ZOR GÜNLER (Kabus)

Mucize !

(Scott Anlatıyor)

Kazadan 1 Ay Sonra

Hala uyanmadı . Uyanmıyor . Artık ben de dahil olmak üzere herkesin umudu tükenmek üzere.

1 aydır Şerif işini yapmak zorunda olduğu için sadece iş yerine gidiyor ve işi bitince hemen hastaneye geliyor. Kira ,Lydia ve Allison her gün uğruyorlar . Derek , Isacc , Deaton , ikizler ve Danny ise 2 günde bir geliyorlar gelmedikleri günler ise mutlaka beni arayıp bir değişiklik olup olmadığını soruyorlar .

Ben ise sadece okula gidiyorum . Diğer zamanlarda hep hastanedeyim . Artık yanına girmemize de izin veriyorlar . Yanına gidip elini tutuyorum ve konuşuyorum onunla , ama o solgun ve cansız yüzüyle sadece yatıyor . Çenesi düşük Stiles şimdi ağzını bile açmıyor ve bu hepimizi çok üzüyor .

Ama bazen parmaklarını oynatıyor . Annem bunun iyi bir şey olduğunu söylüyor ama hala bir değişiklik yok.

Şu anda Stiles'ın yanındayım .  Öylece yatıyor . Sessiz bir odada sadece ikimiz varız . Ona okulda yaptıklarımızı anlatıyorum . Beni duyuyor mu bilmiyorum ama ben yine de ona her şeyi anlatıyorum . Bazen ona kitap okuyorum .

Ben ve Allison hala kafamızdaki aralık kapıları kapatamadık ama kapatmaya çalışıyoruz .

Artık kimsenin ağlamaya bile gücü kalmadı ama Stiles'ın odasına girdiğimizde hepimiz ona güçlü durduğumuzu , ona güvendiğimizi belli etmek için mutluymuş gibi yapıyoruz .

1 Saat Sonra

Şu anda herkes burada . Stiles hala yoğun bakımda ve aslında buraya girmek yasak ama annem sayesinde hepimiz şu anda yanındayız . Onunla konuşuyoruz . Lydia ve Şerif elini tutuyor . Derek belki de en yumuşak bakışıyla ona bakıyor . Diğerleri ise herzamanki gevezeliklerine devam ediyorlar .

Yaklaşık yarım saattir buradalar . Arada bir hemşireler geliyor ve Stiles'a ne olduğunu bilmediğimiz iğneleri yapıp , serumunu bitince değiştiriyorlar ve hepimizi bir süre süzüp hemen gidiyorlar .

Biz yine her zamanki konuşmalarımızı yaparken birden bir mucize oldu .

Herkesin kafası birden Stiles'a döndü . Çünkü Stiles güçsüz sesiyle bir şeyler mırıldanıyordu . Sonra mırıltıları çığlıklara dönüştü . 1 Aydır konuşmayan Stiles şimdi çığlıklar atıyordu .

Hemen yanına koştuk onu sakinleştirmek için kısık sesle "Sakin ol , Stiles. Korkma . Bir şey yok ." gibi şeyler söylüyorduk . Çığlıkları şimdi kesilmişti ama şu anda kısık sesle inleyerek ağlıyordu .

Gözlerinden yaşlar boncuk boncuk düşüyordu ve bizim elimizden hiç bir şey gelmiyordu .

Annem hemen yanına gitti ve sakinleştirici yapacağını söyledi .

Ama birden bire Stiles'ın ağlaması kesildi .Lydia ve babasının elini sıktı . Ardında yavaşça bal rengi gözlerini açtı .

Herkesden bir sevinç çığlığı koptu . Hepimiz birbirimize sarılmaya başladık ama Stiles o özlediğimiz sesini halsiz bir şekilde olsa da bize duyurarak "Hey ben de buradayım ." dedi .

Konuşurken sesi çatlamıştı . Gözleri 1 aydır uyuduğu için şişti ve gözlerinin içi hala yaşlarla doluydu . Ama gülümsüyordü .

Hemen koşarak yanına gittim ve ona sıkıca sarıldım ama dikişleri acımış olmalı ki acı ile inledi . "Dostum biraz daha sıkarsan dikişlerim patlayacak ve ölücem." diye konuştu kısık sesiyle .

Hemen kollarımı çektim üzerinden ve yüzüne baktım . Birden hepimiz şok olduk çünkü Stiles ağlıyordu . Herkes yanına geldi ve ona endişe ile bakmaya başladık . Stiles hıçkıra hıçkıra ağlıyordu ve her ne kadar kendini durdurmaya çalışsa da kendine engel olamıyordu .