Ölümcül Oyun

3. « Her Şeyin Bir Bedeli Var»

Medyadaki Anastasia

"Umut, uyanık adamın ruyasıdır."

Herşeyimi kaybettim yaşama hakkımla beraber hafızamıda kimsesiz , karanlık bir boşlukta sıkışıp kaldım , peki bu ceza bana neden verildi ? neden bir tek benin hafızam silindi , beni buraya koyanlara ne yapmış olabilirım ki ? Ya buradan hiç kurtulamazsam , hafızamı sonsuzadek kaybettiysem , ölmek bir kurtuluşmudur ki ? belkide tek çaremiz budur ha burada hapis hayatı yaşamak yerine dışarıda ya ölümle yüz yüze gelmeliyiz yada kurtuluşa giden yolu çizmeliyiz !!
Aklımda ki düşüncelerden sıyıran ses yine tersledigim o kadın oldu

" Oturabilirmiyim ?" sorusunun yanıtını beklemeden benim gibi sırtını soğuk duvara dayarken titrediğini yinede vaz geçmeyip ayaklarını kendine çekerek salık uzun siyah düz saçlarını geriye itip gergin suratıma gülümsemeye çalışırken duvar kadar soğuk çıkan ses tonumla gözümü kısarak

" Oturabilirsin dediğimi hatırlamıyorum !!" dediğim de yüzü düşen kadın suratıma bakmayı kesip önüne dönerek

"Seni tanıyorum fakat ismini bilmiyorum " dediginde kalbim bir umutla çarparken heyecanla kolunu tutup yüzüme bakmasını sağlayarak

" Nedemek seni tanıyorum ?!!"
sesim biraz yüksek çıkmıştı yatmaya hazırlanan iki kişi bize bakarlarken sert bakışlarımı üzerlerine dikerek

" Kendi işinize bakın lan!!"
dediğimde biri alt ranzaya yatarken diğeride üstünde ki ranzaya çıkıp son yanan meşaleyide söndürüp ortamı karanlığa bürürken kızın suratını görmemi sağlayan ışık cebinden çıkmıştı ortamızda yanan çakmagın ısıgıyla kızın suratına dikatlice bakarak kolunu sıkıp

" Anlat lan ne biliyorsun benim hakkımda ?"
dediğimde koca gözlerini heyecanla gözlerime dikip

" Sözümü kesmeden beni dinle yabancı !" dediğinde kafamla onaylayınca konuşmaya devam etti

" Bak bizi buraya koymadan önce laboratuvar gibi biryerdeydik hepimizle sorgu odası gibi karanlık küçük bir yerde bizlerle tek tek konuşan sendin , ne konuştugumuzu hatırlamıyorum fakat benimle birlikte 3 kişiyi daha bir sedyenin üzerine kelepçeleyip üzerimize cam fanus gibi birşey kapayıp sarı bir gaz verildi 10 dakika sonra ben ve diğerlerini çıkardıgınızda iki kişinin kolu çürümeye başladı eline aldığını kılıçla kollarını kestin kanları yüzün sıçradı okadar soğuk kanlıydın ki senden nefret ettim elindeki kılıçla bana yaklaştıgında beni de öldürecegini düşündüm fakat dediğin tek kelime " Onu ben incelemek istiyorum " O an sana büyük bir nefret beslerken yalnız kaldıgımız anlarda beni bir yandan incelerken bir yandan gerçek yüzünü göstermeye başladın öyle bir an geldi ki seni kontrol ettiklerini anladım aynı bir robot gibi senden benim de hafızamı silmeni istediler fakat o an bu emre karşı geldiğini anladım çok az bir kısmını silip senininle olan anılarımı bıraktın bugünün geleceğini biliyordun sana bunları anlatmamı istemiştin...." kızı büyük bir şaşkınlık dinlerken sözünü bölen kişi yanımıza diz çöken Max olmuştu kireç gibi olan suratıma bakıp ardından kızın kolunu tuttuğum eline bakıp kafasını sallayarak

" Noluyor kuytu köşelerde ve yakın temasla sohbetinizi de böldüm fakat nefret ettigin halde bu kadar harıl harıl konuşmanızı merak ettim şimdi Anastasia!" dediginde kızın isminide öğrenmiş oldum . Maxin gözleri Anastasia ya kuşkuyla bakarken kızın telaşlandıgını görünce ben konuşmaya başladım

"Aklıma takılan soruları sormuştum hepsi bu farklı anlamlar çıkarma !" diyerek bastırarak söyledigim sözlere tek kaşını havaya kaldırarak ağzına açık suratıma bakarken elindeki az yanan meşaleyi ortamıza koyarak yüzüme dikkatle bakarak