Daha az yazar notu olacak demiştim ama.. Hikayenin altında 100'den fazla bir sayı gördüğümde çok mutlu oldum. Teşekkür ederim hayalet okuyucularım!hehe Hiç tepki vermediğiniz sürece yazar notlarında size böyle sesleneceğim.
--
Stark
Soluk soluğa kalmıştım. Elimin tersi ile alnımda ki ter damlacıklarını sildim. Gece boyunca ki inlemeler dışında başka bir ses olmamıştı oda da yankılanan. Beyaz teninin üzerine düşen ay ışığı nefes kesiciydi. Tıpkı kendimi bakmaktan alamadığım kırmızı gözleri gibi. Çıplak bedenimin üzerinden kalkıp yere attığı ipek geceliğini üzerine geçirdi ve pencereye doğru ilerledi. Nefesimi düzene soktuktan sonra yere saçılmış kıyafetlerimi hızlı hareketlerle üzerime geçirdim. Boynumda ki diş izi sızlıyordu. Refleks olarak parmaklarım daha kabuk bile tutmamış minik çukurlara gitti. Verdiğimin karşılığını almıştım. Hem de fazlasıyla. Vücudum o kadar rahatlamış hissediyordu ki küfürler savuran iç sesimi duyamayacak hale gelmiştim. Saatlerdir çakıldığım sandalyeden kalkacaktım ki itaatkar bir ses duydum.
"Sakın oradan kalkma. Otur."
Buraya getirildiğimden beri iki cümle dökülmüştü o dolgun dudaklarının arasından. Tadamadığım dolgun dudaklar. Ne zaman onu öpmeye yeltensem kendini geri çekmiş başka yere yönlendirmişti beni. Yanlış hedef mi seçmiştim? Değiştirmek için çok geçti. Herkesin tek bir efendisi olurdu çünkü. Mırıldanarak kalkmak üzere olduğum yere geri sabitlendim. Açık kalmış düğmelerimi kapatırken odayı sert ayak sesleri doldurdu. Yere savrulmuş siyah bez parçası tekrar gözlerime bağlanmıştı. Dudaklarımı aralamaya yeltenecektim ki boynumda ki izlere bastırılması ile küçük bir inilti kopardım. Ve ardından bir inilti daha. Fakat bu sefer bir önce ki kadar sessiz değildi. Yanağımda hissettiğim sızı, diş izlerinin verdiği acıdan daha fazla olmasa bile acıtıyordu.
"Mh.."
Lezzetli bir şeyi tatmışçasına çıkardığı mırıldanmalar.. Midemin bulanmasına neden olmuştu. Vücuduma şiddetli bir şekilde yayılan ağrı ile kıvranmaya başladım. Artık onun odasında değildim. Bu oda da yaşadığım her şey ilk olmuştu benim için. Bir kırmızı gözlü üzerinden kurduğum çıkarcı planım hala işe yarayabilir miydi?
Daisy
Göz kapaklarımı araladığımda karşılaştığım ışık gözlerimin yanmasına neden olmuştu. Elimle gelen ışığı engellemeye çalıştım uyku sersemliğiyle. Başım arkadan bir çivi ile deliniyormuş gibi ağrıyordu. Buraya nasıl gelmiştim? Tamamen açtığım gözlerimle etrafı süzmüş, odamda olduğumu anlamıştım. En son.. Karşımda beliren gözler ile yattığım yerde çığlık attım.
"Stark!"
Omuzlarını silkip, gayet normal bir şekilde yatağımın ucuna oturmuştu. Hemen doğrulup anlık baş dönmesine aldırmadan yatağın başına yaslandım ve meraklı gözlerimi Stark'a diktim. Bir şey söylemiyor öylesine bakıyordu bana. Ne bir acı ne de o gülümsemesinden eser yoktu. Sadece boş gözlerdi şuan sahip oldukları.
"Stark!! İyisin!!"
Heyecan ve endişe ile dökülmüştü sözcükler dudaklarımdan. Yataktan destek alarak ona biraz daha yaklaştım ve dizlerimin üzerine oturdum. Yüzünde diğerleri gibi morluklar yoktu. Vücudunu saniseler içerisinde süzdüm. Ya da vücudunda.. Gözlerim küçük saçlarının altında ki bölgeye odaklanmıştı. En önemli yer. Şişmiş bir yerin üzerinde damarlarını görebileceğim kadar büyüklükte iki diş işi.. Hayır iki değil. Biraz daha yaklaşıp daha yakından baktım. İkiden fazlaydı bunlar!
"Stark!Konuşsana benimle. Neden burada ikiden fazla diş izi var? Beni korkutuyorsun.."
Koca bir iç çekme sesi duydum. Dudaklarını aralayacak olmuştu ki tekrar birbirine bastırdı ve oturduğu yerden kalkıp kapıya doğru ilerledi. Kapının kolunu tutarken, kısık bir sesle bir şeyler söyledi.
