Supernatural

Tekrar Yollarda

"Aman tanrım gözlerini açtı" dedi bobby bana büyük bir dikkatle bakarken

Ölüm sözünü tutup beni hayata geri getirmişti. Burada beni seven ve bekleyen insanlar vardı. En önemliside bana ihtiyacı olan insanlar ve kurtarılmayı bekleyen kişiler

"Evet bobby buradayım. Neden bana bir uzaylıymışım gibi davranıyorsunuz. Yoksa saçlarım mı bozuldu? "

Herkes kahkaha atmaya başladı. Bende gülmeye çalıştım ama dikişlerim yüzünden canım yandı.

Dean somurtarak araya girdi " Burada espirileri ben yaparım Barbie" ve ekledi "Şimdi kapa çeneni ve rahatına bak"

Ona sorgulayan bakışlara " Barbie mi ? Seni en son gördüğümden beri değişmemişsin Dean. Espirilerin hala ilk okul seviyesinde. " dedim ve gülümsedim.

"Öyle mi ? Ben bütün kızları espirilerimle yatağa atıyorum. Benden kesinlikle ders almalısın " dedi kaşlarını çatarak

Etraftaki herkes mutlu gözüküyordu. Aramızdaki espirili tartışmayı hepsi gülerek dinliyordu. Oda ne kadar iğrenç bir şekilde ilaç koksa bile umrumda değildi.Çünkü hiçbir zaman olmadığım kadar mutluydum. Insanın nerede ya da nasıl bir durumda olduğu önemli değil. İstediği zaman her yerde mutlu olabilirdi. Bu kocaman bir hastanenin küçücük elektronik aletlerle kaplı bir odası olsa bile.

Sam araya girerek " Kavganızı böldüğüm için özür dilerim ama bilmek istersin diye düşündüm. Yarın seni burada çıkarabiliriz"

Sam'e heyecanlı bir şekilde bakarak "İnanmıyorum. Bu harika bir haber. Buradan bir an önce çıkmak istiyorum." diye söylendim

Castiel araya girdi " İnsanları anlamıyorum. Neden onları hayata döndüren ve iyileştiren bir yeri sevmiyorlar ki ?

Dean kıkırdayarak " Dostum sen bunu anlayamazsın. Kadınlar tam bir çatlak"

"Daha yeni hayata döndüm ve sen benimle uğraşıyorsun."

Dean bir an duraksadı ve sonra " Evet öyle. Evine hoşgeldin barbara" dedi

Bu insanları gerçekten özlediğimi anladım. En çok da avlanmayı. Evet kabul ediyorum. İstediğim bir çok şey olmadı. Dört dörtlük bir hayatım yok. Geçimimizi Dean'in pokerde kazandığı paralarla ve sahte kredi kartlarıyla sağlıyoruz. Ucuz ve kirli otellerde kalıp kötü yemekler yiyoruz. Ayrıca çok az uyuyup bütün günümüzü yollarda avlanarak geçiriyoruz.

Özel hayatımızda yok ama ben mutluyum. Kendi istediğim hayatı yaşıyorum. En güzel tarafıda bu işte. Dean ile sam yanımdayken mutlu olmamamın bir nedeni yok.

"Kızın kafasını şişirmeyin artık" dedi bobby biraz endişeli bir şekilde

Dean yeri inceleyerek " Tamam çocuklaşmıyoruz"

"Barbara , Cassle tam olarak tanışmadın. O bir melek. Cennetten geliyor ve bize yardım etmek için burada. Şuan önemli bir iş üzerinde çalışıyor " dedi Sam Castiel'a bakarak

"Bir melek için fazla yakışıklı değil mi ? diye düşündüm kendi kendime. Bence model yapda oyuncu olmalı. Aman tanrım ben ne diyorum böyle? Bu ben olamam"

İç sesime veda ettikten sonra konuşmaya başladım " Merhaba Castiel. Ben Barbara"

Castiel gülümseyerek " Merhaba Barbara. Çocuklar senin hakkında çok şey anlattı."

"Umarım iyi şeyler söylemişlerdir" biraz duraksadıktan sonra devam ettim " Üzerinde çalıştığın iş ne ? "

Cass endişeli görünüyordu. Sam ve Dean'e baktıktan sonra konuşmaya başladı " Lucifer. Bir melek ama kötü biri. Bir kafeste kitleydi ama oradan kurtulmayı başarmış. Etrafı karıştırmaya geliyor. Bende bunu durdurmalıyım"

***

Dean doktorla son bir kez konuşup hastaneden çıkış yapmam için gitti. Sam ise eşyalarımı toplamama yardım ediyordu. Dean'i ilk defa böyle yardımsever biri olarak görüyordum. Açıkçası şaşırmıştım.

"Hazırız. Hadi gidelim"

Sam'in sesiyle irkildim. Etrafa bir göz attım. Herşey hazır görünüyordu.

"Öyleyse gidelim"

Sam kapıyı açmama yardım etti. Yavaş bir şekilde yürüyordum. Dikişler canımı yakıyordu. Sanki vücuduma bıçak saplanıyormuş gibi hissediyordum. Bu da benim yavaş bir şekilde yürümeme neden oluyordu.

"Bobby nereye gitti ? " dedim cırtlak bir sesle

"Geri dönmek zorunda kaldı. Bir arkadaşı aradı. Başı hayaletlerle beladaymış. Senin iyi olduğunu bildiğinden gitti"

"Onu özleyeceğim." duraksadım ve yere baktım ardından devam ettim "Umarım hayaletin kıçına tekmeyi basar"

Sam kıkırdadı

"O yaşlı adamın içinde 25 yaşında bir genç var. Hemen işi halleder."

Bu sefer ben kıkırdadım.

***

İmpalanın yanına geldiğimizde Dean bizi arabanın yanında bekliyordu.

"Sonunda gelebildiniz"

"Buradan gitmenin iyi olduğunu düşündüm ama seni görünce hayal kırıklığına uğradım"

"Burada kalabilirsin. Benim için sorun yok"

İmpalanın kapsını açtım ve içeri girerken " Hastayken yada yaralıyken kimseyle uğraşamıyorum bu yüzden son dediğimi unut. Hadi buradan gidelim"

Deanle Samde arabayabindikten sonra Dean arabayı çalışır hale getirdi ve torpido gözünden bir kaset alıp kasetçalara taktı. Arabanın içi gitar sololarıyla doldu. Ardından Dean kendi kendine mırıldandı. " AC / DC bebeğim"