A Letter for Elena (COMPLETED)

Epilogo

My Elena,

Pitong taon na simula ng huli kitang makita, pitong taon na simula ng huli kong masilayan ang ngiti mong kahali halina, pitong taon na simula ng sabihin ko sayo na— lumayo ka na dahil may mahal akong iba, pitong taon na, simula ng makita ko ang mga luha mong patuloy sa pag agos dahil sa masasakit na salita. Pitong taon na...ng masaktan kita at iniwan kang nag iisa. Kamusta kana ba? Ang tagal ko ng hindi nakakatanggap ng liham mula sayo, patawad sa mga kasalanan na ginawa ko sayo, patawad kung hindi ko nasuklian ang pag ibig mo. Patawad ng sabihin ko mismo sayo na hindi ikaw ang mahal ko at itinitibok ng puso ko. Lumayo ako para hanapin ang sarili ko, hindi ko kayang aminin na nag karoon ka na ng puwang sa puso ko dahil sa pangungulit mo. Patuloy parin akong hinahabol ng mga ala-ala mo...sana sa muli kong pag balik ako parin ang itinitibok ng iyong puso.

Tinupi ko ang liham na sinulat ko para ka Elena, tsaka sumandal sa swivel chair habang walang buhay na tinitigan ang pencil holder na nasa ibabaw ng lamesa ko. I left to find the women who I can spend the rest of my life and it's not Elena, but after I red her notes, Elena's word burned my mind . 7 years have passed and I realized that she's the woman who I am looking for. I realized that I love her.

I'm still blaming my self for hurting  Elena 7 years ago and I'm fucking asshole.
Noong araw na umalis ako at nakita ko siyang naka upo at umiiyak sa sulok, para bang gusto ko siyang igapos sa bisig ko para patahanin. Alam kong gago ako sa ginawa kong iyon, nalilito lang kasi ang puso ko. Mahal ko si Ranella, but I realized na she's not the one for me, she's not the material wife who I am looking for.

I can still remember the day that Roland, and I have been talked.

"Logan, can we talk?"

"Sure Bro, what is it about?"

Tanong ko sakanya, tsaka nag shot ng Jack Daniels.