τι απειλή ρε! Του λέω ότι όλοι θα λείπουν από το σπίτι –Μαμά στην Νέα Υόρκη, Μπαμπάς στην Καλιφόρνια, Άννυ ρεπό & η αδερφή στην κολλητή της- και εκείνος μου λέει ανοησίες..

-Παρ’ το όπως σ’ αρέσει.. Τα λέμε την συνηθισμένη ώρα..
-Τα λέμε.. Πριγκίπισσα..

Γύρισα και τον κοίταξα.. Αυτό που το πας; Προς στιγμήν το είχα ξεχάσει.. Από πού και ως πού ο Μάνου να μπαίνει στο δωμάτιό μου.. Και να με φιλά στο μάγουλο; Μην ξεχνάμε, τον είχα φιλήσει και μια φορά.. Και φιλά τόσο ωραία ο άτιμος..
Πήγα και κάθισα στο καφέ. Είχα γυμναστική κάτι που οι γιατροί μου είχαν απαγορεύσει. Άρα, more time for coffee.. Κάθισα και παρήγγειλα έναν καφέ & φυσικά το αγαπημένο μου red velvet cupcake. Άνοιξα το λάπτοπ & τι να δω, ο παιδικός μου φίλος Στέφαν μου είχε στείλει μήνυμα. Άνοιξα το Skype & τον κάλεσα.

- Στέφαν, μωρό μου!
-Αμάντα, αγαπημένη μου θεά! Πόσο μου έλειψες!
-Αν σου έλειψα, έλα να με δεις.. Μετά το ατύχημα..
Ούπς.. Αυτό δεν έπρεπε να το αναφέρω..Δεν ήξερε τίποτα για αυτό..
-Το πιο;
Μου είπε σαστισμένος..
-Μεγάλη ιστορία Στέφαν.. Θα στην εξηγήσω όταν θα έρθεις να με δεις.. Για την ώρα πες μου, τι κάνει η Έμιλυ;
-Καλά είναι.. Με βασανίζει..
Γελάσαμε ελαφρώς. Εκείνη την στιγμή ήμουν έτοιμη να κλείσω την βίντεο-κλήση με τον Στέφαν, ώσπου μπήκε στην καφετέρια ο Μάνου..
Με κοίταξε παράξενα & ύστερα κάθισε σε ένα τραπεζάκι διαγώνιά μου..

-Πολλά φιλιά μωρό μου, να ξέρεις σ’ αγαπώ!
Μου είπε ο Στέφαν & εγώ χαμογέλασα.
-Και εγώ σ’ αγαπώ Στέφαν..
Του έστειλα ένα φιλί & κατέβασα την οθόνη του υπολογιστή. Είδα τον Μάνου να με κοιτά & να αλλάζει δέκα χρώματα..
Σηκώθηκε & πήγε στο μπάρ. Έκλεισε το μάτι του στην κοπέλα & κάτι της είπε.
-Ε όχι..
Μουρμούρισα μέσα από τα δόντια μου. Ξεφύσησα για ακόμα μια φορά & άνοιξα το βιβλίο που διάβαζα εδώ και μερικές μέρες..
Ο Μάνου μου άφησε στο τραπέζι την παραγγελία μου & κάθισε απέναντί μου για μια στιγμή.
-Τόσο εύκολα ζηλεύεις εσύ;
-Να ζηλέψω ποιον; Το καημένο το κοριτσάκι;
-Μπορεί..
-Όπως και εσύ ζηλεύεις τον Στέφαν.. Γλυκέ μου..
Ήπια μια γουλιά από τον καφέ μου, & σηκώθηκα. Μάζεψα τα πράγματά μου, άφησα τα χρήματα & πήρα από το ένα χέρι το κεκάκι μου & στο άλλο χέρι το κινητό μου & τα γυαλιά του ηλίου μου.
-Είναι πληρωμένα.
Με σταμάτησε ο Μάνου.
-Δεν χρειάζεται.


Του είπα ψυχρά… Δεν μου άρεσε ότι γινόταν αλλά του άξιζε. Εγώ δεν σαλιάριζα με τον πρώτο τυχόντα. Βασικά δεν σαλιάριζα καθόλου.
-Τα λέμε στις 6.
Μου είπε & με έπιασε από τον καρπό.
-Ναι. Άσε με τώρα.!
Του είπα επιτακτικά & τράβηξα το χέρι μου. Περπάτησα έντονα &  βγήκα από την καφετέρια.
Έτρεξε πίσω μου αλλά τον σταμάτησα.
-Μην με αγγίξεις.
Του είπα έντονα έχοντας του γυρισμένη την πλάτη.

-Πήγαινε πίσω στην κοπελίτσα της καφετέριας και παράτα με!
-Δεν νομίζω να θες όντως να σε παρατήσω Αμάντα!
-Κάντο, αλλά να ξέρεις ότι είσαι ένας φοβιτσιάρης!
-Δεν θα συνεχίσουμε την κουβέντα εδώ.!Δεν μου αρέσει να γίνομαι δημόσιο θέαμα!
-Αυτό ας το σκεφτόσουν πριν..

-Αρκετά!Ως εδώ! Θα τα πούμε το απόγευμα..
Γύρισε την πλάτη του και έφυγε. Ήταν το πρώτο μας καυγαδάκι..Αλλά θα μου πει κανείς, "δεν τον έχεις και κάτι κυρία μου για να κάνεις έτσι".
Ναι όντως δεν τον έχω αλλά και πάλι...