Adopted by Larry Stylinson (NL)

Hoofdstuk 1

Liv
Ik lig op m'n bed, starend naar de One Direction posters, terwijl ik op mijn oude Samsung telefoon Louis Tomlinson's nieuwe single "Back To You" beluister.

Mijn rechteroortje doet het niet. Niet dat ik geld heb om een nieuwe te kopen, ik krijg één euro per week hier. Ik heb nu acht euro en veertig cent. Toch? Ik maak mijn spaarvarkentje open, en- oké, ik lieg. Het is een envelop, met gaten, waardoor gelijk al het geld eruit valt. Ik ga overeind zitten, waardoor mijn oortjes allebei uit mijn oren vallen. Ik druk ze terug, raap mijn geld op, en tel het, duh. Acht euro en twintig cent. Ik weet haast zeker dat het acht euro en veertig cent was!

Ik ga op een oude bureaustoel zitten en kijk onder mijn bed. Ik zit nog steeds op de stoel, wat natuurlijk niet goed gaat, want ik val er vanaf.
Bijna meteen hoor ik gemopper van beneden. Want, deze plek is niet geïsoleerd. Waarom zou je ook een weeshuis isoleren? Maar hey, nu heb ik wel die verloren 20 cent gevonden!

"Strip That Down" begint te spelen, dus ik spring op om te dansen. Het gezeur van beneden is duidelijk hoorbaar wat mij doet zuchten, maar ik blijf doordansen.

Het lampje bij het kleine tafeltje springt aan. Oftewel; er zijn weer adoptieouders. Adoptieouders, dat zijn nou echt mensen waar ik niets aan heb.

Al negen jaar waren het die adoptieouders, allemaal hetzelfde, die kwamen en weer weggingen, en altijd weer met een schattig drie jarig ventje of zo'n volmaakt meisje, zoals Rhodée. Rhodée is mijn nichtje. Ze is zeven, ook een wees. Ten minste, dat was ze. Zij is geadopteerd. Misschien is ze niet helemaal perfect, maar wel voor mij Ze is schattig, slim en ook nog aardig! Het was ook één van de moeilijkste momenten in mijn leven; Rhodée die het weeshuis verlaat.
En natuurlijk gun ik haar het beste, natuurlijk wil ik dat zij gelukkig is in haar adoptiegezin. Maar ik wil dat ze gelukkig is met mij als zus.

'Oh my God, PILLOWTALK!!' schreeuw ik. En natuurlijk zing ik weer mee.

Deze keer geen reactie van beneden, die zijn natuurlijk allemaal hoopvol naar beneden gestormd om de mogelijke adoptieouders te ontmoeten.

Opeens wordt de deur opengeduwd en ik schrik me kapot. Als ze maar niet gehoord heeft dat-
'Wat is dat nou voor liedje?! Liedjes over seks? Dat gaan we eens even niet doen jongedame! hup hup, naar beneden, de adoptieouders zijn er!' 'Wat heb ik eraan,' mompel ik iets te hard, nog steeds beschaamd vanwege het lied-incident.

'Met deze instelling zullen ze je niet willen adopteren, kom nou maar gewoon!'

Ongeïnteresseerd loop ik naar beneden. Daar krijg ik de schrik van mijn leven!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Bedenk Liv als zeventienjarige Hailee Steinfeld.