Bir imzanı alabilir miyim? Neymar Jr

7.Bölüm

Ciddi ciddi bu arabayla bu tişörtü almaya gelmişti.Hiç bozuntuya vermeden sanki normal bir şey gibi kolumu kaldırdım ve tıslar gibi konuşmaya başladım.
"Bu tişörtü almaya bu arabayla geldiğinizi söylemeyin."
Sırıtarak yüzüme baktı.Tanrım nerdeyse aptal olduğunu ima ediyordum ama o bana bakıp sadece gülmüştü.
"Bazı insanların aksine neden zengin olduğumu saklayayım diye düşünmüştüm ve saklamamakta karar verdim."diyip güldü.
Tanrım bayılacağım param çok demeye getiriyor hatta param çok diyor ve bu kıytırık siyah tişört için beni buraya kadar çağırıyordu.
"Hiç inandırıcı değilsiniz.Bay Santos"diyip küçümser gözlerle baktım.
"Hangi konuda?Zengin olduğum konusunda mı?yoksa parayı harcamak konusunda mı?
Hala küçümseyerek bakmaya devam ediyordum.Kesinlikle zengin olduğuna emindim.Tanrım o Neymardı tabikide zengin olacaktı.Ama biraz oyundan zarar gelmezdi değil mi?
"Zenginlik konusunda.Yoksa..."
Elimle siyah paketi kaldırıp gözüne sokarcasına gösterdikten sonra
"Yoksa bu siyah tişört için beni buraya kadar çağırmazdınız."diyip cümlemi tamamladım.
"Yanılıyorsunuz Bayan Lorenzo.Çünkü eğer harcama konusunda yalan söyleseydim.."
Eliyle kırmızı renk arabayı gösterip 1-2 saniye bekledikten sonra tekrar konuşmaya başladı.
"Gelmeden önce sırf rengi hoşuma gitti diye diğer arabamı bırakıp bunu satın almazdım."
Tuttuğum nefesi bırakıp ciddi misin bakışlarımı üzerine diktim.Evet ciddiydi sanırım çünkü yüzünde tek bir mimik bile oluşmadı.Gözlerimi devirip etrafıma baktım.Çığlık atmamak için kendimi zor tutuyordum.Ortam çok gergin hissetmemi sağlıyordu.Çünkü Neymar dahil herkes vereceğimi cevabı merakla bekliyordu.Genelde tartışmaya dahi girmeyen ben şuan resmen yardırmıştım.Benden beklenmeyecek bir hareket.Saçlarımı elimle kulağımın arkasına koyup,dudaklarımı yalayıp konuşmaya başladım.
"Paranızın olduğu ve harcama konusundaki samimiyetinize inanıyorum lakin futbolcuların görgüsüz olduğu konusundaki düşüncelerim hala şüpheli."
İçimden kendimi bir defa alkışladım.Resmen Oscarlık performans diye içimden geçirirken Bay Santos'un sinirden gerginleşen suratını tabiki beklemiyordum.Meraklı gözleri etrafımda hissediyordum.Herkes şuan Bay Santos'un üzerime atlayacağını felan düşünüyordu.Ben de dahil.O ise hiçbir şey yapmadan bana bakmaya devam etti.Tanrım 10 saniye bana birgün gibi geliyordu.Beklediğimin aksine kafasını aşağıya indirip 1-2 saniye bekleyip saçlarını düzeltti,sonraysa gayet samimi bir yüz ifadesiyle bana baktı.
"Bayan Lorenzo."
İsmimi söyleyip biraz bekledi.Devam etmesini ister gibi yüzüne dikkatle baktım.
"Benim görgüsüzlüğümü ve sizin kendinizi bilmemezliğinizi sanırım içerde tartışabiliriz."
Diyip eliyle benim bazı yerlerimi dahi satsam giremeyeceğim mekanı gösterdi.Kendini bilmemezlik mi?Tanrım bunu daha sonra ona soracaktım.Bu nazik tutumumun altında yine çıkarları olduğuna emindim.Sanırım bizi izleyenlere daha fazla malzeme vermek istemiyordu.En azından kendi adına.Onu ikiletmeyerek mekana girdim.Ensemde hissettiğim soğuk nefesle yere çakıldım resmen.Tam arkamdaydı.Parmak uçlarını enseme değdirince rahatsız olduğumu belli etmek için sol tarafa geçtim.Hala oturacağımız masaya ilerliyorduk.
"Demek görgüsüzüm."
Diyip bi masanın önünde durup sandalyemi çekti.Yaptığı harakete şaşırarak oturdum.Tam karşıma oturdu.Benden cevap beklercesine yüzüme bakıyordu.
"Demek kendimi bilmezim."
Dedim onla aynı tonda.

SELAMM BEN GELDİM OKUYANLAR BİR ŞEKİLDE KENDİNİ BELLİ EDER UMARIM GERÇEKTEN KENDŞ KENDİME YAZIYOR GİBİ HİSSEDİYORUM