Adopted by Larry Stylinson (NL)

Hoofdstuk 11

Liv
'Wakker worden,' hoor ik een stem van ver weg fluisteren. 'Hmmm,' kreun ik, en ik draai me weer om en trek de dekens over mijn hoofd. 'Liv. Je moet naar school,'

'SCHOOL?!' ik schiet overeind en kijk recht in twee blauwe ogen. 'Ja, school,' grinnikt Louis.

'Ik wil niet, straks, straks komen ze erachter dat ik Styles heet, en dan gaan ze me pesten, of ze gaan slijmen, en daar heb ik allebei geen zin in.'

'Hoe weet je dat nou weer,' zegt Louis. 'En dat ze erachter komen dat je Styles heet, ze komen er toch wel achter. Voeg of laat.' Ik zucht. Ik wil dit niet.

'Maar het is gewoon niet fijn als ze weten dat ik geadopteerd ben, door jullie.. Ze gaan me vast en zeker aanstaren. En dan ben ik "dat ene kind dat is geadopteerd door die ene Louis en Harry die in die boyband One Direction zaten." JA, ZATEN JA, DAT DENKEN ZE NOG STEEDS!' dat laatste schreeuwde ik, met tranen in mijn ogen. Ik heb niet door dat Louis me met grote ogen aankijkt na mijn tweede zin.

'Wat is er met mij?' vraagt de jongen met de groene ogen, die zijn hoofd om het hoekje steekt. Harry. Hij heeft warrig haar. Het ziet er best schattig uit. En zijn ochtendstem, en zijn sixpack en abdomen, en-

'Staren is onbeleefd, jongedame,' grinnikt hij. 'En wat is er nou met mij?' vraagt Harry, zodra hij doorheeft dat ik hem al een tijdje aanstaar.

'Niks,' brom ik. 'Jawel, er is iets aan de hand. Waarom schreeuwde je zo?' Vraagt Harry kalm, maar doordringend.

'Ik wil gewoon niet naar school, ik wil niet dat ze weten dat ik geadopteerd ben door jullie twee,' 'Oh, nee zeg, dat zou niet goed zijn,' zegt Harry geschokt. Ik frons en kijk hem raar aan. 'Huh? Hoe bedoel je? Louis zei dat ze dat wel mochten weten. Ik heet tenslotte nu wel Liv Styles,' Ik kijk mijn papa's om de beurt aan. Dat gaat zo een tijdje door.

'Nee, tuurlijk mogen ze niet weten dat je door ons geadopteerd bent.' zegt Louis en hij kijkt me aan alsof ik niet weet wat 1+1 is.

'Dat weet je ook niet'

'Nou, en hoe verklaar ik dan de achternaam Styles?!' roep ik geïrriteerd.

'Je bent toch geadopteerd door mij?' vraagt Harry. Ik knik. 'Ja, en door Louis,' zeg ik terwijl ik hem beledigd aankijk. 'Aha,' zegt Louis dan. 'Ik denk dat ik het snap.' 'Jouw klas mag weten dat jij geadopteerd bent. En ook dat je geadopteerd bent door Harry. Maar niet dat je geadopteerd bent door mij!' zegt hij dan.

'Oh ja,' zeg ik dan.

'Nou ja, kom je?' zegt Louis. 'We gaan eten,' zegt Harry dan grijnzend.

'ETEN!' gil ik, en ik duik mijn inloopkast in.

Harry rolt lachend met zijn ogen, en Louis haalt lachend zijn schouders op naar Harry.

Een halve minuut later kom ik naar beneden gestormd, en na een lekker ontbijtje wordt het dan toch echt tijd om naar school te gaan.

'Kom, dan gaan we naar de auto,' zegt Harry. Ik draai me om, glimlach en zwaai wat zwakjes naar Louis, en dan loop ik naar buiten.

'Doei!' schreeuwt hij van ver in het huis. 'Doei' gil ik terug. Dat was wel hoorbaar voor buiten.

Misschien niet zo'n verstandig idee. Meteen komt de paparazzi met de vragen wie er nog meer in het huis zijn. 'Mijn hamster.' mompel ik, en Harry schiet in de lach. We stappen in de auto, en rijden naar school.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Mijn hamster is dood though.