You Are My Destiny [on hold]

Chapter 12: Ezra

--

Ako si Ezra, 15 years old at 4th year transfer student sa Ashford Academy. Kasalukuyan akong nagpapahinga dito sa infirmary. *sigh* "Bakit nga ba talaga ako pinag transfer ni daddy..?" Haaaay.. kinakausap ko na pati sarili ko-

"Anlaki mo na pala Keith. Muntik na kitang hindi makilala." -may biglang nagsalita kaya hinawi ko yung kurtina sa kama na hinihigaan ko. Nakaupo ang isang babae sa nurse's desk at nakadamit ng pang nurse. Okay, mukhang sya nga ang nurse. (´･_･')

"Uhh.." -bigla syang humarap at nagulat ako dahil ang pinsan ko na si Mitsuki ang nagsalita. Ilang taong ko din itong hindi nakita. Mas lalo syang gumanda. T-teka..bakit sya nakadamit na pang nurse?! O__O  "Ikaw ba..yan, Mitsuki?" -nagtanong ako. Di na ako makapaniwala eeh!

"Yaaaay! Natatandaan mo pa ko Keith~kun?" -aaah, oo. Pinsan ko. Si Mitsuki delos Santos. Half Filipino half Japanese. Yung mommy nya Japanese tapos yung daddy nya pinoy, which is kapatid ng dad ko. Laki sya dito sa Pinas kaya mas sanay sya sa tagalog kesa sa nihonggo. Paanong hindi kita matatandaan eh ikaw lang naman ang pinakamakulit kong pinsan? Sawang sawa na ako pati sa boses mo. *sigh* 

"Hindi ka ba napapagod? You're always cheerful. Tch." -I told her.

"Of course not. Nee, nee Keith~kun.. balita ko napaaway ka na naman kaya ka pinag transfer ni tito Kei. Is it true?" -medyo nagulat ako sa sinabi nya. Kung ganon yun pala ang dahilan. Sabagay, kung dahil lang sa pagpapahanap ni dad sa fiancee ko ang dahilan ng pag transfer ko, edi sana hindi nya ako hinayaang tumanggi. Makes some sense.

 #flashback

Tch. Bakit kailangan ko pang bumalik sa school na 'to. Ayoko ng pumasok. *bumps* Aww! Shet! May bumangga sa akin na na lalaki, puno ng sugat. Mukhang ipinaltok sya sa akin ng mga nambugbog sa kanya.

"OII. WHO THREW THIS SH*T? IT HIT ME." -I frowned. May tatlong lalaki na nakatingin sa akin, yung dalwa naka long sleeves na polo lang. Mukhang sila yung naka away nung lalaking napabangga sa akin. At yung isa naman, nakasandal sa pader, at nakatingin din sya sa akin.

"Ikaw..ikaw ba ang may gawa nito?" -nakasimangot padin ako sa kanila. Tapos lumapit ako dun sa isa sa mga nakatayo at hinawakan ang mukha nya. Then..

#end of flashback

Ayoko ng maalala ang mga sumunod na nangyari. Nakakatakot.

"eith..."

"Keith.."

"Keith! Nakikinig ka ba?" -she said. Oh..I was off-guard. *sigh* 

"Yes.. I'm listenin'." -nawawala ako sa sarili ko pag sumasagi sa isip ko ang mga pinag gagawa ko noon. At ang babaeng yun.. sya parin ang laman ng isip ko..

"Paano ba namang hindi ka babantayan ni tito. Basagin mo ba naman ang mukha-"

"Damare busu!" -natigilan sya dahil napasigaw ako. Tch. I don't like it when people talk about those things. Napayuko sya at mukhang nalungkot. Ansama ko yata masyado.

--

(A/N: "Damare" is a verb that means “shut up”. But since commands of most kinds are pretty harsh in Japanese, it also carries about the strength of the phrase “shut the fuck up!” and "busu" means "ugly woman". I advice you not to use this words on other people.)

*back to regular programming*

--

"Go..gomenasai..Keith~kun..." -ugh. she's almost crying. Tch. Tumayo ako at lumapit sa kanya. Niyakap ko sya saka nagsalita.