Romantik Komedi [TAMAMLANDI]

35│ASİ FATMA?

KEYİFLİ OKUMALAR DİLERİM ♥

ÖPTÜM XOXO

▬▬▬

Kafamız otomatikman sesin geldiği yöne döndü. Aslında ben zaten o tarafa bakıyordum ve Gürkan'ın kafasını görüş alanımdan çekmesi ile O girmişti görüş alanıma. Yine ve yine siyah giyinmişti. Siyahın ona ne kadar yakıştığı hakkında konuşmak dahi istemiyordum. Siyah, bir insanla bu kadar bütünleşebilirdi. Hayvan, tüm asaleti ile yanımıza doğru ilerledi. Elleri siyah kotunun içindeyken, dünyanın en iyi ressamı tarafından çizilmiş bir resme benziyordu. Şaheserde denebilirdi aslında ona. Çünkü şaheserlerin taşıdığı çoğu özelliği taşımaktaydı.

"Ooh, Alp beyde teşrif etmişler." Diye alayla konuştu Gürkan. Gözlerim ikisinin arasında mekik dokuyordu. Bir anda ortamın havası gerilmişti sanki. Daha zor nefes alıyor gibi hissetmemin nedeni de bu olmalıydı "Bu ne hoş sürpriz. Bizde tam tatlıya geçiyorduk, geç kaldın." Sözlerinde ki ima ile şaşkınlıkla Gürkan'a döndüm. Az önce yaptığı imada neyin nesiydi? Ne demek tatlıya geçiyoruz? Bu çocuk aklını mı kaçırmıştı?

"Dikkat ette o tatlıyı boğazına dizmeyeyim boncuk gibi." Tek kaş işte tam bu anda bağımsızlığını ilan etmişti. Gürkan, senin lafların umurumda mı sence, dercesine bir bakış atmıştı. Açıkçası bu da Hayvan'ın üzerinde bir etki yaratmamıştı. Hatta öyle ki, bakışlarını bana kaydırıp, birkaç saniye üzerimde oyalandı. İşte tam o anda, neden hâlâ Gürkan'ın dibinde durduğumu sorguladığını fark ettim. Bu farkındalıkla derhal Gürkan'dan uzaklaştım ve her ikisinin de çaprazına yerleştim. Gürkan bana sinirli bir bakış fırlattıktan sonra tekrar karşısında ki şahsa döndü ve "Defol git buradan!" diye tısladı. Fakat Alp'in gözlerinden bile bunu yapmayacağı açıktı.

"Aslında Yaşar, aradığım zaten sen değilsin. İstediğimi alıp gideceğim." Kolumu hızla tutup beni kendine çekti. Hayret ve şaşkınlık dolu bir şekilde baktım ona. Bana göz kırpıp gülümsedikten sonra, "Aradığımı bulduğuma göre, artık gidebilirim." Tam da dediğini yaptığımız sırada, Alp'in bir anda yere yığılmasıyla, istemsiz bir çığlık kaçıverdi dudaklarımdan. Arkamı dönüp, Gürkan'a baktım.

"Ne var? Seni böyle alıp gidebileceğini düşünmüş olması onun aptallığı." Gözlerimi kırpıştırıp durmaktan net bir şey göremez olmuştum. "Hadi ama Erkek Fatma..." Demiş ve yanıma gelmişti. Ben onu umursamadım Alp'in yanına çöktüm. Tam ensesine doğru hızla vurduğu bir şey onu bayıltmış olmalıydı. Alp'i birkaç kez sarstım fakat uyanmadığı görüp, Gürkan'a döndüm.

"Hastaneye gitmeliyiz seni dangalak beyinsiz!" diye bağırdım. Gözlerini devirmesini hayretle izledim. Neden bu kadar pervasız olmak zorundaydı? Burada Alp iki seksen onun yüzünden yatıyordu. Bir anda nasıl yaptıysa onu bayıltabilmişti. Düşüş hızı yüzünden yüzünün bir kısmının soyulduğunu görebilmek zor değildi. Ağzının kenarı hafif kanıyordu ve bu kadar minik bir kanama olması bile başımı döndürmeye yetmişti. Bulunduğumuz yer etrafımda dönerken, endişem giderek artıyordu.

"Gürkan..." Sarhoş gibi hissediyordum. Biri aklımda ki düşünceleri benden kaçırıyormuş gibiydi bu durum. "Ilgın?" Sesinden endişe oldukça belli oluyordu. Alp, ona yardım etmeliydi. Benim için değil, yerde yatan çocukluk arkadaşı için endişelenmeliydi.

"Ona yardım et." Diye fısıldadım. Aslında şimdi size gerçeği söylüyorum. Şu an resmen rol yapıyordum. Evet, aslında bir şeyim yoktu. Bu dangalağın Alp'e yardım etmesi için doğaçlama yapıyordum şu anda. En son bile istemezdim onların bu denli düşman olmalarını. Aralarında ne geçti, ne oldu inanın ne olduğunu hâlâ bilmiyordum fakat gelin görün ki onları bu denli birbirlerine düşman eden bu olay, zamanında oldukça güçlü olduğunu düşündüğüm kardeşliklerini bozmuştu. Ama ben onların gözlerinden bile birbirlerine nasıl baktıklarını görmüştüm. Gürkan, benim düşünceme göre kendince haklıydı aynı Alp gibi. İkisinin de yaptıkları birbirine eşitti. Ortada haklı yoktu aslında. İkisinin de oldukça geçerli sebepleri vardı. Alp, babasını öldürmekle suçluyordu. Gürkan, onu o halta onun batırdığını iddia ediyordu. Hayır, bunu onun ağzından duymadım. Murat'ın arka bahçede ona bunu bağırırken duymuştum. Ve evet, bunu siz elbette ki bilmiyordunuz.