Hiç Okunmamış Mesajlar

Unutun!

Unutun hemen unutun bundan önce yazdığım o yalan sözleri. Çünkü manga doğru söylüyor her aşk ölümü tadacak. Ve uyanın ne olursa olsun uyanın. Gerçeğe dönüp yenilgiyi kabullenin. İnsanlar değişmiyormuş yanılmışım. Ve o çok güvendiğiniz insanda dünyanın en iyi yalancısı. Kandırılıyoruz dürüst insanlar olarak. Vicdanımızla oynuyorlar. Bizi son çare olarak görüyorlar ve hepsi mutlu sonlarımızı çalıyor. Geleceğimizi elimizden alıyorlar. Kendi rüyaları için bizi kabusa sürüklüyorlar. Artık bizi dualarda kurtaramaz en iyisi unutmak. Geri çekilelim. Bazen bizim yenilgi diye kabul ettiğimiz şey belki de yeni bir zaferdir. Bilemeyiz ve öğrenmenin de tek yolu denemek.

Kendimi biraz fazla kandırmışım ben. Gözyaşlarımın sebebini unutmuşum. Yanlış kişiye umut bağlamışım. Gördüğüm insanla gerçekte olan insan aslında aynı değilmiş. Ben onu bir şekle sokmuşum.

O beni gözümde dünyanın en dürüst, sözüne güvenilir, padişahı da gelse asla sözünden dönmez, öleceğini de bilse kimseyi yarı yolda bırakmaz, acıtsa da birinin canını bazen mutlaka telafi eder, kimseye de boğun eğmez. Ama yanılmışım sanırım. Benim gözümde artık dünyanın en iyi oyuncusu ve yalancısı...

Ölümün olduğu bu dünyada ne de çok şeyi dert edinmişim ben öyle. Birilerini üzmemek için kendimi kırmışım. Halbuki hepimizin yaptığı şey aynı değil mi? Alt tarafı nefes alıyoruz yaşayanlar olarak. Niye kendimize eziyet ediyoruz şunun şurasında kaç yıl daha yaşayacağız ki?

Birileri unutabiliyor her şeyi, hiç yaşamamış gibi, birini hiç üzmemiş gibi hayatına devam edebiliyor? Ben neden yapamayayım? Çünkü benim ruhum var. Kalbim sadece işlevini yerine getirmiyor merhamet ediyor bir vicdanım var. Korkularım var ve hala yüzüm kızarıyor. Yalan söylersem eğer huzursuz oluyorum ve ne olursa olsun gerçekleri sonucunu düşünmeden söylüyorum. İyi biri olmaya çalışıyorum.

Hep yalan söylenmiş bizlere. Biz de işte bir umut bekliyoruz. Yalanlara inanıp gerçeklere gözlerimizi kapıyoruz. Belki son bir umut vardır gerçekten?

Ben de o insanlardan olmak isterdim. O her şeye kulak tıkayan insanlardan. Ama onun yerine içimde fırtınalar var. Sevdiği birinin hatta çok sevdiği birinin ihanetine uğramış, yalanlarına kanmış, ümitsizce bekleyen ve avazı çıktığı kadar bağırmak isteyen bir kızım. Ve ona karşı duyduğu hayal kırıklığını saklamaya çalışan. Ağlamamak için kendin tutan ve hayatına kaldığı yerden devam etmeye çalışan bir kızım. Ama bu yol zormuş. Çıplak ayakla cam kırıklarının üstünde yürüyorum sanki.

Benim rüyam burada bitti. Bundan sonra da bana yazılan senaryoları oynayacağım. Kurallara uyacağım bende. Mutlu olduğum anlarda saklanmayacağım artık çünkü biliyorum ki her mutlu anında bir sonu vardır. Ve hepimiz aynı yolda yürüyoruz. Kimimiz cam kırıkları üzerinde, kimimiz ateşin, kimimiz güllerin. Ancak unuttuğumuz tek şey insan her zaman ateşin üzerinde yürümez!

Ve hayat insanlara her zaman çiçekler sunmaz. Zorluklarla karşılaştığınız da ne yaptığınız bu yüzden önemlidir. Kalp kırmayın hele ki sizi seven birinin kalbini asla! Çünkü zamanı geldiğinde ve ateşte yürüme sırası sizin olduğunda birileri sizi yine gül yoluna çekebilmek için dua edecektir. O kişiyi kaybetmek ömrünüz de yapacağınız en büyük hatalardan biridir. İşte o acı yolda yürürken pişman olduğunuz da çaresizliğin kelime anlamını yaşamış olacaksınız.

Umalım ki hiçbirimiz için geç değildir. Ve hepimiz doğru yolu er ya da geç buluruz. Ve hiçbir zaman içimizdeki insanı öldürmeyiz.