Hiç Okunmamış Mesajlar

Adsız Bölüm 8

Yazmaktan vazgeçmiştim. Boş yere bu satırlarla hep anılarım canlı kalıyordu çünkü. Unutmaya çalışıyordum. Nedense olmuyor hep bir şeyler bana hala hatırlatıyor. Sonra ne mi oluyor? bir gözyaşım daha akmasın diye gülümsüyorum. Bir şeyler hep eksik ve içimdeki boşluk hiç dolmuyor aksine gittikçe büyüyor üstüne başka şeyler de ekleniyor. 

 İnsan hep düşler, yazıyordu duvarın birinde. Fark ettim ki artık eskisi kadar düşlemiyorum. Geçmişe takılıp kaldım. Ne ileri gidebiliyorum ne de geçmişe dönebiliyorum. Her şey bende bitiyor unutmak istersem unuturum değil mi? Peki ama nasıl? Bu iz nasıl geçer? Bitti demekle biter mi her şey?  bu kadar basit mi olay? Peki aşık olmak gerçekten bu kadar basit mi? 

 Herkesi deli divane sevebilirsin ama bir kez aşık olursun. Sorgusuz sualsiz, neden onu sevdiğini bilmeden, yanında olup olmamasının önemi olmadan, uzakta da olsa varlığını içinde en derinlerinde hala ilk gün ki gibi hissedebiliyorsan aşık olmuşsundur.Ben de ki aşk mı peki?

Bilmiyorum. Bildiğim şey ona olan sevgimi saklamak istediğim. Döktüğüm her göz yaşımdan pişman olamamam. Ondan hem ölesiye nefret edip bir o kadar da seviyor olmam. Affeder miyim? Asla! Neden mi? Düşlerimde ki adamın değişmemesi için. Bende hala o saf haliyle kalması için. Biliyorum ki gelirse kötü hatıralarım yüzüne her bakışım da aklıma gelecek. Belki de sandığım kadar da güzel olmayacak hiçbir şey bu yüzden en iyisimi o orada mutlu olsun bende burada kendi mücadelemi vereyim. Elbet baş edeceğim bu durumla böyle gidecek değil ya. Tekrar aşık olacağımı sanmıyorum ama tekrar sevebilirim. Şimdi fotoğraflarda gülebiliyorsam ileride gerçekten de mutlu olabilirim. 

Bu kadar iyimser konuştuğuma bakmayın. İçimde bir yerlerde onun da benim şuan olduğum durumda olmasını istiyorum. Oda en mutlu olduğu anda beni düşünüp kalbi sızlasın. Ben ne yapmışım! desin. En sevdiği müzik çaldığında hep pişman olsun. Bana ulaşmak istesin ama benim gibi o da ulaşamasın. Sadece yalnız kaldığında değil, etrafı insanlarla doluyken bile onu anlayanın tek ben olduğumu hissetsin. Kısaca onunda kalbi en az benimki kadar yansın! Yansın ki bu hayatta ki en büyük hatasının ne olduğunu anlasın ve o hatayı düzeltme şansının olmaması da geceleri onu uyutmasın.

Ben onu affettim. Bu benim her şeyi unuttuğumu göstermez. Bazen affetmek vazgeçmektir aslında. Mücadeleden kaçmak değil bu rüyadan uyanmak gibi bir şey. Tek keşkem denemedim aslında. O geldiğinde kabul ettim gitmek istediğinde durdurmadım. Bunu yapabilecek güçte olmadığımdan da değil korkumdan gitme dememe rağmen giderse diye korktum. Birazda bana olan sevgisine güvendim. İkinci yanılgım asla kimse kimseyi aynı sevmezmiş, bilmiyordum.

Aşk her şeyi affeder mi emin değilim ama aşk her şeye değer. Ben denemedim ama eminim bir gün biri benim için deneyecek ve ben o kişiyi asla üzmeyeceğim.