Adopted by Larry Stylinson (NL)

Hoofdstuk 3

Liv
'Echt?!' vraag/schreeuw ik verbaasd.

'Het moest vast van management'

'Nee, nep'

Oh. My. CARROTS!!! Of tacos, whatever,' zeg ik, terwijl ik de reactie van Harry en Louis afwacht.

'Idioot, je bent je echt aan het uitsloven voor die nieuwe ouders van je, ik heb nu al medelijden met die arme jongens'

'Nu heb ik zin in taco's!' zegt Harry quasi verdrietig met een pruillip.

Louis schiet in de lach, met mij volgend. Als mensen lachen of huilen doe ik automatisch mee.

'Je bent echt raar, ze lachen omdat ze medelijden hebben met die lelijke kop van jou, maar medelijden zouden ze juist niet moeten hebben'

'Ga nou maar je spullen pakken!' zegt de vrouw gefrustreerd.

'Irritant kind'

Ik race als een gek naar boven, en pak mijn kleren in, een kapotte borstel, mijn tandenborstel, tandpasta, pyjama, mobiel en mijn halfdode oortjes.

Ik prop het allemaal in een koffertje. Past net, ook al heb ik maar 3 setjes kleren.

Ik loop onvoorzichtig naar beneden. Ik struikel, alweer, maar nu val ik regelrecht in de armen van Harry.

'Wat ben je toch ook een idioot'

Een nerveuze 'oops' is mijn antwoord, niets meer, niets minder. 'Hi' zegt hij grinnikend. Hij zet me neer en ik loop verder samen met hem, en Louis voegt zich ook bij ons.

'Is dat alles?'

Zie je, zelfs je idool vindt dat je te weinig spullen hebt

'Ja, daar zat ik ook al naar te kijken. Maar ik heb er maar niks van gezegd, ik bedoel... misschien is het wat beschamend voor Liv,' fluistert Harry geïrriteerd.

'Nu heb je er weer eens voor gezorgd dat je twee idolen ruzie hebben, lekker bezig'

Dan verlaat ik eindelijk het weeshuis en kijk ik naar de grote, nee, enorme limousine van de jongens.

'Limousines zijn altijd groot, dom kind'

Ik stap in de limousine, en Louis gebaart me op te schuiven. Dus schuif ik soepel door naar het raam. Terwijl Louis ook achterin klimt. Ik verwacht Harry om voorin in te stappen. Maar tot mijn verbazing loopt hij achter de auto door, en doet de deur aan mijn kant open. Hij gebaart mij op te schuiven, dus ik schuif naar het midden.

'Wat doe je nou moeilijk man'

Daar zit ik dan. Ingeklemd tussen twee celebrities. Dat dit ooit zou gebeuren bij deze twee mensen.

'Niet dat je het verdient'

Opeens dringt het tot me door. Ik ben geadopteerd! En nog wel door mijn favoriete beroemdheden.
Harry Styles en Louis Tomlinson hebben mij gewoon even geadopteerd, niet iemand anders, maar mij!

'Dit doen ze alleen omdat het moet van management'

'Halloohoo? Aarde aan Liv!' zegt de persoon links van mij grappend.

Louis schiet in de lach en beukt tegen mij aan.

'Huh, wat?' vraag ik verward terwijl ik hem schaapachtig aankijk.

'Dom kind'

'Wat vind je van de limo?' vraagt Harry.

'COOL!' zeg ik vol overtuiging.

'Doe eens niet zo overdreven'

'Dat hoor ik graag,' zegt de chauffeur. En ik schrik me kapot.

De chauffeur moet lachen, omdat hij me doorheeft. Ik kijk wat verlegen naar mijn schoenen. 

'Jij schrikt echt overal van, en nu lacht hij je vol uit'

Wat zijn mijn schoenen toch interessante dingen.

Maar wacht eens even, als ik naast Harry maar ook naast Louis zit, dan..

'DAN IS LARRY REAL'

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Lekker smooth Liv
Lekker smooth