Yalancı Aşk Denizleri ~ Deföm

4"Baba"

Biraz ani gelişmelerle dolu bir bölüm oldu,umarım beğenirsiniz.İyii okumalar,yorumlarınızı bekliyorum!

Titrek bir nefes aldım Ömer karşımda çatık kaşlarını üzerime dikmiş iken.Bildiğim tek bir şey vardı.O da bundan sonra Ömer'in yanında güçlü bir kadın olmam gerektiğiydi.

Gülümsemek için zorladım kendimi,

"Ne güzel..İçinde benim olduğum bir doğru edinmişsin kendine.Benim hayatımda,içinde adının geçtiği her şey hata."

Oğlum hariç,Deniz hariç.O bana Ömer'in bağışladığı en güzel şeydi.Ve hep öyle olacaktı,

Daha da koyulaştı gözleri,fırtınada koyulaşan toprak gibiydi tıpkı.Bu beni ister istemez ürkütüyordu.Ben onun kırk yıllık hatrı olan kahve gözlerini seviyordum , üzerine bir buz parçası yerleştirilmiş bu gözleri değil.

"Çabuk unutmuşsun beni,baksana bebeğin bile olmuş.Ah,pardon.Düğünden önce de bir ilişkin vardır kesin o züppeyle."

Tokat atmak istiyordum,elim bunun için havalanacaktı lakin içinde olduğum bu durum beni koca bir halatla sardı.Nefret ediyordum,sürekli çaresiz kalmaktan nefret ediyordum,

"Aşıktım ben sana,sen gittin Ömer."

Alayla gülümsedi yine.Ama bu sefer..Bu sefer gözlerinin dolduğunu hissedebiliyordum,canım yanıyordu,canını yakıyordum.

Tekrar açtı ağzını,

"Bak,anne olmuşsun.Ama hala gittiğim günki kadar yalancısın."

Bir an dengemi kaybedip düşeceğimi sandım ki,kapının pervazına tutunarak ayakta kalabilmiştim.Devam etti,

"Yarın akşam iyi bir iş arkadaşı olarak size akşam yemeğine geleyim.Kocan da olsun,oğlun da."

Kanım çekilmişçesine bir soluk verdim.Şu an göz bebeklerimin dahi titriyor olduğundan emindim,

"Olmaz."kendinden emin olmaya çalışırken beceremeyen bir ses tonu çıkıvermişti ağzımdan.Bana yine o alaylı gülüşünü sergileyince sinirle yumruk yaptım elimi,

"Ne o?Yine mi korkuyorsun yoksa?"

Başımı dikleştirdim.Keşke şu an üzerimde dizi çıkmış eşofman ve pratik bir şekilde emzirebilmek için giydiğim eski gömlek yerine resmi bir iş elbisesi olsaydı diye geçirdim içimden.

Ben de onunki gibi alay eden bir tebessüm yerleştirdim suratıma,

"Hayır,gelebilirsin.Eşim.Çok anlayışli bir insan zaten,senin gibi bir iş arkadaşımı ağırlamam onu kıskandırmaz."

Sesli güldü bu sefer,oldukça rahattı.Ben ise biraz daha konuşsam ağlayacaktım sanki,

"Hala yalancı olduğun konusunda hiç yanılmamışım.Sevgili eşinin benden haberi yok sanırım."

İsterik bir şekilde gülümsedim,

"Anlatmaya gerek duymadım,bitmiş bir sayfayı yeniden açmaya hiç gerek yok."

Bir şey görmüş olacak ki dikkati dağılıp arkaya bakıyordu,ben de arkamı döndüğümda elinde uyuyakalmış Deniz ile bizi izleyen Emir'i gördüm.Sanırım rolünü anlamış ve hakkını vermeye çalışıyordu ki haset bakışları üzerimdeydi.

"Görüşürüz Defneciğim.Yarın saat 7 de"deyip gülumserken kulağıma doğru eğildi.Uzun zaman sonra nefesini ensemde hissetmek bana çok tuhaf gelmişti,

"Seninle daha işim bitmedi.Arkadaşım.."

O çekip giderken ben sadece yutkunabildim.

***