hoy! | yoonmin

029

Min Yoongi
active now

Jimin: busy ka ba?

Yoongi: hindi ako busy kapag ikaw

Yoongi: why?

Jimin: pwede mo ba akong masundo sa studio

Yoongi: okay please wait for me

---

Jimin's POV

Nakakainis.

I wasted my efforts para maglakad papuntang studio tapos wala pala silang dalawa dun? And then yung my day nila may kasamang iba. Si Taehyung kasama yung wagas makangiting Hoseok. Tapos si Jin dun kay Namjoon. Mga hampaslupang drawing.

Nagaabang ako ngayon sa labas while waiting for Yoongi-hyung. It's freezing outside pero buti nalang nakasweater at nakacoat ako ngayon.

I've noticed na puro lang kami messenger ni Yoongi-hyung, I don't have his number pero nagsasabihan ng I love you. Speaking of I love you, I still can't believe that this is happening.

Pinangarap ko noon, akin na ngayon.

"Jimin, why are you blushing?"

Napatingin ako sa nagsalita at mas lalong uminit pisngi ko ng makitang si Yoongi yun, ang bilis naman nya akong puntahan.

"Natural blush yan. Natural handsome kasi ako." Sabi ko at tumawa. Inirapan nya lang ako at hinawakan sa kamay.

His hand is warm. I love it.

"Let's go." Naglakad kami and we're still holding hands. Pero saan nya ako dadalhin?

"Where are we going?"

"My studio."

I raised my eyebrow at him. Seriously?

"Baka bago pa tayo makarating dun, naging yelo na tayo." He flicked my forehead at napahawak ako dito.

"Pabo."

"Yah!" Tinanggal ko yung pagkahawak nya sa kamay ko at nagcross arms. "Sinong tinatawag mong stupid?! How dare you!"

Hindi nya ako pinansin at kinuha ulit ang kamay ko. Kapal ng mukha nito. Pero I love his warm hand onto my cold ones.

"My studio isn't that far away. Save mother earth. Pollution is bad."

Tumawa ako ng malakas sa sinabi nya.

"You are hanging too much sa philosophical friend mo. Speaking of, hindi ko sila bati. Magdedate na nga lang magpapahuli pa."

"Ang ingay mo." Sabi nya saakin at tumigil kami sa tapat ng isang building. Pumasok kami at ni-greet ko yung janitor. Pero si Yoongi wala man lang pake. Sungit.

"Kaya pala ang bilis mo kong puntahan kasi malapit lang."

Pumasok na kami sa elevator at pinindot nya ang number 5. Kaming lang dalawa ang nasa loob and I can't help to feel uneasy and awkward. Hindi ko alam kung bakit. Mas lalo uminit pisngi ko kaya inangat ko yung scarf ko hanggang pisngi gamit yung isa kong kamay kasi yung isa hawak nya parin.

I looked at him at nakatingin rin sya sakin. His cold yet mesmerising eyes are staring into my plain brown eyes. Sa sobrang pagkatitig ko sakanya hindi ko namalayan na sobrang lapit na pala nya sa mukha ko. My heart is beating so fast. He smiled at me and then he kissed my forehead. Saktong bumukas yung elevator kaya lumabas na kami.