Don't give up

Η αλήθεια βγαίνει πάντα στο φώς.

Το πρωί πετάχτηκα από τον καναπέ & κοίταξα γύρω μου..Κανείς..Ήμουν μόνη, αν και στο όνειρό μου είχα δει άλλα.. Διέσχισα το δωμάτιο & άνοιξα την πόρτα..
-Άννυ! Πρωινό στο δωμάτιό μου & γρήγορα!
Πήρα τις πετσέτες μου από το κρεβάτι & μπήκα με φόρα στο μπάνιο. Ωραία..Είχα μια ώρα σχεδόν για να είμαι έτοιμη..
Έκανα ένα γρήγορο ντους & ύστερα βγήκα αφήνοντας ξανά τα μαλλιά μου στο φυσικό τους. Μπήκα με φόρα στην ντουλάπα και πήρα ένα από τα σύνολα που είχα για τις ημέρες που με εξανάγκαζε ο μπαμπάς να πάω στο γραφείο..
-Και..εσείς!
Διάλεξα ένα ωραίο ζευγάρι nude γόβες τις οποίες τις έβαλα σε μια τσάντα για μετά. Πήρα τα παπούτσια μου & μπήκα στο δωμάτιό μου. Κάθισα για πολύ λίγο μπροστά από τον καθρέπτη του boudoir μου & έφαγα λίγο από το πρωινό. Μια μπουκιά με ηρεμία να έτρωγα μια φορά; Όχι ε;
-Και που λες, χθες..
-Αχ Σκάρλετ να χαρείς.. Έχω τόσα πολλά στο κεφάλι μου.. Δεν αντέχω & εσένα..Σε παρακαλώ..
-Α, σε ευχαριστώ.. Τι γλυκιά αδερφή που είσαι!
-Μα δεν..
-Όχι όχι εντάξει.. Φεύγω.. Μετά όμως μην μου λες ότι δεν σου μιλάω..
Σηκώθηκε από το κρεβάτι μου & πήγε προς την πόρτα..
-Εντάξει Σκάρλετ κέρδισες.. Πες μου τι έγινε χθες..

Γιατί να είμαι τόσο αδύναμη; Θα μου απαντήσεις; Πάλι καλά που είχα & σένα μερικές φορές.. Αλλιώς πάει θα είχα τρελαθεί..Που είχαμε όμως μείνει; Α! Ναι..Λοιπόν.. Πήγα στο σχολείο..

-Μάνου..
-Καλημέρα Δεσποινίς..Χέρβει..!
-Τι έπαθες παιδί μου; Είσαι καλά;
-Μια χαρά, εσείς; Ο πατέρας σας ο δολοφόνος τι κάνει;
Πετάχτηκα & τον κοίταζα σαν χαμένη..
-Τι λες τώρα; Μάνου τρελάθηκες;
-Καθόλου! Τι νόμιζες; Ότι τι; Δεν θα μάθαινα ποιος είναι;
-Και τώρα που τα έμαθες όλα αυτά τι; Χάρηκες;
-Όχι.. Θέλω απλά να εξαφανιστείς από την ζωή μου!!
-Και εσύ το ίδιο! ΣΕ ΜΙΣΩ!

Αυτό ήταν.. Ναι μάλιστα τελείωσε με τον Μάνου πριν καν αρχίσει.. Αλλά θα του δείξω εγώ.. Θα φροντίσω να το μετανιώσει πολύ πικρά! Και ξέρω και τον τρόπο..
Άνοιξα απότομα το λάπτοπ & έστειλα μήνυμα στον Στέφαν.
«Πρέπει να έρθεις. Επείγον. Θα μάθεις τα άλλα από κοντά. Θα σε περιμένω στο σπίτι μου. Αμάντα.»

Και εγώ πρέπει να πάω στην εταιρία..Εξαιρετικά.. Τα μαθήματα του Κολεγίου πέρασαν σχετικά γρήγορα, έχοντας μέσα τους πολλές, μα πάρα πολλές ματιές μεταξύ εμού & του Μάνου..

-Φίλη.. Ξεκόλλα επιτέλους..
-Ναι δεν πάμε να αλλάξουμε; Δεν θέλω να αργήσω..
-Φυσικά..Μετά από σας Πριγκίπισσα..
Γύρισα απότομα στην Κέιτι & μόνο που δεν της χίμηξα.
-Αυτό δεν το ξαναλές! Με άκουσες;
Τα μάτια μου μόνο φωτιές δεν έβγαζαν..Η Καημένη η Κέιτι με κοιτούσε με τρόμο..
-Εντάξει.. Με συγχωρείς..Πάμε;
-Προχώρα..

Περπατούσαμε στον διάδρομο ώσπου είδα την Σκάρλετ να μιλά με τον Μάνου..Ξεφύσησα, ενώ ήξερα πως  κάτι λένε για μένα δεν θέλησα να δώσω άλλη σημασία..Πήγα στο ντουλάπι μου, πήρα το ζευγάρι με τις γόβες όπως & η Κέιτι τα δικά της & πήγαμε προς το αμάξι που μας περίμενε στην πύλη του Κολεγίου. Ο Μάνου ωστόσο βρισκόταν πίσω μας & η Σκάρλετ έτρεχε για να μας προλάβει…
-Περιμέντε!! Κορίτσια!!Πρέπει να σας πω..
-Όχι τώρα Σκάρλετ..
Έβαλα τα μαύρα γυαλία μου & ο σοφέρ μας άνοιξε την πόρτα..Φαινόμουν αρκετά αλλαγμένη είναι η αλήθεια με αυτά τα γυαλιά..Και το όλο attitude, θύμιζε μια σοβαρή μέτοχο μιας εταιρίας..

Πηγαίναμε προς την εταιρία ώσπου ο Άλεξ, ο σοφέρ μας κοίταξε κάπως ανήσυχος από τον καθρέπτη
-Κυρία Αμάντα..Κάποιος μας ακολουθεί..
-Τι;
-Με μια μαύρη μηχανή είναι..
-Ο Μάνου..
Ψιθύρισε η Κέιτι & εγώ με την Σκάρλετ κοιταχτήκαμε απότομα..
-Ωχ.. Αμάντα.. Δεν ήξερα ότι θα μας ακολουθούσε..
-Δεν χρειάζονται απολογίες Σκάρλετ..Άλλαξε δρόμο αμέσως Άλεξ.. Με την πρώτη ευκαιρία πήγαινε από όποιο στενό & άγνωστο δρόμο μπορείς..
Ξεφύσησα & εκείνη την στιγμή χτύπησε το κινητό μου.. Το κοίταξα & χαμογέλασα ελαφρώς..
-Ναι;
-Μωρό μου;
-Στέφαν! Πόσο χαίρομαι που σε ακούω!
-Και εγώ χαίρομαι που σε ακούω αγάπη μου, ήθελα να σου πω ότι είμαι στο αεροπλάνο..Σε μερικές ώρες θα είμαι Καναδά..
-Υπέροχα! Θα είμαστε λογικά στην εταιρία..Πέρνα από κει..
-Να του πεις να πάμε για φαγητό!
Πετάχτηκε η Σκάρλετ & εγώ της χαμογέλασα..
-Την άκουσες Στέφαν..Δεν μπορείς να φέρεις αντίρρηση είμαστε τρεις εναντίον ενός γλυκέ μου..
-Ποτέ δεν θα μπορούσα να σου φέρω αντίρρηση μωρό μου.. Θα έρθω από κει.. Αλλιώς αν τελειώσετε νωρίτερα περιμένετε με εκεί..
-Υπέροχα..Ξέρεις πόσο πολύ θέλω να σε δω..
-Και μένα μου έλειψες.. Μου έλειψε το άρωμά σου..Θέλω να ζήσουμε κάθε βράδυ που χάσαμε..
-Εε..Εντάξει.. Θα τα πούμε από κοντά.. Καλό σου ταξίδι..
Του το έκλεισα & η Σκάρλετ με κοίταξε..
-Πάλι;
-Τι έγινε ρε κορίτσια που δεν ξέρω;
-Ξέρεις Κέιτι.. Μην είσαι ανόητη..
-Σκάρλετ! Μην μιλάς έτσι..Απλά έρχεται ο Στέφαν.. Και του έχω λείψει..
-Ε ωραία και που το κακό ρε συ Αμάντα;
-Δεν το έχω λείψει όπως εσύ φαντάζεσαι Κέιτι..
-Πως αλλιώς δηλαδή;;
Η Σκάρλετ με κοίταξε & της έγνευσα & έτσι κοίταξε την Κέιτι..
-Η Αμάντα & ο Στέφαν κάνουν έρωτα κάθε φορά που κάποιος από τους δύο δεν είναι καλά..Σαν ψυχικό που λέμε..Και αυτό συμβαίνει από τότε που η Αμάντα ήταν 16..
-Τι λες ρε συ Σκάρλετ; Αμάντα τι λέει;
-Έτσι είναι.. Δεν είναι ότι έχουμε σχέση ή κάτι άλλο.. Όχι.. απλά ναι..
-Πόσο παίρνει την βραδιά το ζιγκολό;
-Κέιτι!!
Την κοίταξα με έντονο βλέμμα αλλά με θλίψη παράλληλα..
-Με συγχωρείς..δεν το εννοούσα..
-Φτάνει αυτή η κουβέντα..Θέλω να σας πω ότι η μηχανή είναι ξανά πίσω μας..
Έριξα ένα βλέμμα έντρομη στον καθρέπτη & είδα όπως & η Κέιτι..
-Όχι ρε που..
-..στη…
Συμπλήρωσε η Κέιτι..
-Σε πόσο φτάνουμε Άλεξ;
Ρώτησε με περιέργεια η Σκάρλετ..
-Σε πέντε λεπτά θα είμαστε εκεί κυρίες μου..
Αναστενάξαμε & οι τρεις από ανακούφιση..
-Πάλι καλά..
Αναφωνήσαμε όλες μαζί.. Ο Μάνου συνέχιζε να μας ακολουθεί μέχρι που σταμάτησε στο πλαϊνό μέρος της εταιρίας. Η λιμουζίνα του μπαμπά σταμάτησε μπροστά & εγώ άλλαξα βιαστικά παπούτσια. Πήρα από το μπροστινό κάθισμα την τσάντα που είχα πάρει & ο σοφέρ μας άνοιξε την πόρτα. Έβγαλα με χάρη το ένα μου πόδι από την λιμουζίνα & ύστερα βγήκα ολόκληρη.

Ένιωσα τα βλέμματα όσων ήταν εκεί να πέφτουν πάνω μου.. Ένιωσα & του Μάνου την ματιά..
-Άντε κορίτσια μην αργείτε σας παρακαλώ..Έχουμε μόλις δύο λεπτά μέχρι να αρχίσει το συμβούλιο..
Τα κορίτσια βγήκαν & εκείνα μετά από μένα & οι τρεις μας προχωρήσαμε προς την είσοδο της εταιρίας. Προτού μπούμε μέσα μας σταμάτησε ο άνθρωπος του security.
-Αμάντα & Σκάρλετ Χέρβει..Μην μας καθυστερήσεις άλλο θα εισηγηθώ στον πατέρα μου την άμεση απόλυσή σου..
Αναφώνησα & εκείνος έκανε στην άκρη.. Πόσο σκύλα ακούστηκα;
-Αυτό δεν ήταν ευγενικό Αμάντα..
-Ξέρω τι κάνω Κέιτι..
Κι άλλη φορά που ακουγόμουν σαν σκύλα..Θεέ μου…
Μπήκαμε στην εταιρία & προχωρήσαμε στο ασανσέρ ακούγοντας την κοπέλα στην ρεσεψιόν να ψιθυρίζει κάτι σε μια άλλη..
-Αυτή θα την κανονίσω εγώ μετά..
Είπε η Σκάρλετ & με το ασανσέρ βρεθήκαμε στον όροφο με τα κεντρικά γραφεία & την αίθουσα του συμβουλίου. Εγώ & η Σκάρλετ μπήκαμε στην αίθουσα τραβώντας για ακόμα μια φορά τα βλέμματα, ενώ η Κέιτι μπήκε στο γραφείο του πατέρα μας. Αφού έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις το meeting ξεκίνησε, εγώ όμως είχα μια περίεργη διαίσθηση..