Volkan bey karşımda duruyordu. Şaşırmış bir şekilde bana bakıyordu.
V: Duygu nerede?
Gözlerini kısmıştı sinirle.
E: ş.şey arkadaşının tokası onda kalmışta bana sen geç demişti.
V: bana seninle geliceğini ama yemeğe gecikeceğinizi söylemişti. Görünüşe bakılırsa ya ben çok geç kaldım ki daha sofra yeni hazırlanıyo ya da birileri ekildi. Ekildiysen duygu nerede?
Şimdi sıçtık. Duygu ailesine daha söylememişti. Ah duygu yalanı söylemeden bana da söylesene çaktırmıyim. Şimdi ne dicem.
E: ya volkan bey sizin ne işiniz var burada? Hem duyguyu nerden tanıyosunuz?
V: LAN KARDEŞİMİN NEREDE OLDUĞUNU SORARKEN VEYA AİLEMİN EVİNE GELİRKEN SANA MI SORUCAM BEN!
Ne emile ablanın amerikada ki oğlu benim patronum muydu? İyi de ahmet amcaya çalışçağım yeri söylediğimde bildiğini hatta onun şirketi olduğunu söylememişti. Ve bana iş bulabilceğini söylerken demekki bana bizim şirkette çalışabilirsin demişti. Bende diyorum nasıl hemen işe alındım. Ah ahmet amca iyi bir hayat sürüyim diye uğraşıyor. İyi de ben bı hödükle mi yaşicam. Ne güzel rahattım.
E: özür dilerim volkan bey.
V: bu ev içerisinde bana volkan diyebilirsin sonuçta kardeşimsin
E: niye abi demiyorum? Duyguda mı volkan diyo
V: kendimi yaşlı hissediyorum. Daha 25 yaşındayım. Duygu diyemez o farklı o öz sen üvey. Ama bu abilik taslamıyacağım anlamına gelmez.
E: volkan bey benim kardeşiniz olduğumu biliyomuydunuz?
V: biliyodum ama söylemedim
E: niye
V: süpriz olsun diye. Mertten uzak duruyosun ufaklık erkek sinek bile yaklaşmayacak yoksa abi kimmiş görürsün.
E: tamam volkan bey
Güldü.
V: bey kullanma diyorum sana abinim ben senin bu ev içerisinde
Gülerek içeri geçtik. Emine hanım volkanı görünce göz yaşlarına hakim olamadı. Hıçkıra hıçkıra ağlıyarak oğluna sarıldı. Ahmet beyse sert bir şekilde bakıyordu oğluna. Ahmet abiyi ilk defa öyle gördüm. Volkan emine ablanın yanaklarını silip öptü. Sonra ababsıyla bakışlaşıp sofraya geçti. Tek boş yer volkanın yanıydı. Baş köşeye ahmet abi oturmuştu.
Em: baş köşeyr bugün beyefendimiz kapmış. Çocuk gibi her gün savaşını yapıyor benimle.
Ahmet abi çocuk gibi sırıttı.
A: hayatım ben evin direğiyim direği
Em: haber verde striptizci çağırayım.
Ahmet abi gözlerini devirirken ben kıkırdadım.
V: senden de anca bu olur dimi baba?
Emine teyze şaşkınca ve endişeyle bir ahmet amcaya bir volkana bakıyordu. Ahmet amca sinirden hırlıyodu resmen.
V: neyse babacım anlıyacağını anladın bence
A: ececim bana peçete getirirmisin güzel kızım
Kalktım hemen ahmet abinin yanağını öpüp mutfağa gittim. Peşete aldım. Döndüğümde volkan çok sinirli bakıyodu bana.
A: kızım sana bir şey söylemem gerekiyor. Artık büyüdün kendi işine de başladın. Ki fark ettiysen seni bizim şirkette çalıştırmaya başladım. Artık kendi başının çaresine bakabilcek yaştasın. 18 yaşındasın. Biz seni evlatlık aldığımızda anlaşmamızda bu vardı. 18 yaşına geldiğinde kendi hayatını kurma anlaşmamız hatırlıyorsan.
Gözlerim yaşardı. Beni buraya beni kocmak için mi çağırmışlardı. İyi de nerede kalıcam ben bir başıma.
Em: ahmet bizimle kalamaz mı ?
E: emine teyze ben köpek miyim ya? Ben neydim sizin için köpek mi? Yavruydum aldınız büyüttünüz şimdi sıkıldınız sokağa mı atıyorsunuz? Ben size ailem dedim, ahmet abi sana baba dedim emine teyze sen asıl ölen annem gibi oldun benim için. Beni nasıl böyle bırakabilirsiniz?
A: ece uzatma git eşyalarını toparla. Anlaşmamız buraya kadardı.
E: kimle yaptın bu anlaşmayı. Ben öyle bir anlaşma yapmadım kimseyle
Ahmet abiyle volkan bakıştı. Volkan boğazını temizleyip ilk defa sohbete katıldı.
V: babanla
Artık bırakmıştım kendimi. Bedenim ruhumu ruhumsa bedenimi taşıyamıyordu. Sandalyeden güçsüzlükle düştüm. Emine teyze ağlayarak yanıma koştu. Son duyduğum şeyse
V: MİNİK KUUUUŞ!!!
