ZOR GÜNLER (Kabus)

Ölecek miyim?

Gözlerimi yine bir rüyanın içinde olmamayı umarak açtım .

Uykumda çok kötü bir kabus görmüştüm aslında rüyanın başında hiç uyanmak istemiyordum çünkü rüyamda Lydia vardı ve ben yine hastane yatağında yatarken yanıma gelip elimi tutuyordu , yanağımı öpüyordu sonra da ben ona "Seni seviyorum Lydia , sana aşığım." diyordum  ... Ama sonra yine o yaratık geldi ve Lydia'yı çekti yanımdan , ellerimiz ayrıldı birbirinden ama , gözleri , hala bana , tam gözlerimin içine bakıyordu . Ne olduğunu anlamamıştı çünkü o canavarı benden başka daha önce gören yoktu ve onun neler yapabileceğini de bir tek ben biliyordum . Lydiayı aldı ve benim gözlerime bakarak ona tokat attı . Lydia benim bağırışımla aynı anda yere düştü ve bayıldı . Ben yataktan kalkmaya çalışırken yaratık bu sefer benim yanıma geldi ve saçımı tutarak beni yatağa sabitledi ve "Görüyor musun ?! Sana sevdiğin herkesi teker teker yok ediceğiz demiştim . İlk önce şu güzel kızdan başlasak nasıl olur ?! " dedi .

Kendimi karanlığa bıraktığımda hava kararmıştı ama şu anda güneş camdan girerek bedenimi adeta kavuruyordu . Kim bilir kaç saat uyumuştum . 

Ben ne kadar uyuduğumu düşünürken birden aklıma ben uyumadan önce Lydia ile olanlar  geldi . İlk defa bu kadar yakınlaşmıştık birbirimize .  Elimi tutmuştu , gözlerime bakmıştı . 

İlk defa gözlerinde bana karşı bu kadar yoğun bir sevgi görmüştüm .

Bu beni her ne kadar mutlu etse de bir yandan da korkutuyordu . Çünkü ben tam anlayamadığım bir canavarın tutsağı gibi artık sevdiğim insanların yaşaması için onun her dediğini yapmak zorundaydım .

O yaratığın gerçek olduğuna hala inanmasam , inanmak istemesem de gerçek olma iğtimali beni çok korkutuyordu.

Her ne olursa olsun onları korumalıyım . İçlerinden en korumasızı ben olsam bile....

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Uyandığımdan beri düşündüğüm şeyler artık beynimi yormaya başladığında kendime gelmem gerektiğinin farkına vardım .

Ben korkak değildim ,  yani bu iğrenç olaylardan , bu lanet olası yaratıktan önce bir korkak değildim .

Artık kendime gelmeliyim . Eğer hala korkak olmaya devam edersem artık işler içinde çıkılamayacak duruma gelecek . Bunun her ne kadar farkında olsam da hala o yaratığın korkunç görüntüsünün aklıma gelmesi bile tırsmama yetiyor.

Yine derin düşüncelerimden ayrılıp kendime geldiğimde odamdaki saate baktım saat 22:12 yi gösteriyordu.

Ben uyanalım tahminimce 2 saat kadar olmuştu.

Kendime gelip,  yeniden eski gereksiz ve fazla cesur Stiles olmam gerektiğine karar verip kendimi yine karanlığa teslim ettim.  

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

( 1 Hafta Sonra )

1 hafta geçti . Doktor dikişlerimin o berbat gün patladığı için hastanede kalma süremin 1 hafta , tamamen iyileşme süremin 2-3 hafta daha uzayacağını söylemişti 1 hafta önce.

1 hafta içinde eski Stiles olma kararımın arkasında durarak 1 hafta önce Stilesı geride bırakarak daha güçlü olmaya başladım ama maalesef o canavarı güçsüz Stilesı geride bıraktığım gibi geride bırakamadım.  O hala peşimde ve kolay kolay peşimi bırakacak gibi de durmuyor.

1 haftadır bende olan bu iyi değişimi etrafımdaki insanların da dikkatini tabiki de çekti ve bu değişim onları çok mutlu etti.  Ama uykularımı kaçıran kabusların ve o yaratığın hala peşimi bırakmadığını bilmiyorlar.

Artık her gün kalkıp hastane koridorlarında veya bahçede yarım saat kadar yürüyorum.  Durumum eskisine göre daha iyi ama hala yanımda biri olmadan tuvaletimi yapmak dışında hiçbir şey yapamıyorum.

Şu an yanımda 1 haftadır ilk defa tüm ekip var.  Kesin önemli bir konuşma yapacak birisi veya birileri veya da hepsi,  bilmiyorum .

Scott yine her zaman olduğu gibi dibimde ve her ne kadar Allisona bakmamaya çalışsa da ona gözlerini dikmiş bir şekilde bakıyor. 

Allison,  Scottın ona baktığının farkında ama bir sevgilisi olduğu için ona bakmamaya çalışıyor .  (her ne kadar beceremese de)

Lydia ifadesizce yere bakıyor . Ne bana ne de başka birisine geldiğinden beri hiç bakmadı.  Aslında bu beni kötü bir şey olduğu düşüncesine itiyor,  çünkü Lydia kötü bir şey olmadığı sürece bu kadar asık suratlı olmaz.

Her ne kadar yapışık ikiz olmasalar da her zaman beraber takılan ikizlerimiz öylece oturmuş etraflarına bakıyorlar.

Kira , gözlerini Allisona dikmiş olan Scotta gözlerini dikmiş durumda oturuyor.

İsacc biricik sevgilisine sevgi dolu bakışlar atarken , sevgilisine sevgi dolu bakışlar atmakta olan en yakının arkadaşıma da arada delici bakışlar atıyor.

Derek gözlerini dikmiş bana öylece bakıyor ve benim gereksiz yere sıkılıp,  utanıp,  kafamı sürekli çevirip dhrmama neden oluyor.  Bu her insana olur aslında birisi size dik dik bakarken ne yapacağınızı şaşırırsınız,  ama bu kurtçuk bunu bir türlü anlamadı ve bana bakmaya devam ediyor.

Aile büyüklerimiz (benim gibi normal olanlar ) ise işteler.

Bu etrafımfaki 8 salaşın öylece susmakları artık sinirlerimi bozmaya başladı ve sonunda "Birisi konuşsun artık ! Buraya öyle mal gibi susmaya ve bakışmaya gelmediniz herhalde. Baydınız artık.  Ayrıca Derek ayı oynamıyor burada bana öyle dik dik bakıp durma ." diyerek patladım.

Derek bu bence çok etkileyici ve gayet açık konuşmamdan sonra hırladı ve bana bakmaya devam etti.

Alfa arkadaşım da kurtçuk Dereke hırlayınca uzatmamak için araya girerek "Lydia neden bu kadar moralin bozuk?  Birşey mi oldu? " dedim.

Scott ve Derek durdular ilk önce bana sonra Lydiaya baktılar.

Lydia sessiz kaldı sanki hiç ona soru sormamışım gibi...

Bir süre daha Lydianın cevap vermemesinden kaynaklanan bir sessizlik olduktan sonra Derek "Çocuklar artık söylememiz lazım.  Onun da bilmesi gerekiyor. " dedi ve sessizliği bozdu.

Allison Lydiaya bakarak "Lydia sen başla ." dedi.

Herkes Lydiaya döndü.  Neler olduğunu benden ne sakladıklarını çok merak ediyorum.

Lydia " Nasıl diyeceğimi bilmiyorum. " dedi.

Scott onun anlatamayacağını anlayınca söze başladı "Stiles ben de nasıl anlatacağımı bilmiyorum ama bilmen gereken çok önemli şeyler var...." dedi ve en heyecanlı yerinde kesti. 

Biraz daha süren sessizlikten sonra Derek "Stiles,  Lydia 5 gün önce gece uyurken birden senin sesini duymuş ve uyanmış, kapalı radyodan senin sesin geliyormuş ona "Lydia seni koruyucam , hepinizi koruyucam. " gibi şeyler diyormuşsun, ağlıyarak. " dedi ve benim şaşkına bakışlarıma maruz kaldı. 

Bu çok tuhaf ve korkutucuycu.  Bunun olması bilmiyorum işte çok değişikti.  Tüylerimin diken diken olmasına neden oldu.

"Bu çok tuhaf ve korkutucu. " dedim.

Scott elimi tuttu ve "Stiles bunun tuhaf ve en korkutucu olan yanı sadece ölmek üzere olan Lydianın senin sesini duyması." dedi ve benim tamamen unuttuğum bir noktaya değindi.

Bu ne demekti yani . Ben, Ölecek miyim?

|Haftalardır yeni bölüm yazamadığım için hepinizden çok özür dilerim , evet farkındayım sizi o kadar bekletmeme rağmen çok kısa bir bölümdü ama telefondan bu kadar yazabildim.  Tekrar çok özür dilerim.  SİZİ SEVİYORUM |