Don't give up

Πατρικές Βεντέτες

Κοιτούσα την μια την Σκάρλετ & μια το παράθυρο με αμηχανία, ενώ ήδη είχα γίνει αντιληπτή από σχεδόν όλους..
-Με συγχωρείτε που σας διακόπτω θα μπορούσα να πάω μια στιγμή έξω;
Ο πατέρας μου με κοίταξε με ανησυχία.
-Είσαι καλά αγάπη μου;
-Ε..Όχι, νομίζω ότι  θέλω λίγο καθαρό αέρα..
-Δεν κάνουμε ένα διάλειμμα; Είμαστε ήδη τρια τέταρτα εδώ μέσα..
Πετάχτηκε η Σκάρλετ ενώ άρχισε να καταλαβαίνει.
-Ε..Φυσικά..Δέκα λεπτά διάλειμμα & συνεχίζουμε..
Εγώ με την Σκάρλετ πεταχτήκαμε έξω από το γραφείο & ορμήσαμε στο γραφείο του πατέρα μας.. Βρήκαμε την Κέιτι να ψάχνει & να περνά κάτι αρχεία σε ένα στικάκι.
-Νομίζω ότι βρήκα αρκετά..
Χαμογέλασα αχνά & θυμήθηκα τον πατέρα μου..Βγήκα απότομα έξω & στο παρά πέντε τον πρόλαβα από το να μπουκάρει στο γραφείο.
-Επ..Μπαμπούλη..Δεν πας να μας φέρεις κάτι να τσιμπίσουμε;
-Να στείλω την Ηλιάννα;
-Ωω όχι!!Εγώ θέλω εσύ να πας..Η Ηλιάνα δεν ξέρει..
Έκανα ναζιάρικα. Μα πόσο καλή ηθοποιός παίζει να ήμουν όταν ήθελα; Ο μπαμπάς μου μη μπορώντας να μου αντισταθεί ξεφύσησε & πήγε προς το ασανσέρ..
«Για την ώρα γλυτώσαμε από σένα..» Σκέφτηκα & ύστερα ξαναμπήκα στο γραφείο..

-Δεν μπορείς να φανταστείς τι έχουμε βρει, η Κέιτι είναι άσσος στην υποκλοπή..
-Φαντάζομαι..Ο άλλος είναι ακόμα κάτω;
-Αυτό δεν το ξέρω..
Είπε η Σκάρλετ ενώ μου έριξε μια ματιά..
-Λοιπόν.. εγώ τελείωσα εδώ..
Η Κέιτι τράβηξε το στικάκι & μου το έδωσε..
-Θα βρεις όλα όσα θες..Εμένα μην με ανακατέψετε άλλο.. Ήδη έχω ταχυκαρδία..
-Τόσο φοβητσιάρα να μην ήσουν τι καλά που θα ήταν..
Είπε ειρωνικά η Σκάρλετ ενώ έβαζε στην θέση τους μερικά χαρτιά..
-Κέιτι, θα μου κάνεις μια χάρη;
-Ό, τι θες..
-Θέλω να πας κάτω και να καθίσεις στην είσοδο..Μόλις θα δεις αυτόν..

Της έδειξα μια φωτογραφία του Στέφαν, που είχα στο κινητό μου και ύστερα συνέχισα:
-Θα με καλέσεις αμέσως ναι;
-Φυσικά..Μην αγχώνεσαι..
Της χαμογέλασα & έβαλα στην τσάντα μου το στικάκι..Κοίταξα γύρω το γραφείο & ήταν όλα όπως στην αρχή..Η Κέιτι μου χαμογέλασε, μας φίλησε & τις δύο & κατέβηκε κάτω..

……..

-Τι λες αγόρι μου; Ποιον σκότωσα εγώ;
-Τον αδερφό μου σκότωσες ρε μπάσταρδε!Θα σε σκοτώσω! Τα ξέρω όλα από τον πατέρα μου ρε!
Ο Μάνου χίμηξε στον πατέρα μου ενώ οι μπράβοι του προσπαθούσαν να τους χωρίσουν. Εκείνη την στιγμή η Κέιτι βγήκε από την εταιρία και είδε το όλο σκηνικό..
-ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΕΣ ΡΕ!!ΜΠΡΟΣΤΑ ΗΜΟΥΝ!!
-Α καλά το παιδάκι δεν πάει καθόλου καλά..Έλα σπάστε τον..
Ο πατέρας μου έκανε μερικά βήματα πίσω & πήγε προς την Κέιτι..
-Το κάνατε όντως κύριε Χέρβει;
-Τι λες Κέιτι; Γιατί να σκοτώσω κάποιον; Έχω & εγώ παιδιά & ξέρω..
Την πήρε αγκαλιά & ανέβηκαν ξανά επάνω..
-Κύριε Χέρβει όλα καλά;
Η Ηλιάνα τον κοιτούσε σαστισμένη..
-Ειδοποίησε να ακυρώσουν το meeting..
Εγώ & η Σκάρλετ βγήκαμε από το γραφείο & είδα την Κέιτι στην αγκαλιά του πατέρα μου. Μόλις μας είδε έτρεξε & έπεσε στην αγκαλιά μου..
-Κείτι; Μπαμπά; Τι έγινε;
-Μπαμπά γιατί τρέχει η μύτη σου; Το χείλος σου;
-Ένας ηλίθιος ήρθε κάτω & νόμιζε ότι θα κάνει νταηλίκια.. Αλλά ατύχησε!
-Ποιος..;
-Έχει γούστο..
Μου ψιθύρισε η Σκάρλετ..
-Ο Μάνου..
Μας ψιθύρισε επίσης η Κέιτι..
-Ένας ανόητος μωρά μου..Δεν τον ξέρετε..Πηγαίνετε εσείς..Θα το κανονίσω εγώ το θέμα..
-Πάμε, θα έρθει & ο Στέφαν όπου να’ ναι..
-Να πάμε σπίτι καλύτερα ε Αμάντα;
-Εννοείται αυτό..Κέιτι θα κοιμηθείς σε εμάς απόψε..
Είπε ο πατέρας μου αποφασιστικά..
-Σας..ευχαριστώ πολύ Κύριε Νίκολας..
Κοίταξα τον πατέρα μου έντονα & ξεφύσησα..
-Σκάρλετ..Βόηθα την Κέιτι & πάτε στο αμάξι..Έρχομαι και εγώ.. Μπαμπά έλα να σου πω μια στιγμή..

-Πες μου αγάπη μου..
-Θέλω να μου πεις τι έγινε..
-Αμάντα μην τα σκαλίζεις τώρα..
-Όχι μπαμπά λέγε..
-Αυτός μάλλον..Θυμήθηκε μια βεντέτα που είχα με τον πατέρα του..Αλλά αυτό έχει λυθεί εδώ & πολλά χρόνια..
-Μπαμπά, γιατί δεν μου λες την αλήθεια σε παρακαλώ..
-Αμάντα!Αρκετά..Όταν θα έρθει η ώρα θα μάθεις τα πάντα..
-Θα τα κουβεντιάσουμε στο σπίτι εντάξει;
-Όχι Αμάντα..Δεν έχουμε να πούμε τίποτα..Απλά πάτε σπίτι & μείνετε εκεί..Για το καλό σας!
-Αμάν ρε μπαμπά!!
Κλαψούρισα & πήγα και εγώ στα κορίτσια..


…..
Η ώρα ήταν 7 το απόγευμα & ο Στέφαν δεν είχε φανεί. Βρισκόμασταν σπίτι, αλλά ήξερα πως εγώ & εκείνος θα πηγαίναμε μια βόλτα.. Αποφάσισα να του τηλεφωνήσω..
-Στέφαν; Που είσαι;
-Σε πέντε λεπτά θα είμαι σπίτι σου όπως μου έστειλες στο μήνυμα, εσύ είσαι έτοιμη;
-Να το αφήσουμε καλύτερα;
Η Σκάρλετ μου έκανε νόημα να μείνουμε σπίτι ενώ εκείνή & η Κέιτι θα πήγαιναν στο κάτω όροφο για να δουν ταινία..
-Στέφαν, έλα από εδώ & θα είμαστε μόνοι μας..Ήταν μια δύσκολη μέρα..
-Όπως θέλεις εσύ ομορφιά μου..Λοιπόν παρκάρω & σου χτυπώ..
Χαμογέλασα & έκλεισα το τηλέφωνο. Η Κέιτι με την Σκάρλετ πήγαν στον κάτω όροφο & το σπίτι έμεινε ξανά άδειο. Ο μόνος που μπορούσε να με ηρεμήσει ήταν ο Στέφαν.. Άνοιξα την τσάντα μου & πήρα το στικάκι.
-Για να δούμε τι κρύβεις μπαμπά..
Άρχισα να ψάχνω τα αρχεία ώσπου βρήκα ένα με το όνομα «Rios». Το άνοιξα & βρήκα μερικά στοιχεία για αυτό που ήθελα. Ήταν μια επιστολή.

«[…]Όλα καλά με το θέμα που λέγαμε. Η βεντέτα με τον Rios τελείωσε απόψε. Θα το πλήρωνε ακριβά το όλο θέμα.»
Τα μάτια μου ήταν καρφωμένα στο συγκεκριμένο χωρίο της επιστολής. Ο πατέρας μου ήθελε να εκδικηθεί τον πατέρα του Μάνου, για κάτι που είχε συμβεί στο παρελθόν.. Και το πέτυχε.. Αυτό πάει να πει «Πατρικές Βεντέτες».. Ποιος ήταν όμως ο παραλήπτης αυτής της επιστολής; Μα καλά γιατί δεν έλεγε ένα όνομα;

Ήμουν απορροφημένη στο να ψάχνω ώσπου άκουσα το κουδούνι..Έκλεισα τον υπολογιστή & τον άφησα στην άκρη. Έτρεξα στην πόρτα & την άνοιξα. Ο Στέφαν!!
-ΣΤΕΦΑΝ ΜΟΥ! ΜΩΡΟ ΜΟΥ!
Πήδηξα πάνω του & γαντζώθηκα από την μέση του.. Με έκανε σβούρες φιλώντας τον λαιμό μου. Με μια κίνηση του ποδιού του έκλεισε την πόρτα & ύστερα είπε:
-Ομορφιά μου, αγαπημένη μου, άγγελέ μου!!
-Πόσο μου έλειψες Στέφαν..
Άρχισα να του δίνω ρουφηχτά φιλία στο μάγουλο.. Εκείνος γελούσε & με ανέβασε έτσι στο δωμάτιο μου.
-Άσε με κάτω..
Κατέβηκα & τον αγκάλιασα κανονικά..
-Δεν ξέρεις πόσο μου έλειψες Στέφαν..Ήρθες την κατάλληλη στιγμή..
-Εμένα πολύ περισσότερο..Όμως θέλω να μου πεις..Ανέφερες ένα ατύχημα κάποια στιγμή..Τι έγινε;
-Θα σου τα πω όλα..
Κοιταχτήκαμε & ύστερα καθίσαμε στην γνωστή γωνιά του δωματίου. Δεν λέγαμε τίποτα. Απλά κοιτάζαμε ο ένας τον άλλον.. Ένιωσα πεταλούδες.. Πάντα το ένιωθα αυτό με τον Στέφαν.. Με πλησίασε & τα χείλη μας ενώθηκαν. Φιλιόμασταν με πάθος. Δεν ξέρω αν ήταν λάθος ή σωστό..Απλά το ήθελα εκείνη την στιγμή τόσο έντονα..Σηκώθηκα & βγήκα στο μπαλκόνι. Ο Στέφαν με πήρε από την μέση & κοιτούσαμε τον ουρανό & τα χρώματα που έκανε..
-Κοίτα!
Μου έδειξε ένα σμήνος από πουλιά που πετούσαν στην σειρά..Και ύστερα με γύρισε από την μέση για να τον κοιτώ..Έπλεξα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του & τον φίλησα..

-Μπα, μπα Αμάντα..Δεν άργησες να βάλεις άλλον στο δωμάτιό σου..
Ο Μάνου χωρίς να το καταλάβουμε βρισκόταν κάτω από το μπαλκόνι μου κρυμμένος πίσω από κάτι δέντρα.. Εγώ χαμογελούσα & ο Στέφαν πήγε μέσα & έβαλε ρομαντική μουσική που ακουγόταν μέχρι κάτω..Με πήρε από την μέση & αρχίσαμε να χορεύουμε..