Bulutu Seven Kız

Sadece Kurtarmak Mıydı?

Sizin adını bilmediğiniz ama benim bildiğim çocuğun ağzından [çok mizahşörüm evet (!)]

"Bugün nereye gidicez?"

Ne kadar da zeki arkadaşlarım var benim ya. Evet keyfim yerine gelmişti. Çünkü anneannemin iyi olduğunu söylemişlerdi. Sevinçle bir kez daha gökyüzüne baktım. Ve şükrettim.

"Her zamanki yere işte"

"Neden? Burdan bi yere gitsek. Şimdi okula mı gidicez bi daha?"

Evet hastaneden yeni çıktık. Ve evet oraya gideceğiz burdan oraya.

"Neden bi problem mi var?"

"Hayır ama ne bilim. Neyse tamam gidelim. Rüzgar abicim sen niye konuşmuyorsun? "

Alp birden gülmeye başladı.

"Neden olcak şu kız yüzündendir"

Ona baktığımda sinirle Alp'e baktığını gördüm.

"Ne kızı?" dediğime Rüzgar ne diyeceğini bilemedi bi an.

"Saçmalıyor işte. Buna mı inanacaksınız?"

"Neden böylesin o zaman?" ikinci sorum karşısında sustu. Acaba kimdi bu kız dediği.

Bizim her zamanki yerimize geldiğimizde masaya oturduk. Arkamı dönüp bizim Özgür'ü çağırdığımda yanıma geldi. Her zamankinden biliyorsun.

"Çocuk acıktı. Evet arkadaşlar şimdi uzun zaman sonra Meriç'in yeni yüzünü görüyor olacaksınız." Dediğinde herkes gülmeye başladı. Evet Alp bugün sınırlarını zorluyor.

Rüzgar bi anda sustuğunda nolduğunu anlamak için arkama bakacakken Rüzgar ayağa kalktı. Evet kesinlikle nereye gittiğine bakmam gerekiyor.

"Aha onunki orda" Alp'in sesini duymamla kızları görmem bir oldu.

"Nasıl lan? Oha kızlar da güzelmiş"

Göz devirdim. Bizim her zamanki kuzen işte.

"Erdinç sus!"

O olamaz değil mi? Bugün ki o kız. Bugün ona cüzdanını vermiştim. Nöbetçinin işi vardı diye ben götürmüştüm ama iyiki de ben götürdüm demiştim. Şimdi ise keşke ben götürmeseydim diyorum.

Rüzgarla o kız ayağa kalktığında bi masaya geçtiler. Bi şeyler konuştular. Kızın bi şey demesiyle Rüzgar'ın gözleri parladı resmen. Onu ilk defa böyle görüyordum.

Bu kız nasıl bir şeydi böyle. Abimi gerçekten güldürüyordu. O da gülüyordu. Sahi bu kız niye hep gülüyordu? Ama güzel gülüyordu. Belki de gülmesini sorgulatan sebep buydu. Ha bir de başkasına gülmesiydi...

Ayağa kalkıp kızın arkadaşının yanına gittiler. Kıza bi şey diyip kız ayağa kalktı. Bize doğru gelmeye başladılar. Önüme döndüm. Alp gülümsüyordu. Lan o da mı aşık kıza?

Sinirli bir şekilde ona baktığımı bana korkmuş bi şekilde baktığında fark ettim. Yüzündeki ifadeye güldüğümde kızların sandalye çektiğini gördüm. Sandalyemi Rüzgar'a taraf biraz daha yaklaştırdım.

Kızlar oturduğunda onlara baktım. Konuşmaya başladılar. Rüzgar birden yemek söyleyince hepimiz şaşırdık.

Gözleri maviydi. Ve çok güzeldi. Arkadaşının da öyleydi ama o... kendine gel. Sesini bi kez daha duyma sevinciyle gülümsediğimde Alple göz göze geldik. Alp gülümsüyordu. Y*vşak mı lan bu? Önüne gelene gülümsüyor. Sen gülümseme lan o gülümsesin. Ama sadece ben varken.