Başlangıç: 18.06.2007
Bitiş: 01.06.2024
*TAMAMLANDI.*
-
Serinin ilk kitabı.
Bir aydır merdiven altında uyanan Karsel, kuzeni İlge'nin gelmesiyle birlikte gizemli bir kutunun içine açılan bir kapı bulur. Ancak kutuyu açtıklarında karşılarına çıkan so...
Okumaya başlamadan önce yıldızı parlatmayı unutmayın.
Oy ve özellikle paragraf yorumları oldukça motive edici oluyor, okudukça verdiğiniz tepkileri okumak isterim. 🥰
Keyifli okumalar!
🌸☀️🍁❄️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Pembe, yeşil, turuncu, mavi.
Gökyüzü çıldırmışçasına ışıklarla parıldarken, öylece durmuş birbirlerine bakıyorlardı: Karsel korkuyla, İlge ise telaşla...
Oda kapısının çaldığını duymadılar, bu yüzden Hülya pencereden, "İçeri girin artık." deyince ikisi de korkuyla sıçradı.
Hülya kaşlarını çatarak, "Ne yapıyorsunuz siz öyle?" diye sordu.
Karsel hemen, "Ne yapıyor gibi duruyoruz?" diye cevap verdi. Ne diyeceğini bilemediği için vakit kazanmak istemişti.
"Düşünce okumaya çalışıyor gibi duruyordunuz." dedi Hülya, içinde alay kırıntıları barındırdığını belli eden bir tonda.
"Aynen öyle." dedi Karsel, gülümseyerek. Daha mantıklı bir açıklama bulamazdı.
"Girin artık içeri." diye tekrarladı Hülya.
"Hava çok güzel teyze," dedi İlge, teyzesinin mimiklerini ilgiyle takip ederek, "yıldızlara baksana, gökyüzünde şölen var."
Hülya pencereden kafasını biraz daha uzatarak gökyüzüne baktı. "Sıradan bir gökyüzü işte."
Kızlar göz ucuyla birbirlerine bakarlarken, Hülya birkaç adım geri çekildi. "Neyse ben uyumaya gidiyorum," Tek elini içeri girin dercesine salladı. "Haydi."
İlge içeri girerken, Karsel son bir kez gökyüzüne baktı. Işık patlamaları görünmeyecek gibi değildi, normal şartlarda insanların açık alana toplanıp bu şöleni merakla izlemesi gerekirdi ama annesi sıradan bir gökyüzü olduğunu belirtmişti.
Kafası çok karışıktı ama annesine bu durumu belli etmek istemiyordu. Merdiven altında uyanmalarının yanına görünmez ışık şöleninden de bahsetmek niyetinde değildi. Oturduğu yerden kalktı. İçeri girip pencereyi sıkıca kapattı. Odasından çıkmadan annesinin, "İyi uykular kızlar." dediğini duymuştu ama Hülya kızların cevap vermesini beklemeden, acelesi varmış gibi kendi odasına geçmişti. Kaşları hafif çatılarak İlge'ye doğru döndü. "Annem uyumak için hiç bu kadar acele etmezdi."
"Çok tuhaf." diye mırıldandı İlge.
Karsel saçlarıyla oynamaya başladı. "Bugün her şey tuhaf."
