Bir imzanı alabilir miyim? Neymar Jr

9.Bölüm

"Nerden biliyorsun?"
Dediğim ton o kadar soğuktu ki ben bile o ses tonunun benden çıktığına şaşırmıştım.
"Sanırım hakkımda olan düşüncelerine beni iyi tanımadığını ekleyebilirsin."
Tanrım benim hayatımı araştırmıştı ne akılla yapmıştı bunu?Yaptığı şey iğrençti.
"O konuda emin değilim ama İnsanların özel hayatına çok meraklı olduğunuza eminim artık."
Dedim tıslar gibi konuşmuştum.Umarım rahatsız olduğumu anlardı.Yaptığı büyük bir saygısızlıktı.
"Arella Arella Arella."
İsmimi söyleyip etrafımda döndü ve yanıma geldi.Soğuk hava vücudumu dondurmuştu.Sandalyemin kenarına ağırlığını vermeden oturdu.Saçlarımı alıp omzumun arkasına yerleştirdi.Yüzünü iyice yüzüme yaklaştırdı.Nefesini çok rahat hissedebiliyordum.Elini dudağımın kenarına dokundurdu ve sonra yanağıma.Ne yapmaya çalışıyordu?
"Sanırım artık geç oldu eve gitsek iyi olur."
Diyip kolumdan kaldırıp hızlıca dışarıya sürükledi.Eliyle kasadaki birine işaretler yaptı.Kasadaki kişi tamam anlamında kafasını salladı.Resmen sürükleniyordum.Arabanın önüne gelince kafasıyla bin işareti yaptı.Tamam anlamında kafamı salladım.Zaten buraya gelirken taksiye yeterince para vermiştim.Taksiye binsem elimdeki parayla zaten çok uzağa gidemezdim.Evin baya uzağında inip yürümek zorunda kalırdım.Arabadaki sıcak hava yüzüme vurunca vücudum gevşemişti.O elindeki  anahtarla arabayı çalıştırıp muhteşem bebeği sürmeye başladı.
"İlerdeki hastanenin solundan dönünce sağdaki sokağ"
"Biliyorum"diyerek lafımı kesti.
"Hey bu kadarı fazla evimi nerden biliyorsun?"
Ciddi misin der gibi bakış attı.Evet sanırım dediği maddeyi ekleyecektim kendisi hakkımdaki düşüncelerine.
"İnmeyi düşünmüyorsan benim için hava hoş"
Diyip arabayı tekrar çalıştırdı.Tanrım aklım nerdeydi?Arabayı çalıştırdığını yeni fark etmiştim.
"D-dur."
Dedim kekeleyerek.Evime gelmiştim.
"Dalmışım fark etmedim."
Elimi uzatıp arkadan çantamı aldım.
"Teşekkür ederim."
Arabanın kapısının nerden açılacağı konusunda en ufak bir fikrim bile yoktu.
"İyi geceler."
İnmemi bekler gibi gözlerini üzerime dikti.Tamam inecektim ama kapısının nerden açılacağını çözdüğüm zaman.Onun gözleri üzerimdeyken daha da panikliyordum.
"Şey.."
1-2 saniye bekledikten sonra tekrar konuşmaya başladım.
"Kapının nasıl açıldığını konusunda fikrim yok."
"Hım."
Diyip düşünürmüş gibi yaptı.
"Numaranı verirsen sanırım kapını açabilirim."
Bu sefer ben ona doğru ciddi misin bakışlarımı attım.
"Numaramın sende olduğuna dair yemin edebilirim."
"Evet ama bu yine de senden isteyerek aldığım ve atacağım mesaja cevap vermen anlamına gelmez."
"Ne yani eğer sana numaramı verirsem seninle konuşmak istediğim anlamına mı geliyor."
"Evet."
Diyip ellerini kolumun üzerine getirip duraksadı.Tekrar konuşmaya başladı.
"Ama eğer vermezsen ki aksi takdirde haliyle arabada benimle sabaha kadar kalıp bir şeyler yapmak istediğini düşüneceğim."
Sonra elini kolumun üzerinden çekip gözlerimin içine baktı.Konuşmak için kurumuş dudaklarımı yalayıp ağzımı araladım.
"Pekala,her iki konuda senin çıkarına olacağı için burdan en az zararsız şekilde ayrılmak istiyorum."
Gülerek bana baktı.
"İyi karar."
Eliyle bir yerlere bastıktan sonra kapı açıldı.O sırada nasıl açtığını düşünüyordum.
"Bebeğim ciddiyim eğer inmek istemiyorsan kalabilirsin."
Gözlerimi devirip açılan kapıya doğru bakıp ayaklarımı hızla dışarıya attım.
"Ve numaram.." diyip tam söyleyecekken
"Biliyorum biliyorum bende var"
Diyip hızlıca gitti.Bu neydi şimdi?

SELAMM BUNU KURSTA YAZDIM DERSİ DİNLEMEYİP KIYMETİMİ BİLİN HERKESE İYİ AKŞAMLAR HEP DEDİĞİM GİBİ UMARIM OKUYANLAR BEĞENDİYSR BİR ŞEKİLDE KENDİNİ BELLİ EDER