I'm In Love with You(TEAM LASA)

Chapter Four.

•Chapter Four•

Lyca's POV

["Babe, nasaan na kayo?"] Awra asked through phone.

"Nandito sa.." Pinalibot ko ang tingin ko sa kung nasaan kami ni Sam. "I don't know, babe. Bakit niyo naman kasi kami iniwan, e."

["Sorry na, babe. Ask Sam. Maybe he knows where you are."] Bakit nga ba hindi ko 'yun naisip?

-_-#

"Okay, okay." Tinignan ko si Sam na parang wala lang sa kanya na nawawala kami. "Sam, alam mo ba kung nasaan tayo? Nagtatanong sila babe." Naiilang na tanong ko sa kanya.

"I don't know." Cold niyang sabi.

Ano ba naman 'tong lalaking 'to. -_-

"Geez, wala na lang sana akong kasama dito ke'sa naman sa itong parang walang buhay kasama ko dito." I murmured. "Babe, hindi niya daw alam, e. What to do?" >3<

["Calm down, babe, okay? We'll find you and Sam, don't worry."] Bilisan niyo, huhu. ~T_T~

"We'll wait for you, babe. Ingat kayo." I said then hung up the call.

"Kung bakit naman kasi itong lalaki pa na 'to yung nakasama ko dito e. Pwede namang si Justine na lang, o kaya si Awra basta hindi na lang 'tong lalaking 'to. Daig pa pipi, ni hindi man lang magawang magsalita ng mahaba." Ghad! Napapa-bulong na tuloy ako dito. -_-b

"What are you saying? Hindi ko lang ugali na makipag-plastikan at umastang close sa taong hindi naman." O_o

He heard that?! Anong klaseng taenga ba meron 'tong lalaking 'to?!

Allien ba 'to? (-_-?)

Kung allien nga talaga siya, I should stop myself, especially my heart from falli-- woops. Stop right there, Lyca. Hindi gano'n ang nararamdaman mo, okay? Okay.

MAHIGIT isang oras at kalahati na ata kaming naghi-hintay dito kanila Awra ngunit wala pa rin sila.

Dadating pa kaya sila?

I hope they'll come.

May kasama nga ako, hindi naman nagsasalita. Tadyakan ko kaya 'to?

Good idea, Lyca. Pero sayang yung fes, makinis pa naman.

Ssh, an'dami mong alam, Lyca. 'Yan ba ang napapala ng walang kausap?

Eto na nga talaga ang side effects ng walang kausap. Kaya kayo guys, 'wag niyong hahayaan na mawalan kayo ng kausap. I swear, nakaka-baliw 'yun.

"Hindi ka pa ba nilalamig?" Salamat naman a-- t-teka? Nag-salita ba talaga siya?! Omo. Tapos yung tanong niya pa.. Pwedeng mahimatay? Kahit five seconds lang! Jusme!

And then, the next thing I knew, napa-higa na ako at nandilim na ang paningin ko.

NAG-MULAT ako ng mata at nakita si Sam na naka-tingin sa akin with worried on his eyes. Pinapay-payan niya rin ako gamit nung hawak niya.

T-teka? Bakit parang ang OA naman ata nang pagka-himatay ko? Psh.

I cough before asking Sam, "Ilang minuto akong tulog?" I asked then cough again. Feeling ko nanuyo lalamunan ko.

Pansin ko lang, bakit ang o-OA nang mga nararamdaman ko?! -,-

Tumingin ito sa wrist watch niya bago sumagot. "It's almost 6 seconds." 6 seconds? Ibig sabihin nagka-totoo nga? Lumagpas lang ng isang segundo.