I'm In Love With A Gangsta | j.b

Rozdział 17: Seks i ucieczka

Czasami ludzie się wypalają. Robią coś w kółko, słyszą te same słowa, dotykają tych samych dłoni..Aż coś w nich pęka. Nie mogłam tak dłużej. Czułam, że bez niego będę nikim, ale czy z nim byłam kimś więcej?

Nie wiedziałam, czy go kochałam. Moje wnętrze było wypalone, a ciało wiedziało, że nikt inny nie mógł mnie dotknąć. Raniłam samą siebie i doskonale o tym wiedziałam. Desperacko uzależniona od miłości kogoś kto jej już w sobie nie miał.

- Bailey - mówi spokojnym głosem Sarah, siadając na łóżku obok mnie.

Sarah była kimś dobrym w tym złym świecie. Nie odwalała brudnej roboty, robiła tylko rzeczy, które nie wymagały zbyt wielkiej ilości przemocy. Jej życie nigdy nie było przesłodzone, z resztą żadnego z nas nie było. Każdy był rozbitym dzieciakiem szukającym celu w życiu i pieniędzy. A ja byłam w tym wszystkim kimś kto miał naprawiać najbardziej zepsutą zabawkę bez narzędzi.

- Nie namówisz mnie żebym została - mówię spokojnie, czując jak piecze mnie gardło. - Wiesz, że nie mogę zostać, nie mogę.

Westchnęłam czując mocno bijące serce. Rozglądając się po zniszczonym pokoju zauważyłam, że zegar wskazywał na pierwsza trzydzieści w nocy. Nie wiedziałam ile miałam dokładnie czasu na spakowanie kołku rzeczy o ucieczkę. Nie mogłam się nazwać tchórzem, nie czułam się taka.
Mogłam być wolna, chociaż dalej tkwiłam na materacu w jego pokoju.

- Wiem, że Cię nie zatrzymam. Jednak pamiętaj cokolwiek się stanie nie odwracaj się za siebie - patrzy mi w oczy i delikatnie ściska moje ręce. - Jako jedyna masz szansę na jakąś przyszłość, dlatego nie zmarnuj tego.

Moje serce lekko się zacisnęło na jej słowa i nie wiedziałam sama czy to dobrze. Powinnam się cieszyć, ale moje chore przyzwyczajenie do Jasona sprawiało, że odczuwałam tylko i wyłącznie ból.

Dziewczyna ostrożnie wstała i kręcąc lekko głową na boku zatrzymała się przy drzwiach.

- Zatrzymam ich najdłużej z daleka od bramy jak mogę, chociaż nic więcej nie mogę zrobić - powiedziała z wahaniem w głosie i wyszła.

To była moja szansa, mój cel na świetlaną przyszłość.

- bez Jasona - wyszeptałam, a serce biło mi niezwykle szybko.

Nie pamietam wiele z tej nocy. Pamietam jak w pośpiechu pakowałem ciuchy do torby i pieniądze, które Jason miał w szafce. Wiedziałam, że to nie były jego oszczędności, dlatego nie czułam się z tym jak złodziej.

Co jego to i moje prawda?

Nie chciałam uciec balkonem, musiałam spojrzeć na nich wszystkich ostatni raz i pożegnać się, musiałam mieć chociaż jeden raz jaja.

Jednak musiałam chociaż ostatni raz go poczuć i właśnie dlatego czekałam. Nie dbałam o to co robił wcześniej, nie chciałam po raz kolejny przyjmować bolesnej prawdy, ale co nią tak naprawdę było?

Posprzątałam porozwalane rzeczy, tak by pozornie wyglądało wszystko w porządku i poszłam wziąć lekki prysznic i założyłam jedynie bieliznę, pragnęłam jego dotyku. Ten ostatni raz.

Gdy w końcu przyszedł i nie chwiał się na nogach, ani nie pachniał jak inna kobieta, podeszłam do niego. Nie wiedziałam czy był na akcji, a może gdzieś indziej. Liczyłam się tym razem ja i tylko wyłącznie ja.

- co robisz ? - zapytał zmęczonym głosem stałam i wodziłam palcem po jego klatce. - Rozumiem dlaczego nie śpisz - powiedział zadowolony, a jego wzrok spoczął na moim ciele, powodując przy tym wzrost jego temperatury.

Nie kochaliśmy się dawno, ani nie pieprzyliśmy, dlatego byłam zdesperowana i pełna adrenaliny.

Zagryzając niewinnie wargę zaprowadziłam do skraju łóżka i pchnęłam na niego, bym mogła usiąść na nim okrakiem. Jego wzrok był przepełniony skupieniem na mnie i moim ciele, wszystko wydawało się jak kiedyś, jednak doskonale wiedziałam, że to złudzenie.

Rzadko kiedy pozwalał mi na dominację, to była kwestia czasu zanim przejmie pałeczkę.

- Kochaj się ze mną - wyszeptałam biorąc jego twarz w moje dłonie i delikatnie pocałowałam, czując palący ból w całym moim ciele. - kochaj tak jak nigdy wcześniej - dodałam gdy odsunęłam się na sekundę.

Nie trzeba mówić co było dalej. Kochaliśmy się wyjątkowo czuje, nie potrzebując żadnych słów i głęboko patrząc sobie w oczy. To niezwykle bolało.

Zanim Jason zasnął słońce zaczęło się wznosić. Nie mogłam spojrzeć na niego, wtedy wróciłabym do łóżka i została w wiecznie kręcącym się kole.

Najciszej jak potrafiłam ubrałam jedynie w jego dres i jakaś bluzę, przewiesiłam sportową torbę przez ramię i o drżącym oddechy ostatni raz odwróciłam się w stronę naszej sypialni.

Nie liczyły się porozwalane rzeczy, załatane dziury w ścianach i nasze krzyki, które musiały wytrzymywać. Ten pokój był pełen wspomnień także tych dobrych. Tych za których oddałam swoją duszę, tych pełnych mojego Jasona, który już dawno przepadł.