A Life Without You -Ongoing Series-

Chapter 1 -Office-

THIS STORY IS 1ST PERSON POV ALL CHAPTERS ARE 1ST PERSON POV. FREE TO VOTE AND COMMENT ^~^

NOTE: THIS IS ORIGINAL ^^__^^

Chapter 1

 "Ms. Josefine, do you have a Applier!" Bungad ng isang Klayente ni Josefine sa Kanya habang siya'y may iniisip nang malamim

Tinignan siya ng masama ni Josefine dahil alam naman niyang may Malalim na iniisip ito tapos guguluhin niya at alam niya na rin naman na ayaw niya nang may nagpapa apply sa kanyang Kompanya dahil masyado na itong maraming Klayente, marami na rin siyang Appliers na pinatalsik

 "Sorry po Ma'am, Nangungulit po kasi talaga eh." Kinakabahang sabi ni Olivia

 "Kailan ko ba talaga sasabihin sa inyo at lalong lalo na sa ulo mo na hindi na ako tumatanngap ng Applier!" Napatayong sabi ni Josefine at napapalo na siya sa Table niya, Lagi na lang siyang nagagalit dahil araw araw na tumatanggap si Olivia ng Applier samantalang paulit ulit nang sinasabi ni Josefine na ayaw niya na dahil nga marami nang mga Klayente at nagtatrabaho sa Company niya at marami pa siyang ibang dahilan

 Si Olivia Sanchez isang Klayente ni Josefine, Ang mga magulang kasi ni Josefine ang mga nagbabantay dati sa kumpanyang pinamumunuan niya ngayon, yun na rin ang dahilan kung bakit klayente niya si Olivia, dahil na rin sa mapapagkatiwalaan ito 

 Dalawang taon pa lamang ang nakakalipas nang si Josefine na ang mamuno sa Kumpanya ng mga Gamelon

 Ang mga Magulang niya kasi ang mga namumuno dito noon at noong bata pa siya ay sinabi sa kanya ng mga Magulang niya na balang araw ay siya naman ang makakatungtong at mamumuno sa kumpanya pero nalaman niyang tunay niyang magulang ang mga namumuno sa Gamelon Building ay noong High school pa siya, hindi niya natanggap na pinagtakpan siya ng magulang niya at pinaalaga sa iba, siya lang naman ang nag iisang unicahija ng mga magulang niya, gusto rin naman ni Josefine na mamuno sa Company na ipapamana sa kanya ngunit iba ang nangyari imbis na magustuhan niya ang pangyayari ngayon ay hindi niya ito nagustuhan

 Puwede naman na siyang mamuno ngayon dahil sa Edad niya, she's 27 years old na and matalino siya, wala namang nanloloko o manloloko sa kumpanya niya, as in "NIYA"

  Simula kasi nang mamuno siya sa kumpanya ng mga magulang niya ay pumunta na itong states nang hindi niya nalalaman pero nung kinausap niya ito sa Telepono ay nalaman naman niya ang dahilan, ang dahilan kung bakit nasa states ang mga magulang niya ay dahil may Kumpanya ang mga magulang niya doon at may nagawa itong mga Kaso

 Kaya lang naging iba ang ugali ni Josefine dahil nakulangan ng pagmamahal sa magulang at ngayon ay inakala niya nang makakapiling niya na pero hindi pa rin pala, Nagtanim siya ng galit sa puso niya, it Starts then and Now

 Simula limang taon hanggang makatapos siya ng pag aaral ay laging bc ang mga magulang niya sa trabaho, gusto man niya itong puntahan kasama ang yaya niyang nagpalaki na sa kanya ay hindi niya magawa dahil wala siyang lakas ng loob kahit gusto niyang magpakita at namimiss niya na ang mga ito, gaya nga ng sabi ng iba ay kapag nararamdaman mo ay totoo hindi mo ito masabi

 "Sorry Again maam." Sabay alis ni Olivia sa harap ng Boss niya, Nanghinayang pa siya nun

 Napahawak na lang sa noo si Josefine at saka tuluyang naupo, na iistress nanaman siya, dinagdag pa kasi ni Olivia ang bago nanamang Applier

 'Kamusta na kaya ang mga Magulang ko sa States, kung nasaan man sila ngayon sana Mamatay na sila!' Muntik nang maluha si Josefine nang sabihin niya iyan sa isip dahil Malaki na ang galit niya ngayon sa mga magulang niya

 Napaluha na lamang bigla si Olivia at bigla siyang kumuha ng Tissue, pamunas ng sipon niyang lumalabas mula sa kanyang ilong at ang mga patak ng luha niyang nanggagaling sa kanyang mga Mata

 Sana hindi na madagdagan ang mga Problema niya dahil kapag may dumagdag pa eh baka hindi na siya makapag Concentrate sa mga inaasikaso niya

 "Maam Josefine, may kumukuha po ng----" Natameme ang lalaking biglang sumulpot sa Pinto ng room ng Office ni Josefine

 Biglang pinunasan ni Josefine ang mga luha niya at saka suminga, syempre tumalikod muna siya bago isinga ang sipon niya, nakakahiya pa rin kasi kahit siya na ang namumuna

 "Sorry, ano ulit iyon?" Pag uulit na tanong ni Josefine matapos niyang punasan ang mga luha't sipon niya

  "Sorry po Maam, 'di na po mauulit Excuse m--"

  "Hindi, ako nga dapat ang mag sorry kasi nabastos kita eh!"

 "Hindi po Maam sige po lumabas na lang po dapat muna ako." 

 "Halika, alam kong mahalaga ang sasabihin mo sa Maam mong Bestfriend!" at napangiti si Josefine

 "Yey, Ito na po Maam!" Sabay abot ng lalaki kay Josefine, umupo naman ang lalaki sa harap ni Josefine, it means sa may upuan sa harap ng kanyang Table

 Ang Lalaking iyon ang laging nagpapasaya kay Josefine, ang Lalaking iyon ang kaibigan niya, Ang Lalaking iyon lang ang makakatulong sa kanya, ang Lalaking iyon lang ang pinakikitaan niya ng kanyang kabaitan.

 Ang Pangalan ng Lalaking iyon ay Cody Silva, siya lang ang lalaking gustong pagkatiwalaan ni Josefine, sa kanya rin sinasabi ni Josefine ang mga Problema niya, Mapalad siya dahil minsan na lang maging mabait si Josefine sa isang tao

 "Sinasabi ko na 'wag mo na akong Maam-in kasi We're bestfriend." Malakas na sabi ni Josefine, bumalik na ulit ang kanyang sigla

  "Ehh, Pano kung may makarinig?"

 "Ingat ka na lang para walang makarinig."

 Sikreto lang kasi ng dalawa ang pagkakaibigan kaya Kailangan nila itong Isekreto, mahalaga si Cody kay Josefine, dahil kung wala siya laging Badvibes ang boss ng lahat

 "Okay pero seffin, ano nanaman bang Problema mo?" Seffin, short for Joseffine, pag magbestfriend talaga may maikling tawagan

  "hmmm, Parents ko nanaman." Matamlay na sagot ni Joseffine

  "Ilang beses ko na bang sinasabi sa iyo na Kalimutan mo na 'yang Problema mo!" Payo sa kanya ni Cody

  "Alam ko namang mahirap kalimutan eh pero sana naman labanan mo!" Medyo malakas na sabi ni cody sa kaibigan, tumango naman si Joseffine

 Napatalikod si Joseffine at saka umiyak ulit, hindi maintindihan ang nararamdaman ni Joseffine, sa isip, sa gawa at sa salita, Kadalasan na lang siyang ganyan kalungkot

 Natahimik sila nang sampung minuto dahil sa pag iyak ni Joseffine, naiintindihan naman ni Cody ang pinagdadaanan ng kanyang Kaibigan, hinayaan niya itong ilabas ang lahat ng galit at lungkot na nararamdaman para naman mabawasan ang lungkot ni Joseffine

 ilang minuto pa ay natahimik na si Joseffine sa pag iyak

 "Buksan mo na ito, for sure magugulat ka!" Ngiting sabi ni Cody sa Bestfriend niyang boss

 Nginitian din ni Joseffine ang kaibigan at saka ibinuklat ang papeles na ibinigay sa kanya ng Kaibigan

 "Totoo ba ito?" Tanong ni Joseffine na gulat na gulat, nakanganga pa siya

 Tumango si Cody at saka biglang nagbago si Joseffine, kanina ang lungkot lungkot niya pero ito ngayon ay masaya na ulit siya, naghug sila ng Bestfriend niya, 1 Second lang dahil delikado sila pag may nakakita

 Matagal na silang magkaibigan, simula nung mamuno na si Joseffine sa Kumpanya ng mga magulang niya, kinausap kasi ni Cody si Joseffine at pinatawa niya ito noong mga araw na iyon kaya ngayon magkaibigan na sila, ngunit wala pang nakakaalam

 Si Joseffine Gamelon ay isang Babae, hindi na siya dalaga dahil 27 na siya at kaya naman niya nang kontrolin ang kumpanya, 21 years old siya simulang magSanay, Mahalaga sa kanya ang pag ibig, lalo na ng pamilya niya, Mapagkumbaba at palangiti siya noon, pero noon lang iyon dahil nagbago na

"Ikaw!" Turo ng isang babaeng biglang pumasok sa Office ni Joseffine

 "Ako?!?" Sabay turo ni Joseffine sa sarili

  Napakamot siya sa ulo at napataas ng kilay, nagtaka siya ng husto sa sinabi ng babae....