dumaan ang panahon sinubukan kong maka ahon dahil nalulunod ako sa mga pagkukulang ng aking mga magulang saakin.
di ko maintindihan kung bakit ang laging nasa tabi ko ay ang aking tyahin na walang responsibilidad saakin na tila lahat ng kanyang oras binibigay saakin lahat ng hirap nya binibigay saakin at ang kanyang pasya sa buhay ay naka depende saakin.
gusto ko suklian lahat ng iyon ngunit may nararamdaman padin akong kulang gusto ko iyon mapunan para saaking pagkatao upang mabuo ako.
nahirapan ako sa una hanggang ngayon.
di maiwasang maging mapait saaking mga kapwa na nakikita silang kompleto at walang problemang dinadala.
nasa isip ko na di ko pa talaga kaya sa NGAYON.
dahil sa pait at sakit na nakatatak saaking ALAALA
BINABASA MO ANG
L A R A W A N
Poetrydi ko alam kung ilang beses ko nasambit ang salitang L A R A W A N at M A G U L A N G
